Boshut in Brabant 1

Het was alweer in oktober 2018 dat ik, samen met twee medeleden van de fotoclub, een boshut huurde in het noorden van Brabant. Deze hut stond bekend als een prima plek om roofvogels te kunnen fotograferen. Zowel buizerd als havik maar ook de sperwer lieten zich er regelmatig zien. Ik schrijf bewust in de verleden tijd want inmiddels is deze hut ofwel gesloten of hij wordt niet meer verhuurd, helaas.

Het voordeel van deze hut was dat je bij aankomst zelf een opstelling mocht/moest maken van de rijkelijk aanwezige materialen. Daar tegenover stond uiteraard dat je na afloop weer alles moest afbreken en opruimen, inclusief de door de roofvogels geplukte veren. En daar hadden we ons aanvankelijk behoorlijk op verkeken. We hadden een mooie opstelling gemaakt en de prooi bevestigd waarna het feest kon beginnen. Maar, omdat we alle drie met verschillende brandpunten werkten bleek al gauw dat dat niet echt ging werken. In mijn geval, met m'n 300 mm. met 2.0 converter, betekende het dat de opstelling veel te dichtbij stond en ik de vogels vaak niet helemaal in beeld kreeg. En omdat er al snel een buizerd op het toneel verscheen en ik in die donkere hut m'n converter niet kon verwijderen resulteerde dat aanvankelijk in (te) krap gekaderde foto's en foto's waar delen van de vogel ontbraken.    

Desondanks wil in deze eerste serie de foto's van een gedeeltelijk blonde buizerd laten zien, de rest volgt later. We hadden namelijk op die bewuste dag bepaald het geluk aan onze zijde, alle hiervoor genoemde roofvogels lieten zich zien en van de buizerd zelfs twee exemplaren, een donkere en deze nagenoeg blonde. Ik heb hiervan een kleine 200 foto's bewerkt en na een strenge selectie deze toch nog lange serie overgehouden. Ik voeg verder niet al te veel tekst toe om het niet teveel tijd te laten kosten om dit blog te bekijken. Veel kijkgenoegen en bedankt nog voor jullie hele leuke reacties op mijn prijswinnende foto's. (klik hier)

Groeten, Ad

Als openingsfoto dit staatsieportret van de hoofdrolspeler in dit blog. 

Een van de eerste foto's die ik maakte van de buizerd beloofde niet veel goeds, wel scherp maar ik miste een heel stuk van de vogel.

Toen hij even een andere houding aannam lukte het toch hem helemaal in beeld te krijgen.

Maar hij had de prooi gezien onder aan de stam en begon meteen te mantelen.

Dat zag er best wel dreigend uit, durf dan als concurrent maar eens in de buurt te komen. 

Krap gekaderd, dat ging niet anders en dat geldt ook voor een aantal van de volgende beelden, maar om het gedrag in beeld te brengen vind ik het toch wel kunnen.

Al gauw ging hij over om te proberen de prooi te bemachtigen.

Dat ging aanvankelijk nog vrij rustig.

Maar allengs kwam er meer vuur in het spel.

En lukte het stukjes uit de prooi te trekken.

Even leek hij zich te beraden hoe hij er beter bij zou kunnen.

En dat probeerde hij dus zo, met een poot afsteunend tegen de stam en met de andere poot rukkend aan de prooi om hem los te trekken.

Toen dat niet lukte viel hij onder de stam in de vegetatie achter het vijvertje.

En dat vond ik uiteraard helemaal niet erg, zo kon ik enkele leuke portretjes maken door vanaf een laag standpunt door de vegetatie heen fotograferen.

Hij vloog weer terug op de stam, maar realiseerde zich waarschijnlijk dat dit een kansloze missie was.

Op een andere stam hadden we ook nog een prooi bevestigd en toen hij die in de gaten kreeg probeerde hij daar z'n heil te vinden.

Tot mijn geluk hadden we deze stam net wat verder weg gezet zodat ik iets makkelijker kon kaderen.

Ik had nu een andere achtergrond, maar ook niet verkeerd. Omdat de achterliggende bossen zich best wel op enige afstand bevonden en ik met een groot diafragma werkte (f5.6) in combinatie met een brandpuntsafstand van 600 mm. bleef die mooi zacht.

Bij deze prooi kon hij goed bij en na enige aarzeling ging hij volledig los.

En dat ging er heftig aan toe.

Hij kende geen enkele genade met de duif.

Bij deze en volgende twee foto's viel het me op dat de uitstekende poot van de prooi zich evenwijdig aan de buizerd bevond, leuk toeval.

Op een gegeven moment vond hij wel welletjes, maar die poot zat het feestmaal toch wel danig in de weg.

Dus die werd er vakkundig vanaf getrokken.

Waarna het plukken en eten verder kon.

Toen er van de prooi nagenoeg niets meer over was draaide hij zich om op de stam en keek me eens indringend aan of hij wilde zeggen dat hij nog wel meer aankon.

Toen hij zag dat er toch echt niks meer te halen viel draaide hij zich om en kreeg ik dit als stank voor dank. Och ja, na zo'n maaltijd moet je ook wel eens iets kwijt.

Maar als dank voor deze maaltijd en als bewijs dat het ook rustiger kan wilde hij op het uiterste puntje van de stam toch nog wel even voor me poseren.

Dat werd nog eens onderstreept door de begroeiing in de achtergrond waardoor ik deze fijne, kleurige pasteltinten kreeg.

Nog een laatste portret van deze prachtige buizerd die me deze mooie momenten liet beleven.

Volgend keer het vervolg van deze sessie in de Brabantse boshut met dan foto's van de sperwer en een soortgenoot van deze buizerd maar dan in een donkere versie. Tot dan.