Steenuiltjes

Inmiddels zitten we alweer even in de herfst en daarmee hebben we het seizoen van de vlinders, libellen en in insecten weer voor een jaartje achter ons gelaten. Op dit moment komen er in de diverse blogs en andere community's volop paddenstoelen voorbij, die zeker met het vochtige weer van de laatste week letterlijk en figuurlijk uit de grond rijzen. Daarnaast hebben veel natuurfotografen zich in de afgelopen weken weer gelaafd aan de hertenbronst. Ook ik heb me wat dat betreft niet onbetuigd gelaten en zal deze foto's ongetwijfeld nog eens in een blog opnemen.
Maar als rechtgeaard vogelliefhebber vond ik het eigenlijk wel weer eens tijd worden voor wat vogelfoto's.
In dit en enkele volgende blogs wil ik u daarom enkele (inlandse) uilensoorten laten zien, werk dat ik recent, maar ook in de loop der tijd gemaakt heb. In dit eerste uilenblog mag het leuke, kleine steenuiltje de aftrap doen.
Veel kijkplezier en als u na het bekijken van deze foto's een reactie wilt achterlaten, stel ik dat zeer op prijs.

Met vriendelijke groet,
Ad

Het steenuiltje is onze kleinste inlandse uilensoort, niet groter dan plm. 23 cm. en houdt met dit formaat ongeveer het midden tussen een spreeuw en een merel. Het is een standvogel, die vaak overdag jaagt en die leeft van wormen, insecten, larven, slakken maar ook kleine vogels en zich vooral ophoudt op in en bij oude schuren, liefst met een pannendak en broedt niet alleen in deze schuren maar ook graag in oude knotwilgen en in aangeboden nestkasten.
Als je, als natuurliefhebber/fotograaf eenmaal zo'n plek weet moet je er erg zuinig op zijn, hij blijft als standvogel dan vaak jarenlang op datzelfde plekje.

Hier fotografeerde ik hem op een met golfplaten bedekt dak van een oude schuur in een agrarisch landschap in de buurt van Helmond. Het licht was hier vrij frontaal waardoor de kleur van het uiltje vrij hard overkomt.

Op een andere ochtend ben ik teruggegaan en heb mijn schuiltent zodanig geplaatst dat ik met het licht "mee"
kon fotograferen waardoor de kleuren veel warmer werden.

Met poetsen brengen ze een belangrijk deel van de dag door.

Die ochtend was ik er getuige van dat het uiltje een braakbal produceerde, maar het moment van uitbraken ging zo snel dat deze foto's de nodige scherpte ontberen.

Er werd flink gekokhalsd om de braakbal op te rispen.

Zo, het karwei is geklaard, de braakbal ligt voor hem op de balk.
Na deze sessie is hij waarschijnlijk van deze plek verjaagd, ik ben er daarna nog vaak geweest, maar ik heb hem er nooit meer gezien. Jammer.

Afgelopen voorjaar kon ik hem op een camping ergens in Utrecht fotografen. Al direct na aankomst had ik hem gespot en hij verbleef regelmatig in een sparrenperceel achter onze kampeerplek.

Ook hier was het licht vrij "hard", maar op zo'n moment mag je niet kieskeurig zijn.

Een geliefde plek, op het pannendak van een oude schuur. Deze foto's maakte ik afgelopen voorjaar ergens aan de rand van de Peel.

Alhoewel ik het niet heb kunnen constateren heeft het paartje uiltjes in deze schuur waarschijnlijk gebroed.

Ook hier was het lastig om tegen de lichte achtergrond de foto's juist te belichten.

Hartelijk dank voor uw belangstelling.