Minder vaak geziene soorten

Ik heb de titel van dit blogbericht bewust niet "Zeldzaamheden"genoemd, dat klinkt toch wat aanmatigend, maar toch heb ik hierin enkele soorten opgenomen die je niet vaak tegenkomt. Er is zelfs een soort bij die volgens de statistieken nog maar een keer eerder in Nederland is waargenomen. Ik had het geluk die soort vorig jaar tijdens een vakantie te kunnen waarnemen en fotograferen.
Verder heb ik het blog aangevuld met wat meer algemene soorten die ik, hetzij vliegend of in een wat andersoortige pose kon fotograferen. Als je een bepaalde soort al vaak hebt gefotografeerd ga je toch zoeken naar wat afwijkende settings in b.v. gedrag, houding, omgeving enz. Enfin, de toelichting bij de foto's zal het hopelijk wel duidelijk maken.
Hartelijk dank voor jullie leuke reacties op mijn vorige blogbericht over de "Genneper Parken" (klik hier) en ik hoop dat deze nieuwe foto's jullie eveneens aanspreken.

Groet,
Ad

Niet blauw, maar toch een blauwe kiekendief, hier het vrouwtje dat ik tegen een fijne zachte achtergrond vliegend en speurend naar een prooi boven een akker kon fotograferen.

Op een andere plek had ik het geluk dat een mannetje kwam overvliegen. Je moet dan snel reageren want hoewel de vleugelslag erg traag lijkt zijn ze razendsnel voorbij. Bij het mannetje, dat totaal niet op het vrouwtje lijkt, kun je wel zien waaraan de soort zijn naam dankt.

Watersnippen zijn bepaald geen zeldzaamheid, maar wanneer ze in mooi licht en tussen het in Nederland in het wild zeldzame goudknopje staan vind ik dat ik toch enkele foto's moet maken.

Een groepje van vier, enkele foeragerend terwijl de andere de wacht houden.

Een prachtig verenkleed hebben die watersnippen.

Een andere soort die er veel op lijkt maar die je maar zelden te zien krijgt is het bokje. Het is de kleinste snip die in Nederland voorkomt, stukken kleiner dan de watersnip met een veel kortere snavel en hij leidt een zeer verborgen bestaan tussen de vegetatie aan de rand van kleine slootjes die 's-winters niet dichtvriezen.

Ze zijn constant in beweging en maken met hun hele lijf een hippende beweging.

De rug- en koptekening is net even anders als bij de watersnip. Een ontmoeting met het bokje blijft een bijzondere ervaring.

Flamingo's verwacht je niet direct in Nederland. Toch huist er aan de grens met Duitsland in het Zwilbrocker Venn al jaren een kolonie. Omdat het ven in de winter dicht kan vriezen vertrekken de vogels naar de Grevelingen of in de buurt daarvan. Deze foto maakte ik in het haventje van Oude Tonge. Helaas bleven ze nagenoeg de hele ochtend met hun kop in de veren staan.

Weliswaar wat ver weg, maar dan kun je ook goed de leefomgeving van de koekoek zien, tussen de wilgen en het riet op zoek naar een geschikte waardvogel. Je hoort hem vaak in de zomer, maar zien doe je hem niet zo gauw. Ik kon hem nog net vliegend fotograferen voordat hij de wilg indook. Mooi zijn de witte spikkels op de gewaaierde staart te zien en als je goed kijkt zie je in de wilg nog een tweede exemplaar zitten.

In een eerder blog berichtte ik over de roerdomp (klik hier) waar ik deze schuwe vogel van heel dichtbij kon fotograferen. Dat was een exemplaar, maar tijdens een bezoek aan Weerribben kwam plotseling een groepje van drie aangevlogen. Het is weliswaar geen perfecte foto, maar nog nooit eerder had ik drie roerdompen gelijktijdig gezien.

Een slobeend vrouwtje, vrij algemeen maar in de vlucht zie je hoe prachtig de vleugelspiegels zijn.

Een gele kwikstaart, al vele malen heb ik die gefotografeerd maar tussen de bloembollenvelden op de Noord-oostpolder vond ik er na lang zoeken eentje op de tulpen.

Of het bij elkaar past daar kun je over van mening verschillen, maar kleurrijk is het wel en hij begon ook nog even te zingen.

Hij lijkt een beetje op de gele kwikstaart, maar deze zeldzaamheid is de witkeelkwikstaart of Italiaanse kwikstaart. De soort zou pas een keer eerder in Nederland gezien zijn en ik was erg blij dat ik hem na lang zoeken in de polder kon vinden.

Witkeelkwikstaart.

Witkeelkwikstaart, ik had het geluk dat hij af en toe op een takje wat hoger uit de vegetatie kwam zitten.

Witkeelkwikstaart.

Mannetje grauwe klauwier. Al vele jaren volg ik enkele paartjes in de Groote Peel. Vaak fotografeer je ze op een bramenstruik, hun habitat, maar afgelopen jaar lieten ze zich regelmatig zien op een tak van een omgevallen boom tussen de wilgenroosjes.

Ik heb er hier bewust voor gekozen om de vogel wat kleiner in beeld te zetten om de omgeving "mee te laten doen".

IJsduiker, ook een soort die je in Nederland niet zo vaak te zien krijgt. Maar dit is een triest verhaal. Midden in een kanaal in mijn omgeving zag ik deze vogel zwemmen en vanuit mijn auto maakte ik enkele foto's. Even later arriveerde nog een fotograaf die onder aan de waterkant ging zitten om vanuit een laag standpunt foto's te kunnen maken. Wat schetste mijn verbazing, de vogel kwam naar hem toe gezwommen en bleef op nog geen meter van hem vandaan aan de kant zitten. Duidelijk was dat het niet goed met hem ging. We hebben hem uit het water getild en de dierenambulance gebeld die hem uiteindelijk meegenomen heeft naar een vogelasiel. De volgende dag echter kregen we het bericht dat hij dood was gegaan. Helaas is niet duidelijk geworden waaraan. Jammer van zo'n prachtige vogel.

Voordat hij naar de kant zwom maakte ik nog deze foto met de spiegeling van een passerende rode vrachtauto in het water. Zijn ogen had hij hier al dicht, een slecht teken.

Om het blog toch positief af te sluiten nog enkele foto's van deze kleurrijke, tropisch aandoende groene specht die met enige regelmaat onze achtertuin bezoekt. Elke keer kan het dan toch weer niet laten om foto's te maken.

Groene specht. (mannetje)

Groene specht (mannetje)


Slotwoord: Tot zover dit bericht over wat minder geziene soorten, volgend keer een soort die je evenmin vaak tegenkomt t.w. de witwangstern.