Afgelopen zomer nestelden bij een van die hutjes enkele paartjes bonte vliegenvanger. Ik vond het dan ook heel fijn dat ik op verzoek een middagje, samen met hem, van dit hutje gebruik mocht maken met als doel uiteraard opnames van de bonte vliegenvanger te maken.
We spraken af op een zaterdagmiddag en troffen elkaar op een naburig dorpsplein om van daaruit verder naar het hutje te rijden. Ik was er al eens vaker geweest om alleen een kijkje te nemen en wist dat het heel goed verscholen in een bosje lag op particulier terrein dicht bij de openbare weg.
We installeerden onze spullen en onszelf in de op maaiveldhoogte gelegen hut en na her en der wat voer aangeboden te hebben begon het wachten. Dat duurde niet lang, al gauw dienden zich de eerste merels, vinken, spreeuwen, roodborsten, kool- en pimpelmezen aan. Maar daar kwamen we niet voor. Na geruime tijd liet ook een mannetje goudvink zich zien evenals een fitis. De bonte vliegenvanger bleek erg schuw te zijn en kwam die middag niet tot bij de hut, maar het mannetje liet zich een stuk verderop wel zien in een boom voor de hut. Ik kon er, weliswaar van wat ver weg, toch enkele leuke foto's van maken en met wat crop- en photoshopwerk vond ik het toch alleszins redelijke opnames.
Een kort blog ditmaal voor de afwisseling, veel kijkplezier en bedankt nog voor jullie reacties op het vorige (slot)blog van het Lauwersmeer en de Groningse polders. (klik hier)
Groet,
Ad
Bonte vliegenvanger mannetje. Het was vrij donker in het bos en tussen het gebladerte van de boom in de achtergrond viel wat licht binnen wat dan weer een fijn bokeh veroorzaakte.
In het vijvertje voor de hut kwam regelmatig een jonge winterkoning even drinken.
Deze jonge winterkoning was niet echt schuw, hij vertoonde geen enkel wantrouwen en voelde zich blijkbaar op z'n gemak.
Aan de nog lichte delen van de snavelbasis kun je zien dat het een jonge vogel is. Die lichte delen vervullen een signaalfunctie voor de oudervogels tijdens het voeren.
Een andere bezoeker die zich tijdens deze sessie liet zien was dit mannetje goudvink.
Hier is aan zijn stierennek duidelijk te zien waar hij zijn Engelse naam Bullfinch aan te danken heeft.
Ook deze goudvink toonde weinig argwaan ook al zat hij zo dichtbij dat ik hem met m'n 300 mm. nauwelijks helemaal in beeld kreeg.
Ik beperk me tot deze vijf beelden maar ik kon er een hele serie van schieten. Ik vind het een van de mooiste soorten van de vinkenfamilie. Vroeger heb ik hem zelf in de volière gehad, het is een hele rustige vogel.
Ook een spreeuw met z'n spikkelkleed kwam even een bad nemen.
Hij kwam zo dichtbij dat ik een portretje moest maken. Prachtige oliekleuren heeft in z'n verenkleed.
Eindelijk liet zich dan toch de vogel zien waarvoor ik gekomen was, de bonte vliegenvanger.
Ik had gehoopt dat hij even wat dichterbij zou komen op het aangeboden voer, maar kennelijk was er in de directe omgeving van de hut genoeg eten voorhanden.
Maar ach, hier ben ik toch heel content mee, in het andere geval had ik niet zo'n achtergrond gehad.
Tenslotte kwam ook deze fitis nog even langs.
Ook hij wilde na zo'n warme middag wel even een bad nemen.
Zo'n natte vogel is natuurlijk erg kwetsbaar, ze houden dan voortdurend de omgeving in de gaten op mogelijke predatoren.
Slotwoord: het waren niet zo heel veel soorten deze middag waar ik leuke foto's van kon maken, maar de bonte vliegenvanger waar ik voor kwam heb ik aardig in beeld gekregen en daarnaast was ik heel content met de opnames die ik kon maken van het mannetje goudvink.
Nogmaals dank aan de eigenaar voor de gelegenheid die ik kreeg om van zijn hut gebruik te mogen maken.
