Ik zat eind juni j.l. in een openbare vogelhut in het natuurgebied Kempen-Broek toen enkele Belgische fotografen het hadden over bijeneters die zouden zitten in het Limburgse gedeelte van de Nederlands-Duitse grens. Ik kon niet goed uit het gesprek opmaken waar het nou precies was en ik wilde ook niet tussenbeide komen om nadere toelichting te vragen. Het hield me na afloop van deze sessie wel bezig, immers ik had nog nooit bijeneters gefotografeerd en het zou natuurlijk al helemaal geweldig zijn als dit hier in Nederland en zo dicht bij huis zou kunnen. Nou wist ik dat mede-blogger Roos die daar in de buurt woont ook al eens een blog aan bijeneters had gewijd en ik heb daarom de stoute schoenen maar aangetrokken en haar om nadere informatie gevraagd. Nog bedankt daarvoor Roos. De volgende middag ben ik daar gelijk naar toe gereden, hoewel het die middag erg heet en het licht keihard was. Daar aangekomen bleek ik niet de enige te zijn, er zaten wel tien fotografen die zich met statief en stoeltje op de beste plekken geïnstalleerd hadden. En gelijk hadden ze natuurlijk, zou ik ook doen. Maar dat betekende dat ik op de tweede rij moest aansluiten, tussen de mensen en statieven door moest fotograferen en van daaruit onmogelijk het nestgat van de bijeneters kon zien dat zich een meter of veertig verderop, parallel in de wand van een zandafgraving bevond. Bovendien zaten we achter een poort waar je doorheen moest fotograferen want het terrein was niet voor publiek toegankelijk.
Met die beperkingen ben ik aan de slag gegaan en dat viel niet mee temeer daar het licht steeds wisselde en ik op een fictief punt moest scherpstellen omdat het nestgat zich achter een dennetje bevond. Ik heb toch enkele uurtjes zitten fotograferen, maar de resultaten waren niet echt om over naar huis te schrijven. Ik ben daarom enkele dagen daarna nog een keer 's-morgens vroeg teruggegaan en ben bijna de hele dag blijven zitten. Het licht was stukken beter en er waren maar twee mede-fotografen, zodat ik nu een veel betere plek had vanwaar ik het nestgat kon zien.
Ik maakte die dag veel foto's waarvan ik hier een klein deel laat zien. Het zijn er desondanks toch 26, het was een hell of a job om een selectie te maken. Veel genoegen bij het bekijken van deze foto's en nog bedankt voor de leuke reacties die ik mocht ontvangen op mijn vorige blog over de slangenarend. (klik hier)
p.s.: ik zag dat Roos intussen ook nog een keer daar geweest is en haar foto's van de bijeneters inmiddels in een blog heeft opgenomen. Helaas had ik wat meer tijd nodig om de foto's te selecteren en te bewerken.
Groeten, Ad
Om maar met de deur in huis te vallen, dit was een van de beste foto's, althans dat vind ik, die ik gedurende de twee sessies maakte. De foto's zijn overigens nagenoeg allemaal vluchtfoto's, de bijeneters vlogen in periodes af en aan met allerlei insecten. Ik heb daarom niet perse alleen de beste foto's geselecteerd, maar ook wat diversiteit aangebracht qua prooiaanvoer. Het zijn prachtig gekleurde vogels die voor menige tropische vogel niet onderdoen.
Van de eerste sessie heb ik slechts 3 foto's geselecteerd, veel foto's belandden in de prullenbak omdat de vogel niet in het gekozen fictieve scherptebereik vielen.
Hier werd een hommel aangevoerd. Het nestgat valt precies achter het dennetje, het duurde geruime tijd voordat ik dat in de gaten had, het gaat allemaal razendsnel. Het was die dag iets "makkelijker" om een uit het nestgat vliegende vogel te fotograferen dan een aanvliegende. Je hebt dan iets meer controle over het moment.
Uit het nesthol wegvliegende bijeneter.
