Texel voorjaar 2021

Texel zou niet het vogeleiland genoemd worden als we tijdens ons driedaags verblijf dit voorjaar niet meer vogels gezien zouden hebben dan de zwarte zeekoet uit het vorige blog. Natuurlijk is dit een bijzondere waarneming en daarom heb ik daar ook een apart blog aan gewijd (klik hier), maar in dit blog wil ik enkele van de andere soorten laten zien die we tijdens die dagen konden fotograferen. Het zijn niet echt spectaculaire soorten, iedereen die naar Texel gaat zou deze vogels kunnen zien, maar ik vind het ook altijd weer leuk om de bekende plekjes op te zoeken en te proberen ze zo goed mogelijk en als het kan in een wat mooie setting te fotograferen. Bedankt nog voor jullie leuke reacties op het bovenstaande blog.

Groeten, Ad

We logeerden enkele dagen in een hotel in het noorden van het eiland en enkele kauwtjes sleepten volop nestmateriaal aan in de dakgoot van het hotel.

Nestelende kauw. Het ging er niet bepaald rustig aan toe, we hoorden ze vanuit onze hotelkamer bezig.

Eenmaal onderweg na het ontbijt kwamen we al snel onze eerste bruine kiekendief tegen, in dit geval een mannetje. In een van de volgende blogs wil ik daar nog wat uitgebreider op ingaan.

En in een blog over Texel mogen grutto's natuurlijk niet ontbreken.

Grutto's onderweg.

Behalve de bekende vogelhotspots aan de oostkant van het eiland vind ik het altijd interessant om ook de strandopgangen aan de westkant aan te doen. Aan de randen van de parkeerplaatsen tref je vaak allerlei soorten aan, zoals b.v. deze ekster op de basaltblokken. Bijna zwart/wit met wat kleuraccenten in de stenen. Ik heb hem overigens wel in zwart/wit omgezet, wellicht een foto voor de zwart/wit avond van onze fotoclub.

In de struiken rond de parkeerplaats zat deze heggenmus.

Heggenmus, ik vond de achtergrond wel leuk passen bij de kleur van de vogel.

Ik vind dit een hele lastige foto, ik dacht hier n.l. gezien de witte wenkbrauwstreep een paapje gefotografeerd te hebben terwijl in de volgende foto het toch echt een roodborsttapuit is die op precies hetzelfde takje zit en dat terwijl ik niet gezien heb dat ze van plek verwisseld zijn. Bij nader inzien denk ik dat het toch dezelfde roodborsttapuit is als hieronder gezien de wat donkerder keel dan het paapje.

Roodborsttapuit.

Op de grote stenen zat ook deze blauwborst. Ik heb al vaak blauwborsten gefotografeerd maar nog nooit op stenen, daar verwacht je eerder een zwarte roodstaart.

In de struiken in de duinen zat in mooi licht deze winterkoning.

Even later ging hij op een solitair takje zitten en begon met opgericht staartje volop te zingen.

Yes, een vrijzittende winterkoning met opgeheven staartje en volop zingend. Deze foto stond al wat langer in de planning.

We reden naar de oostkust en onderweg in een duinpan zagen we deze tapuit, een mannetje. Het gaat na een jarenlange achteruitgang weer wat beter met deze vogels, wellicht onder invloed van een hogere konijnenstand wiens holen zij gebruiken om in te broeden. 

In een van de plassen aan de zogeheten vogelboulevard liep deze tureluur.

En waar op Texel in het voorjaar tureluurs te zien zijn vind je meestal ook wel kluten.

Elegante vogels, maar ik had graag wat actie gezien, dat ziet er bij deze soort erg spectaculair uit. Maar in maart was het daar wellicht nog wat te vroeg voor.

Dan maar foerageren om de komende baltsperiode goed op krachten te zijn.

Soms moet je flink rennen voor je eten.

Een en al sierlijkheid.

Een klein maar fijn getekend eendje met mooie kleuren is de wintertaling, hier de woerd.

Hier de woerd en de eend bij elkaar rustend op het droge. Het vrouwtje is goed te onderscheiden van het vrouwtje van de wilde eend door de groene vleugelspiegel, die is bij de wilde eend n.l. blauw.

Aan de rand van de plas zat in een struik deze graspieper, goed herkenbaar aan zijn gestreepte flanken en zijn ontzettend lange teennagels.

Aan de rand van het Wagejot zat deze torenvalk op de uitkijk.

Stormmeeuw.

Even dacht ik de zeldzame ringsnavelmeeuw gefotografeerd te hebben, maar die heeft toch andere ogen met een duidelijke pupil.

Of toch een ringsnavelmeeuw en een stormmeeuw?

Grutto's zijn zo'n prachtige vogels en zo eigen aan ons land dat hij twee keer mag opdraven in dit blog.

Grutto, onze nationale vogel.......

......maar voor hoe lang nog?

Detailopname van molen het Noorden aan de oostkust, een plek waar je vaak prachtige zonsondergangen kunt fotograferen waarover in een later blog meer.

Hier alvast zo'n zonsondergang.

Tenslotte deze foto van een groepje brandganzen die net te laat waren. Deze foto is n.l. 10 min. later gemaakt dan voorgaande en ik had ze graag voor de ondergaande zon gefotografeerd. Maar de zon was inmiddels onder gegaan en je ziet hoe in 10 min. tijd het licht totaal kan veranderen.

Slotwoord: Deze foto's waren van onze eerste dag op Texel. Van de andere twee dagen komt zeker nog een vervolg, maar volgende keer wil ik eerst naar een totaal andere vorm van natuurfotografie. Tot dan.