Nog een drietal uilensoorten (vervolg)

Als vervolg op mijn vorige blog over de steenuiltjes wil ik nog een drietal andere uilensoorten laten zien die ik in de loop der tijd heb kunnen fotograferen. Het betreffen de ransuil, de bosuil en de velduil. Lange tijd kende Nederland vijf uilensoorten, waarvan de kerkuil nog aan mijn portfolio ontbreekt.  Maar sinds een aantal jaren is er nog een zesde soort bijgekomen die zich hier goed weet te handhaven en intussen al op diverse plekken in het land jaarlijks jongen grootbrengt, te weten de oehoe. Ook die heb ik helaas nog niet in het wild mogen waarnemen, laat staan fotograferen.

Uilen fotograferen kan heel verschillend zijn. Vaak zijn ze erg honkvast en als ze dan op een mooie, vrije plek zitten kun je er makkelijk prachtige foto's van maken. Maar vaak ook zitten ze verscholen tussen de takken en kun je er met geen mogelijkheid een fatsoenlijke foto van schieten. Vooral ransuilen en bosuilen zijn nachtjagers die zich overdag het liefst schuil houden hoog in een boom tussen de takken of in een boomholte. De velduil jaagt ook wel overdag en laat zich dan goed zien, maar ze zijn niet erg talrijk en als je pech hebt, zoals mij al diverse malen is overkomen, rijdt je honderden kilometers om uiteindelijk op de plek aangekomen te moeten constateren dat hij zich juist die dag niet laat zien.


Hartelijk dank nog voor jullie reacties op mijn vorige blog over de steenuiltjes (klik hier) en veel kijkplezierbij dit vervolg en als u na het zien van de beelden een reactie wilt achterlaten stel ik dat zeer op prijs.

Met vriendelijke groet,
Ad

Al jaren houdt er een tiental ransuilen zich op in een oud dennenbos in de omgeving van mijn woonplaats. Vaak kwam ik er tevergeefs omdat ze er wel waren, maar steeds in de boomkruinen zaten te slapen. Soms heb je geluk dat ze even vrij zitten en ook nog hun ogen open doen.

En als ze dan een klauw uitsteken om te gaan poetsen kan je fotodag niet meer stuk.

Bosuilen houden zich, zeker in de wintermaanden, overdag vaak op in boomholtes. Toen bewoners van een tegenoverliggend appartementencomplex zagen dat ik onder deze boom foto's trachtte te maken nodigden ze mij uit om dat vanaf hun balkon te doen. Uiteraard was ik ze daar erg dankbaar voor. De afstand was overigens nog vrij groot.

Al heel vroeg in het voorjaar krijgen de bosuilen jongen. Hier werd in een nestkast een vijftal jongen grootgebracht.

Hier zitten vier jongen, zogenaamde takkelingen, bij elkaar, de vijfde klauteraar kon ik helaas niet mee in beeld krijgen.

Twee jongen rusten gebroederlijk naast elkaar uit tussen de elzenproppen.

Af en toe worden ze even wakker om de omgeving op te nemen.

De velduil met zijn prachtige gele ogen vind ik persoonlijk de mooiste van het drietal. In een boomgaard in Limburg, waar ze regelmatig neerstreken als ze in de naburige heuvels hadden gefoerageerd,  kon ik er enkele fotograferen.

Deze zat weliswaar redelijk vrij, maar al enkele jaren hoop ik hem van dichtbij op een mooie paal te kunnen fotograferen. Wie weet gaat deze wens komende winter in vervulling.