Beflijster

Na het uitstapje van vorige keer nu maar weer snel terug naar waar mijn hart toch het meest van gaat kloppen, vogels en vogelfotografie. De reacties die ik op dat vorige blog mocht ontvangen waren overigens volledig in lijn met de verwachtingen, sommigen vonden het (helemaal) niets en anderen konden er tot op zekere hoogte nog wel waardering voor opbrengen. Als ik kijk naar het groepje bloggers waar ik deel van mag uitmaken houdt het merendeel zich bezig met registrerende fotografie, ook ikzelf, en maken slechts enkelen af en toe een uitstapje buiten de geëffende paden. De woorden duizelig en draaierig kwamen dan ook diverse malen voorbij, maar ook de namen van kunstenaars als Monet en van Gogh. Ik heb zeker geen spijt van dit experiment, het heeft me toch weer e.e.a. geleerd, zowel  op het gebied van camera-instellingen en mogelijkheden, maar ook bij de nabewerking kwamen soms verrassende resultaten aan het licht. 

Nu dus weer terug naar de vogels en wel een soort die ik in het verleden al wel eens fotografeerde, maar nooit echt goed op de plaat gekregen had. Een soort ook die je niet zo vaak ziet in Nederland en zijn thuis heeft in de alpiene gebieden van zuid- en midden Europa en de steile rotsen van Scandinavië. Hier komt hij voor als doortrekker tijdens de voor- en najaarstrek in de maanden april.mei en september/oktober.

Begin mei van dit jaar werden er een zestal gezien aan de rand van de Groote Peel. Ik had er al diverse sessies aan gewijd, maar elke keer als ik ter plekke kwam waren de beflijsters in geen velden of wegen te bekennen. En steeds hoorde ik achteraf weer dat ze in het gebied toch gezien en gefotografeerd waren. Totdat we op een middag voor andere soorten daar waren en ik laat op de middag toch besloot om nog even langs een veldje te rijden waar ze overigens niet eerder gezien waren, maar waarvan ik vermoedde dat het wel potentie had voor de beflijsters. Je moet dan denken aan een extensief beheerd terrein met afwisselend wat hogere en lagere begroeiing dat bezaaid ligt met stronken en takken, vergelijkbaar met gebied waar b.v. tapuiten zich graag ophouden.

Beflijsters zijn zeer schuw en wantrouwend en toen ik ze ontwaarde zaten ze al ver van het pad af. Ik parkeerde de auto in de berm en de vogels hadden me direct in de gaten en liepen en vlogen gelijk nog een stuk verder het terrein op. Het grote wachten begon, je moet het vertrouwen winnen en na een half uur scharrelden ze langzaam wat dichterbij en kon ik de eerste opnames maken. Na een verstoring tussentijds lukte het me tenslotte om een leuke serie van deze mooie lijstersoort te maken voordat ze verder noordwaarts trokken. 

Veel kijkgenoegen bij het zien van deze serie.                                                                                                                                                            Groeten, Ad                                 

  

Beflijster mannetje, lijkend op een mannetjesmerel met een witte kraag maar met een prachtig geschubd patroon op buik en borst en witte vleugelranden. Deze foto maakte ik toen hij het dichtste bij zat.

Bij aankomst zag ik in de verte een beflijster scharrelen tussen het pitrus. Als ze wat zien steken ze meteen hun kop omhoog en lopen of vliegen verder van je weg. 

Je moet dan maar hopen dat ze niet definitief wegvliegen, dan is je kans natuurlijk meteen verkeken. 

Gelukkig bleven ze zitten en een enkeling waagde zich, weliswaar steeds verscholen achter pollen gras, al wat dichterbij.

Na verloop van tijd kwam hij steeds meer uit de dekking.

Maar ze blijven steeds erg waakzaam en je moet je echt heel stil houden in de auto met camouflage voor het geopende portierraam, bij de minste of geringste beweging trekken ze zich onmiddellijk weer terug en moet je weer heel lang wachten voordat ze de zaak weer wat vertrouwen.

Uit de auto stappen om een foto te maken vanaf een laag standpunt is al helemaal uit den boze, je ziet hoe doordringend hij me hier in de gaten houdt. Het gaf mij wel de kans om ook een frontale foto te schieten.

Op een gegeven moment kreeg ik hem helemaal vrij in beeld. 

Beflijster, hoewel er zoals gezegd meerdere exemplaren zaten heb ik me gefocust op de beflijster die het dichtste bij zat.

Hij laat zich hier mooi bekijken en dan valt vooral de prachtige, gemarmerde tekening op de borst en buik op die zelfs tot in z'n hals en op de vleugels doorloopt.

Een prachtige statige vogel maar o, o wat lastig om die foto's goed te belichten en ook in de nabewerking is het moeilijk om het sterke contrastverschil tussen het wit en zwart goed onder controle te houden.

Eindelijk kwam het zover dat hij zich dichtbij zittend op z'n gemak begon te voelen en ging foerageren terwijl ik niet meer in de gaten gehouden werd.

Hier zie je nog beter de tekening in z'n verenkleed. Van een afstand lijkt dat, behalve de bef, helemaal zwart, maar je ziet eigenlijk over het hele kleed de marmering, zelfs op de kop, de stuit en op de pootbevedering.

Terwijl ik lekker aan het fotograferen was kwam er plotseling een auto met grote snelheid over het pad gescheurd, duidelijk geen natuurliefhebbers, en gingen de beflijsters meteen op de wieken. Ze vlogen helemaal naar de rand van het gebied, mij balend achterlatend het lange wachten kon weer opnieuw beginnen.

Nu ik hier toch was wilde ik m'n kansen ook benutten en we besloten te blijven in de hoop dat de lijsters weer dichterbij zouden komen. Ik maakte alvast weer wat foto's, hier met een konijn op de achtergrond en een andere beflijster op de voorgrond.

Na weer lang wachten kwamen ze toch weer langzaam dichterbij en nu maar hopen dat er geen auto's, fietsers of wandelaars langs kwamen en de boel weer zouden verstoren.

Voorzichtig kwam hij weer onze kant op.

Hier kijkt hij weliswaar de andere kant op maar dan zie je nog beter het rugdek en de wit omrande vleugels, totaal anders dus dan een merel.

Tenslotte nog twee plaatjes waarmee we de sessie afsloten. Ik maakte weliswaar een veelvoud van deze foto's maar ik wilde de serie van slechts een soort niet te lang maken. Anderzijds vond ik wel dat deze mooie soort een apart blog verdiende.

Nadat hij nog een keer mooi voor ons poseerde keerden we voldaan huiswaarts.

Slotwoord: Ik heb er dit jaar naar gestreefd om twee blogs per maand te publiceren en tot nu toe is dat gelukt. Op het einde van het jaar is het gebruikelijk een jaarblog te maken maar omdat ik lang niet alle foto's van dit jaar heb bekeken en geselecteerd zou dit geen recht doen aan al die foto's. Ik weet dan ook nog niet of ik een deel van die foto's in een blog betrek of afzie van een jaarblog en wat anders produceer. Tot dan.