Hutje in Brabant

Hoewel ik veelal in de vrije natuur en soms ook vanuit openbare vogelhutten fotografeer vind ik het af en toe wel leuk om ook eens vanuit een particuliere vogelhut te fotograferen.
Via een vriend kon ik vorig jaar een dagje fotograferen in zo'n vogelhut aan de rand van de Strabrechtse Heide in Brabant. Bij deze hut was de laatste tijd regelmatig een havik gezien en hoewel ik die bij een andere vogelhut al eens uitgebreid gefotografeerd had wilde ik hier mijn geluk ook eens beproeven.
De eigenaar woont op plm. 50 meter afstand van de hut en de afspraak was gemaakt dat ik me op de bewuste dag rond de klok van 08.00 uur zou melden bij het woonhuis waarna Stanley, de eigenaar, me de weg zou wijzen naar de stek en nog wat detailinformatie zou geven.
Nadat ik mijn auto had geparkeerd verbaasde ik me al over de aanwezigheid van veel vogels rondom het huis. Bij het oprijden van het bospad had ik al gezien dat de hut zich aan de linkerkant van het pad bevond en na een korte kennismaking nam ik voor een dag mijn intrek in het hutje. Ik zag gelijk al dat Stanley zich aan de afspraak gehouden had om een prooi (houtduif) op een stam te bevestigen i.v.m. de mogelijke komst van een havik.
Ik wist ik niet of ik de opstellingen voor de hut mocht aanpassen, dus die heb ik maar zo gelaten. Al snel dienden zich de eerste vogels aan en kon ik gelijk gaan fotograferen.

Bedankt nog voor jullie reacties op mijn vorige (slot)blog over Texel (klik hier) en ik hoop dat ook deze serie hutfotografie in de smaak zal vallen.

Groet,
Ad

Dit roodborstje had als eerste mijn aanwezigheid in de gaten en kwam al snel een kijkje nemen.

Al snel gevolgd door deze boomkruiper op een stam die wat verder weg in het "speelveld" stond.
Omdat het nog vroeg was is het licht redelijk koel, later op de dag kon ik hem nog eens fotograferen bij warmer licht.

Een putter kwam even in het vijvertje drinken, maar vloog meteen ook weer door. Door de niet te korte sluitertijd (1/320 sec.) zie je de actie nog in de vleugel. Het spiegelbeeld was een leuke bonus.

Al snel meldde zich de eerste appelvink, hier zijn mooi de haakjes aan het uiteinde van de vleugelpennen te zien. Dit is overigens een mannetje, de vrouwtjes zijn minder kleurig.

Soms kwamen vogels wel heel dichtbij zitten waaronder deze appelvink. Ik fotografeerde met m'n 300 mm. vast brandpunt lens, zodoende had ik geen keuze in de uitsnede en kon  ik hem er net in z'n geheel op krijgen. Maar goed dat ik m'n converter ertussenuit gelaten had.

Deze zat net wat verder weg.

De volgende gast die zich aandiende was dit grote bonte specht vrouwtje. Ik denk dat er maar weinig vogelhutten zijn waar deze algemene soort niet vertegenwoordigd is.

Dat geldt ook voor de boomklever, de volgende soort die even liet zien wat hij kan en wat andere soorten niet kunnen: naar beneden wandelen langs de boomstam.

Groenling, ook zo'n algemene soort, hier nog in het koele ochtendlicht. Evenals de boomkruiper kon ik hem later op de dag nog fotograferen in warmer licht.

Doordat de vogels zo dichtbij kwamen kon ik weinig creativiteit in de foto's leggen en de hele serie kenmerkt zich daar door, waardoor het min of meer vogelgids foto's zijn.

Deze appelvink maakte het wel heel erg bont, hij kwam zo dichtbij om bijna bang te worden van die grote snavel en doordringende blik. Ach, de neutrale kijker weet nu in elk geval hoe een appelvink er uit ziet.

Een zwartkop mannetje kwam ook even een kijkje nemen.

