Paddenstoelen

Het hoogseizoen van de paddenstoelen is inmiddels al wel voorbij, maar ik wil er toch nog een blogje aan wijden. De laatste jaren heb ik me vrij weinig bezig gehouden met paddenstoelenfotografie, maar door de mooie foto's van dit onderwerp door medebloggers en de paddenstoelen die ik tegenkwam tijdens wandelingen in mijn directe woonomgeving kreeg ik inspiratie om ook weer eens met deze discipline van natuurfotografie aan de slag te gaan en dat deed me besluiten mijn macro-objectief weer eens uit het stof te halen. 

Ik dit korte blogje wil ik jullie daarom meenemen met zo'n wandeling in het bos direct grenzend aan ons huis en hierbij laten zien wat ik zoal tegenkwam. Ik ben absoluut geen paddenstoelenkenner zodat ik de meeste namen schuldig moet blijven, maar het gaat me meer om de foto's en composities. Ik heb weliswaar de beschikking over enkele paddenstoelen veldgidsen, maar lang niet in alle soorten, kenmerken en verschijningsvormen voorzien deze gidsen. Als jullie weten om welke soort het gaat bij de onbenoemde soorten dan hoor ik het graag en pas ik het blog hierop aan.  

Hartelijk dank nog voor jullie fijne reacties op mijn vorige blog over de springstaartjes (klik hier) en veel kijkgenoegen bij het zien van deze paddenstoelen.

Groeten, Ad

Een voor mij onbekend zwammetje dat met z'n paarsrode kleur mooi afstak tegen de groene mosjes.

Het bos waar ik de paddenstoelen vond, een statige beukenlaan met in het bos vooral heel veel oude populieren waarvan er al velen het loodje gelegd hebben.

Op een bemoste beukenstam vond ik deze beker. Ik eerste instantie dacht ik aan judasoor, maar als ik in mijn veldgidsen kijk toch ook weer niet.

Een ander exemplaar van waarschijnlijk dezelfde soort.

Om een beetje een mysterieuze sfeer te krijgen, het was op sommige plekken ook best donker in hetr bos, heb ik hier een stukje onderbelicht. Veel lamellen, maar welke soort?

Dood hout en paddenstoelen, een symbiose.

Op een dikke stam van omgewaaide beuk die over het pad lag trof ik deze piepkleine zwammetjes. Er waren zo te zien al veel mensen over die stam geklauterd, op die pek waren de zwammetjes helemaal uitgesmeerd alsof er bloed op de stam zat. 

Het lijkt heel wat maar in werkelijkheid zijn het slechts puntjes van enkele mm's.

Weer heel iets anders waren deze exemplaren en ik weet eigenlijk niet of dit nu op zichzelf staande paddenstoelen zijn of half vergane exemplaren die onder invloed van de vochtigheid zijn gaan schimmelen.

Mijn vorige blog ging over springstaartjes. Wat schetst mijn verbazing, toen ik thuis deze foto op de computer bekeek bleek hier zowaar ook een springstaartje over de bosbodem te lopen dat ik ter plekke niet gezien had. Leuke ontdekking en aanvulling toch.

Ondertussen fotografeerde ik ook nog wat mosjes.

Ook daarvan ben ik geen kenner, maar ik denk dat we hier te maken hebben met ruig haarmos?

Merkwaardige vormen zo op het dode hout.

Het zou ook zomaar een schelp in de diepzee kunnen zijn, deze bal.

Met die kleine paarsrode zwammetjes ben ik in tegenlicht wat gaan experimenteren.

Waardoor ik wat bokeh cirkels in de achtergrond kreeg.

De associatie met uitwerpselen van een of ander dier komt al snel op.

En als je dan toch met een macrolens bezig bent, gun je de kijker toch ook een blik op deze hersenen.

Voor de meeste mensen zal dit waarschijnlijk een echte paddenstoel zijn.

Ook hiervan moet ik naam helaas schuldig blijven.

Het is verbazingwekkend te zien dat zo'n fragiel zwammetje door het massieve hout van de stam weet te dringen.

En of deze tot dezelfde categorie hoort weet ik niet, maar ook hier ontdekte ik na afloop weer een springstaartje dat in de vergroting goed te zien is. In vergelijking met de zwam die zo'n twee cm. is zie je nu goed hoe klein ze zijn. 

Three of a kind, alsof ze zo uit de rotsen groeien.

Nog zo'n vreemd gevormde zwam met een vlezige rand.

Wie het weet mag het zeggen, maar ach het gaat me eigenlijk niet eens om de soort maar om de constatering dat de natuur prachtige creaties kent. 

Tenslotte nog twee laatste foto's van de rode knopjes alsof ze in een rotslandschap groeien, maar het is toch echt hout.

En de foto die ik zelf het meest waardeerde als laatste. 

Slotwoord: na uitstapjes naar de macrofotografie in mijn laatste twee blogs, volgende keer weer ruim baan voor de vogels. Tot dan.