Nog meer Texel

In mijn voorlaatste blogbericht heb ik een deel van de beelden opgenomen die ik maakte in het voorjaar van 2014 op Texel. Deze waren vooral gemaakt in de zuidpunt van het eiland bij de Horsmeertjes en het plasje de Petten dat daar net voor ligt. Als je deze nog eens wilt bekijken klik dan hier
In dit bericht heb foto's opgenomen die op andere plaatsen op het eiland gemaakt zijn. Het zijn vogelsoorten die je met beetje geluk allemaal daar kunt aantreffen en dus bepaald niet zeldzaam zijn. Sommige soorten heb ik nog als registratieplaatje opgenomen, maar als het enigszins kan probeer ik toch wat van het gedrag van de soort in mijn foto's op te nemen. Het kan dan gaan om specifiek gedrag, maar meestal moet je genoegen nemen met een foto van een poetsende of badderende vogel of van een vogel in de vlucht, hetgeen al niet makkelijk is om die goed en scherp in beeld te krijgen.
Intussen zijn we zowel in 2015 als 2016 alweer een aantal keren op Texel geweest, deze foto's komen ongetwijfeld ook zo snel mogelijk in een blogbericht, maar het volgend bericht wil ik met wat paddenstoelenfoto's even bij de actualiteit van het seizoen blijven.
Veel kijkgenoegen en bedankt nog voor jullie reacties op de foto's van "Vogels op niet altijd even natuurlijke plekken" klik hier

Groeten,
Ad

De scholekster of in vogelaarskringen ook wel bonte piet genoemd. Op verschillende plekken van het eiland zijn bij de strandopgangen grote parkeerplaatsen aangelegd. Aan de randen van deze parkeerplaatsen liggen soms hopen stenen voor opslag die door soorten als de tapuit en de scholekster graag worden gebruikt als uitkijkpost.

Een heel andere uitkijkpost gebruiken deze twee scholeksters. Aan de rand van een weiland lag een flinke hoop maaisel van de slootschouwing waar ze insecten en ander eetbaars uit peuterden. Op de achtergrond is de boer volop met zijn tractor in de weer, maar dat stoort ze allerminst omdat ze daar helemaal mee vertrouwd zijn. Deze foto is gemaakt in de miezerige regen waardoor het lijkt of er veel ruis in zit.

Scharrelend tussen de uitgebloeide paardenbloemen.

In het Wagejot gaf een paartje steenlopers een mooie show om de dominantie weg. Het doet me op dit moment een beetje denken aan die twee haantjes die in de VS om een plek vochten.

Ook zij kunnen een flinke waffel opzetten.

Als de rust weergekeerd is eerst maar eens uitgebreid een bad nemen.

 Ik vind steenlopers in de vogelfotografie vaak een wat ondergewaardeerde soort, zeker het zomerkleed is prachtig.

Na het bad een een beschut plekje op de oever opzoeken om te poetsen en weer op te drogen.

Gele kwikstaart mannetje bij een rijk bloeiend weiland, waar zie je die nog.

Je gaat er spontaan van zingen.

Als je voorzichtig nadert kun je behoorlijk dichtbij komen. Zo'n zachte achtergrond werkt goed mee om diepte in de foto te krijgen.

De kokmeeuwen hadden er zin in en waren druk bezig om voor nageslacht te zorgen.

Een mannetje bergeend met de kenmerkende knobbel op zijn snavel. Een lastige vogel om goed te fotograferen door de grote contrastverschillen in zijn verenkleed. Een juiste belichting is essentieel om ook het oog in de donkeren kopveren nog zichtbaar te laten zijn.

Een kluut strekt even de poten op een schelpenstrandje.

Misschien een wat vreemde foto in deze serie, een bollenveld aan de Slufterweg . Ik heb deze foto bewerkt met een aantal filters en een vignet aangebracht waardoor er een schilderachtig effect optreedt.

De visdiefjes probeerden elkaar met een visje te verleiden

Een heel ander beeld van de visdiefjes, deze foto geeft mij een ultiem gevoel van vrijheid.

Ook in de vlucht is er voortdurend interactie tussen de paartjes.

Tegen de heldere lucht worden de oliekleuren van de kievit in vlucht mooi zichtbaar.

Deze wulp lijkt niks met de fotograaf te maken te willen hebben. Hij had juist een bad genomen en strekte op de oever zijn vleugels.

Rietgors mannetje op de uitkijk.

In een blog over de Wadden mag onze nationale weidevogel, de grutto, natuurlijk niet ontbreken.

Tussen het gras op de ondergelopen weide vinden ze allerlei wormen en slakjes.

Bij poetsende scholeksters wordt de prachtige structuur van de onderdekveren zichtbaar.

"Waaierstaartbontepiet" zou de naam van deze scholekster kunnen zijn.

Mannetje grasmus in het duinstruweel.

Met een beetje geduld beginnen ze al vrij spoedig te zingen.

Tot slot van dit veel te lange blogbericht een foto die ik gemaakt heb om de kwaliteit van mijn 300 mm. objectief i.c.m. een 2.0 converter te testen. De foto van het kerkje in Den Hoorn is gemaakt vanaf de Horsmeertjes, hemelsbreed een afstand van enkele kilometers. Ik heb hem door het atmosferische effect van de luchtlagen flink moeten bewerken, maar ben uitermate tevreden met deze lens.