In het vijvertje waren een drietal groene kikkers wat aan het stoeien. Het was inmiddels al een eind in de morgen en het licht werd steeds harder.

Een andere kikker keek vanaf een afstandje toe.

De volgende in de rij was deze boompieper.

Door het harde licht moest ik inmiddels al flink onderbelichten.

Ik was heel content dat deze mannetjesmerel even achter wat stronken en vegetatie ging zitten zodat ik eindelijk eens wat creativiteit in een foto kon leggen.

Ik had al even geen appelvink meer gezien tot ik ontdekte dat zich een hele groep ophield bij een voerplank vlakbij het huis. Ik had daar vanuit de hut net zicht op. Ik heb even een pauze ingelast om de daar gepresenteerde zonnepitten weg te halen in de hoop dat ze zich richting de hut zouden begeven.

En dat lukte, korte tijd daarna lieten de eerste zich alweer voor de hut zien.

Later, het was inmiddels middag liet ook de boomkruiper zich nog even zien.

Het is een vrij onopvallend vogeltje, dat zich graag achter stammen en takken verbergt en daardoor eigenlijk altijd aan de aandacht weet te ontsnappen. Ik had er tot nu toe nog nooit goede foto's van kunnen maken. Later op de middag kon ik nog de de meest verrassende foto maken.

Roodborst fel in het licht, maar door de complementaire kleuren valt jij wel lekker op.

Boomklever in andere setting als tegen een boomstam hangend, "even komt hij aan de bloempjes ruiken"

In het warme licht kwam ook deze groenling nog even een kijkje nemen.

Intussen gingen de appelvinken helemaal "los"

Een imposante loodgrijze, driehoekige snavel waarmee ze zelfs kersenpitten kunnen kraken.

Het vrouwtje is duidelijk minder kleurig gekleed.

Het winterkoninkje is in dit blog nog niet aan de beurt geweest, maar ook hij was present voor de hut.

Hij ging er eens even mooi voor zitten, een compositie waar ik wel tevreden over was met wat voorgrond, rustige achtergrond, de witte vlek waar hij in kijkt en de twee gele vlekken die de compositie wat kleur geven.

Groene kikker met z'n spiegelbeeld in de onscherp spiegelende randbegroeiing van het vijvertje.

Het vrouwtje grote bonte specht kwam ook nog even langs. Intussen was Stanley even een kijkje komen nemen bij de hut. We spraken af dat ik na afloop nog bij hem langs zou gaan om te evalueren hoe het was gegaan die dag.

De boomkruiper in weer een heel andere setting, zo tussen het mos op de boomstam heeft het beeld wel iets abstracts. Hij zat zich hier lekker te koesteren in het zonnetje.

Ja, en dan de foto die dag waar ik eigenlijk nog wel het meest tevreden mee ben. Ik geef toe het is min of meer een toevalstreffer. Terwijl ik de boomkruiper aan het fotograferen was merkte ik dat die wat merkwaardig gedrag vertoonde. Met gespreide vleugels leek het of hij zich wilde verdedigen of vluchten voor een aanvaller, toen plotseling deze pimpelmees het beeld in kwam vliegen.Gelukkig bevonden ze zich beiden in het scherpstelgebied.

Tot slot van dit weer veel te lange blog nog enkele beelden van de appelvink, de soort die in dit blog bij het ontbreken van de havik de hoofdrol speelde.

Appelvink man.

Appelvink man.

Appelvink man.

Slotwoord: Na afloop ging ik nog even bij Stanley langs om de dag te evalueren zodat hij ook de waargenomen en gefotografeerde soorten in zijn dagboek kon noteren, waarna we samen nog een lekker biertje dronken. Ik kon terugkijken op een enerverend dagje hutfotografie met best veel soorten, de havik mocht dan wel verstek laten gaan, maar de appelvinken in de hoofdrol boden meer dan een prima alternatief. Bovendien kon ik de havik eerder bij een andere hut in Brabant al uitgebreid fotograferen, waarvan ik binnenkort een blog wil maken. Tot dan en ik hoop dat jullie dit blog tot het laatst konden uitzitten.