Sperwer, donkere buizerd en nog wat

In mijn vorige blog heb ik uitgebreid aandacht besteed aan een blonde buizerd, gefotografeerd vanuit een boshut in Brabant. Behalve deze blonde buizerd kregen we die dag nog bezoek van een soortgenoot in een donkere variant. Omdat we de setting voor mijn combinatie wat te dichtbij hadden opgesteld, waardoor ik soms genoegen moest nemen met close-ups, kregen we in de tussentijd gelukkig even de tijd om dat wat aan te passen en kon ik van de gelegenheid gebruik maken om m'n converter te verwijderen waardoor ik met m'n 300 mm. ook uit de voeten kon. En hoeveel geluk kun je hebben als op zo'n dag ook nog even een sperwer acte de présence geeft. Die kwam overigens plotseling zo dichtbij zitten, op de voorste rand van het vijvertje, dat ik ook nu weer niet anders kon dan wat kopportretjes maken. Als ik m'n hand uit het venster had gestoken had ik hem bijna aan kunnen raken. Met die portretjes ben ik overigens best wel blij. Het is dan natuurlijk zaak om rustig te blijven, even te wachten met fotograferen en dan toch snel wat plaatjes schieten, want als hij zo dichtbij zit is het vrijwel onmogelijk om dat onopgemerkt te doen.

Veel genoegen bij het bekijken van deze foto's en bedankt nog voor jullie leuke reacties op mijn vorige blog over deze boshut in Brabant (klik hier)  

Groeten, Ad

Sperwer die zo dichtbij kwam zitten dat ik hem bijna aan kon raken.

De eerste foto die ik kon maken van de donkere buizerd nadat de blonde buizerd vertrokken was. Het was inmiddels bijna 10.00 u. geworden. Daarna lasten we een pauze in om de opstelling wat te veranderen en was ik in de gelegenheid m'n converter te verwijderen.

Na enkele uren, het was inmiddels 12.00 u. verscheen de donkere buizerd opnieuw op de setting. Ik denk dat dit dezelfde is als van enkele uren geleden, maar helemaal zeker ben ik daar niet van. Het licht was intussen  een stuk harder geworden, maar de achtergrond, die ver genoeg weg was, werkte wel lekker mee. 

Hij was aanvankelijk erg schichtig en zat maar rond te kijken. Er hield zich in de buurt ook een havik op. 

Ineens betrok de lucht en het begon licht te regenen hetgeen op deze en de volgende foto's in de achtergrond te zien is.

Langzaam begon hij zich steeds meer op z'n gemak te voelen en trok steeds kleine stukjes van de prooi.

Best indrukwekkend als zo'n grote vogel z'n vleugels op zet.

Soms worden de mooie details van de onderkant van z'n vleugels zichtbaar.

Voor wat afwisseling enkele andere vogels die zich die dag voor de hut lieten zien, zoals dit vrouwtje grote bonte specht.

Of dit vrouwtje goudvink dat ook al zo dichtbij kwam zitten met helaas iets in de voorgrond waarvan ik niet meer weet wat het was. Maar ik vond dit portretje ook nog wel de moeite waard.

Ondertussen ging het gepluk van de buizerd door. Overigens zaten die kleinere vogels niet gelijktijdig daar met de buizerd, dat zou toch wel teveel lef gevraagd zijn.

Er werden allerlei mooie houdingen aangenomen om maar bij de prooi te kunnen.

Als je het schubpatroon op de achterste vleugel ziet kun je je voorstellen dat vogels van de reptielen afstammen.

Nog enkele andere portretjes van de sperwer die een half uur voor de buizerd ten tonele verscheen.

Sperwer, altijd waakzaam, maar toch lukte het me om foto's van heel dichtbij te maken..

Weer even terug naar de buizerd die allerlei capriolen uithaalde om bij zijn prooi te kunnen. Die hadden we opzettelijk wat lager aan de stam bevestigd om de buizerd tot deze houdingen te verleiden.

Hij pakt dan ook kleinere stukjes zodat de prooi langer intact blijft en je meer actiefoto's kunt maken.

Enkele foto's die ik ergens anders maakte van een sperwer vrouwtje. Dat zag ik vanaf een openbare hut aan komen vliegen en viel te ver weg voor foto's in een rietkraag. Ik vermoedde dat ze daar een rietvogeltje te pakken had genomen en beschouwde mijn kansen als verkeken. 

Totdat het na een minuut of tien plotseling uit de rietkraag opvloog, mijn kant op om op een tak een meter of 20 van de hut af ging zitten. Dit zijn momenten die je niet snel vergeet. Het was op een late, koude novembermiddag en ik zat alleen in die hut.

Tenslotte nog enkele buizerdfoto's waarvan ik er enkele in een panorama-uitsnede heb gemaakt om de imposante gestrekte vleugels te benadrukken.

Af en toe kukelde hij bijna van de stam af om z'n doel te bereiken.

Slotwoord: Tijdens deze sessie kwam ook de havik enkele keren voorbij. Ik heb daar al eens eerder wat beelden van laten zien, maar ik vind het zeker de moeite waard om daar nog eens een blogje aan te wijden. Maar volgende keer eerst foto's van onze fototochten op Texel dit voorjaar. Tot dan.