De tweede dag had ik meer controle over de situatie, nu kon ik immers het nesthol zien dat zich bevindt linksonder van het dennetje rechtsboven.
Hier is dat bij het uitvliegen nog wat duidelijker te zien. Als een pijl storten ze zich na het voeren uit het nesthol naar beneden.
Hier kon ik hem, of haar want de geslachten zijn nagenoeg identiek, aanvliegend een fractie van een seconde voor het bereiken van het nestgat uit de lucht "plukken".
En dat gold ook voor het weer wegvliegen uit het nest. Op een gegeven moment had ik in de gaten dat ze steeds ongeveer via dezelfde route wegvlogen en heb ik scherp gesteld op die den rechts die in hetzelfde scherptedieptebereik viel als de wegvliegende vogel.
Voorlopig waren het steeds hommels die werden aangevoerd. Bijeneters zijn prachtige slanke vogels met een torpedo-achtig lijf.
Het is natuurlijk mooier als ze met een prooi komen aanvliegen, maar bij het wegvliegen kon ik wat rustiger achtergrond creëren. Bijeneters hebben vrij korte pootjes en en flauw naar beneden gebogen snavel, terwijl de vleugels een driehoek vormen.
Een van de foto's waar ik erg content mee was, met gestrekte vleugels waarbij in de volle omvang de prachtige kleuren van de vogel zichtbaar zijn.
Hier zijn ook goed de verlengde middelste staartpennen te zien.
Nog steeds werden hommels aangevoerd. Ook dit is een van de foto's waar ik erg blij mee was.
Een en al sierlijkheid.
Waar ik in het begin erg veel moeite had om de foto's scherp te krijgen was na verloop van tijd een fluitje van een cent. Ik had mijn camera op statief (schommelkop) en op het juiste punt scherp gesteld. Ik keek niet eens meer door mijn zoeker, maar hield in de gaten als de vogels van verre kwamen aangevlogen. Als ze in de buurt waren maakte ik een aantal foto's in de burst modus.
Met gespreide vleugels en staart. Bijeneters hebben in de vrije ruimte een vlinderachtige vlucht.
Op een geven moment werden er ook libellen gevangen en gevoerd.
Onderweg naar het nest met een libel.
Zielig voor de libel en waarschijnlijk een gruwel voor macrofotografen, maar jonge bijeneters moeten nou eenmaal ook eten.
Ik weet niet wat voor soort libel het was, maar het zou zomaar ook nog een zeldzame kunnen zijn.
Hier vloog hij een keertje wat dichterbij voor het dennetje langs.
Ook vlinders werden verschalkt, ook hiervan weet ik niet welke soort het is, er zat flink wat rood in, het lijkt me een nachtvlinder.
Maar ook insecten, spinnetjes, kevers en torren gaan gretig naar binnen. Mooi ook om de diverse kleurvelden in het verenkleed te zien, geel, blauw en rood met een zwarte bandering op de vleugels.
Met die kleine spinnetjes moet je natuurlijk wel heel vaak op en neer vliegen. Ik weet uiteraard niet hoeveel jongen ze hadden, maar als je deze prooitjes vergelijkt met de vissen waarmee ijsvogels komen aanvliegen moet die honger nauwelijks te stillen zijn.
Bijeneter met spinnetje.
En met deze vliegende capriolen met weer een andere libel, waarschijnlijk een paardenbijter, wil ik dit blog besluiten.
Slotwoord: Allemaal foto's van vliegende bijeneters, ik was pas laat op de hoogte van de plek waar deze vogels zaten anders had ik wellicht voor de broedperiode foto's van op een tak zittende bijeneters kunnen maken. Misschien krijg ik die kans nog eens.
De foto's zijn allemaal enigszins gecropt, ondanks de 600 mm. waarmee ik fotografeerde was dat nodig. Het is mee daarbij opgevallen dat je met een full-frame camera meer kwaliteit overhoudt dan met een aps-c ongecropt. Tot de volgende keer.
