In de loop der jaren hebben al heel wat eekhoorntjes onze tuin bezocht en ik maakte er ook best veel foto's van. Jaren geleden heb ik er wel eens enkele blogs aan gewijd, samen met de tuinvogels, maar nooit specifiek alleen van de eekhoorns. Afgelopen jaren heb ik diverse eekhoorns mos en gedroogd gras zien verzamelen waarmee ze de ceder inklommen waar hoog in de top al jarenlang een paartje eksters huist. Het kwam geregeld tot schermutselingen tussen die twee soorten en ik heb eens gezien dat de eekhoorns een ei uit het eksternest stalen. Ik weet niet of de eekhoorns in dat nest of elders in de tuin. b.v. de klimophaag een nestje jongen hebben grootgebracht, maar plotseling zagen we soms wel vijf jonge eekhoorntjes door de tuin dartelen. Daar moest ik natuurlijk foto's van maken. Op diverse dagen heb ik in enkele sessies heel wat foto's gemaakt, waarvan ik een heel klein deel hier laat zien. Het is me niet gelukt om alle vijf de jonge eekhoorntjes in een beeld te vangen, drie was het maximum, ze gaan razendsnel en zitten zelden even stil. Het viel overigens nog niet mee omdat ik in de boom steeds met tegenlicht fotografeerde terwijl ik lager steeds met de hele donkere achtergrond van de hederahaag moest dealen. Dan zie je toch het voordeel van een systeemcamera die een vrij groot dynamisch bereik heeft en bovendien weinig ruis geeft bij een hoge iso waarde als ik tegen die donkere achtergrond moest fotograferen. De meeste foto's maakte ik op iso 1000 terwijl ik die ook regelmatig opschroefde tot 3200. Onder dergelijke omstandigheden komt het fotograferen op de M-stand ook goed tot z'n recht, als je eenmaal op het onderwerp (de eekhoorn) hebt belicht maakt het niet meer uit of je tegen een lichte of donkere achtergrond fotografeert.
Veel kijkgenoegen bij dit blog en bedankt nog voor jullie reacties op mijn vorige blog over de kwakken. (klik hier)
Groet, Ad
Eekhoorn zoals ik hem vaak zag in de Gleditsia (Valse christusdoorn)
Eekhoorn op de nestkast die zo vaak gebruikt werd als uitvalsbasis voor hun speelse capriolen. Deze nestkast zou er misschien voor geschikt zijn, maar toch is het niet zo dat de eekhoorns daar in genesteld hebben.
Als een aapje hingen ze vaak op hun kop tegen de boomstam of tak.
Zoals ik in mijn inleiding al aangaf maakte ik de eerste serie foto's op een vrij donkere dag op 3200 iso om toch op een sluitertijd van 1/500 sec. uit te komen zodat ik onverwachte bewegingen van de eekhoorntjes toch scherp in beeld kon krijgen.
Op een gegeven moment ontdekten ze de Cotoneaster die tegen de stam van de ceder aan groeit.
Die losse takjes vonden ze wel interessant, er werd volop aan geknabbeld.
Ze onderzoeken werkelijk alles en die mooie pluimstaart houdt ze bij alles wat ze doen in balans. Ze zijn daar ook erg zuinig op zoals verderop in het blog zal blijken.
Overal wordt aan gesnuffeld, ik vermoed dat ze daarbij ook geursporen afzetten.
Eindelijk lukte het me om twee jonge eekhoorntjes in beeld te krijgen. Alle foto's tot nu toe nam ik op een vrij donkere dag in juli op een iso-waarde van 3200. In de nabewerking hoefde ik maar minimaal wat ruis te verwijderen.
De volgend dag was het veel lichter weer en kon ik volstaan met 1000 iso. Door het hardere licht krijg je meteen ook een heel andere kleurbalans.
Zo te zien voelde hij zich daarbij met dichtgeknepen ogen helemaal zen.
Toen ik zag dat hij na een tijdje aan mijn aanwezigheid gewend was ben ik heel voorzichtig wat dichterbij gegaan en dat liet hij goed toe.
Hij ging al snel verder waarmee hij bezig was. Elk stukje staart werd met zorg onder handen genomen.
Nog een klein stukje dichterbij worden steeds meer details zichtbaar, de snorharen kun j tellen.
Een ander eekhoorntje had kennelijk iets lekkers gevonden en zat dat in de boom op te peuzelen, z'n staart over zich heen gevouwen. Ik kwam er achter dat dit vooral doen als ze zich in rust op hun gemak voelen.
Toen hij het op had pakje ook hij z'n staart er maar eens bij om te zien of die ook nog wat onderhoud nodig had.
Het leverde dit komische plaatje op.
Flosonderhoud.
Elk plukje haar werd zorgvuldig onderhanden genomen.
Op een gegeven moment zochten ze wat toenadering tot elkaar en kwam er meer actie.
Dat leidde al gauw tot gespeel en geren achter elkaar van een rode en een wat meer donkerkleurige eekhoorn. Het kan bijna niet anders dan dat het broertjes/zusjes van elkaar zijn uit een en hetzelfde nestje.
Als je in de handmatige stand goed belicht focust je camera niet op de achtergrond en blijft je onderwerp goed belicht zelfs met tegenlicht.
Het zijn ware acrobaten, ondersteboven naar beneden klauteren is geen enkel probleem.
Waar ben je nou?
Kiekeboe.
Met diafragma f6.3 kreeg ik een fijne scherptediepte met onscherpe voor- en achtergrond, met in die achtergrond wat bokehringetjes.
De enige foto waarop ik drie eekhoorns tegelijk, in polonaise, in beeld kreeg.
Nog een foto waaruit hun lenigheid blijkt.
En zijn donkere broertje/zusje deed daar niet voor onder. Uit het niets komt hij tevoorschijn.
Om ook die oude nestkast maar eens gaan te verkennen.
Goedgekeurd om ook eens even te gebruiken om te poetsen.
Eerst die buik maar eens onder handen nemen. Met twee pootjes tegelijk, eekhoorns hebben vaak last van vlooien en teken.
Even zwaaien naar de fotograaf, die oksel daar kan ik toch niet bij komen.
Hier kun je mooi zien dat eekhoorns echt bol ogen hebben.
Toen hij klaar was op die nestkast ging hij maar weer eens kijken of hij op de grond nog iets van z'n gading kon vinden. Als je dit zo ziet snap je niet dat ze niet van die stam af vallen maar blijkbaar kunnen ze hun "voetjes" omkeren bij het naar beneden lopen langs een stam zodat ze altijd grip houden.
Tenslotte de laatste foto waar de rode en de zwarte eekhoorn tegenovergesteld synchroon langs de stam lopen.
Slotwoord: Ik heb wekenlang van deze leuke diertjes in onze tuin kunnen genieten en maakte heel veel foto's waarvan ik er plm. 120 bewerkte en waarvan na lang selecteren deze toch nog flinke serie over bleef. Volgend jaar hoop ik weer meer van het gedrag deze rakkers te kunnen zien en wil ik bekijken of ik wat experimenten met ze bij onze tuinvijver kan doen. Ondertussen ga ik bekijken waar mijn volgend blog over zal gaan. Tot de volgende keer.
