Grauwe klauwier

De tijd van de jaaroverzichten ligt al weer even achter ons, hoogste tijd om de reguliere draad weer op te pakken. Zoals ik in mijn slotwoord van het vorige blog al aangaf heb ik recent een nieuwe (systeem)camera aangeschaft en ik heb intussen ervaren dat dat een toch wel andere manier van fotograferen vraagt. Ik ben er ook nog niet helemaal uit of dat ook te maken heeft met het feit dat dit een full-frame camera is, tot nu toe fotografeerde ik altijd met een aps-c (crop)camera en nooit eerder had ik een full-frame, maar tot nu toe vind ik het erg lastig om met deze camera scherpe foto's te maken. En dat terwijl ik nu zowel in deze camera als in mijn telelens de beschikking heb over vr (vibratie reductie) hetgeen samen gebruikt, wat ook geadviseerd wordt, een voordeel van plm 5 a 6 stops zou opleveren. Ik weet niet of andere bloggers daar ook ervaring mee hebben, maar als dat zo is dan hoor ik graag wat jullie bevindingen zijn. In deze camera, een Nikon Z6ll behoren nogal wat verschillende veldstanden tot de mogelijkheden, ik heb ze allemaal uitgeprobeerd, maar geen enkele leverde mij tot op dit moment het gewenste resultaat.

Omdat ik zodoende met deze camera nog geen foto's heb kunnen maken die aan mijn wensen/eisen voldoen val, ik voor dit blog terug op een serie foto's die ik in de zomer van 2021 maakte in de Groote Peel van een grauwe klauwier mannetje. Deze vogelsoort broedt al jaren in de Peel op jaarlijks wisselende plekken en al zeker tien jaar volg ik ze. Het is iedere jaar speuren om ze weer terug te vinden en omdat het zo'n groot gebied is betekent dat vaak terugkomen en vooral heel veel tijd daarin investeren.  

Veel kijkgenoegen en bedankt nog voor jullie fijne reacties op mijn vorige blog van het 2e halfjaaroverzicht 2022. (klik hier)

Groeten, Ad

In verband met de mooie houding heb ik deze foto als openingsfoto gekozen. Het grauwe klauwier mannetje staat vooral bekend, evenals de andere soorten klauwieren zoals de klapekster, om zijn zorro masker, maar wat ik er vooral zo mooi aan vind is fijne zachtroze borst. Ik heb overigens in alle foto's van dit blog ruis moeten verwijderen omdat het deze hele sessie regenachtig, donker weer was hetgeen in een aantal foto's goed zichtbaar is en ik dientengevolge op 1000 iso moest fotograferen.

Aanvankelijk zat de vogel bovenop of tussen een grote berg takken en had ik ook een wat vlagerige achtergrond.

Deze takkenbende lag midden in een voormalig weiland dat teruggeven was aan de natuur. Ze hadden inmiddels de opgeschoten bomen gerooid en op een hoop gegooid om de kruidenvegetatie de kans te geven om op te komen. 

Om dichtbij genoeg te kunnen komen moest ik vanaf het pad het veld inlopen zonder dekking, maar als je dat met beleid en voorzichtigheid met kleine stapjes doet en je zo klein mogelijk maakt op je knieën en soms sluipend is dat goed te doen. Je moet dan natuurlijk wel uiterst voorzichtig zijn dat je niet in de comfortzone van de vogel komt. Uiteindelijk ben ik toen ik er nog best ver vanaf was, maar binnen het bereik van m'n telelens (600 mm.) op een boomstam gaan zitten en heb ik afgewacht tot de vogel zelf dichterbij kwam. En dat deed hij. 

Ten opzichte van de tweede foto had ik me iets meer naar links gepositioneerd zodat ik een wat rustiger achtergrond kreeg.

Soms dook hij vanaf zijn hoge zitpost naar beneden om een insect te pikken om dat vervolgens tussen de takken te verorberen. Even later kon ik nog een foto maken dat hij z'n snavel ver opende en een braakbal naar buiten werkte, maar die was helaas niet scherp. Het is sowieso lastig om een foto tussen die takken scherp te krijgen.

Af en toe vloog hij aan de overkant naar de rand van het veld om daar een tijdje te blijven zitten. Je kunt dan het beste maar blijven zitten en afwachten, eens komt hij toch weer terug naar z'n vaste zitpost al kan dat soms lang duren. Maar we weten nu eenmaal dat natuurfotografie vaak een kwestie van geduld is. Je krijgt zo overigens wel een goed beeld van het biotoop van een grauwe klauwier, vaak een rommelige heg van bramenstruweel of meidoorn met dode takken daartussen en een open veld waar hij insecten vangt en waar vaak ook St. Jacobs kruiskruid te vinden is.

Ze zitten ook graag tussen de struiken en takken en dat levert natuurlijk niet altijd de plaatjes met de mooiste achtergrond op, maar dat heb je nou eenmaal niet in de hand. Hier kun je overigens goed zien  dat de klauwier aan beide pootjes geringd was.

Je hebt ook gauw genoeg in de gaten of je de vogel niet verstoort, als hij zo rustig rondkijkend op een pootje zit weet je wel dat je goed zit. Hij schenkt dan ook totaal geen aandacht meer aan jouw aanwezigheid. Zoals te zien was het intussen weer gaan regenen en zeker tussen die takken heb je dan weinig licht.

Wel wordt voortdurend de omgeving gescand op overvliegende insecten, maar ook op roofvogels die in de buurt zijn. Zeker als ze hoog op een uitkijkpost zitten zijn ze natuurlijk een makkelijke prooi voor b.v. een sperwer.

En dat scannen van de omgeving blijft niet zonder resultaat, hier had hij weer een flink insect tussen de vegetatie opgedoken. 

Hier ben ik niet dichterbij gegaan maar heb ik wat meer gecropt om te zien of ik het ringnummer misschien kon aflezen, maar verder dan een n of z kom ik niet.

Even later koos hij in de regen en tot mijn genoegen toch weer voor een hogere zitpost, waardoor ik een mooie verzadigde, maar toch zachte achtergrond kreeg.

Af en toe vloog hij even op om toch weer op dezelfde tak neer te strijken, voor mij altijd een aanleiding om dan te proberen een vluchtfoto te maken. Niet helemaal gelukt, maar met z'n vleugels zo uit elkaar krijg je toch wat meer dynamiek in een foto. Met 1/640 sec., nodig door het donkere regenachtige weer zou een vluchtfoto toch niet gelukt zijn, te langzaam, en hoger dan iso 1000 wilde ik niet gaan.

Op een gegeven moment kwam hij nog dichterbij gevlogen aan de voorste rand van de takken en zo kon ik hem in diverse houdingen vrij zittend fotograferen.

Grauwe klauwier.

Grauwe klauwier, prachtig vind ik die zachtroze borst.

Ook van hieruit vloog hij steeds weer naar een struik een heel stuk verderop om daar weer even een insect op te pikken. 

Maar steeds keerde hij na een tijdje weer naar hetzelfde takje terug om verder rond te kijken naar prooien.

Door het regenachtige weer kwamen de mooie pasteltinten van deze vogel goed tot hun recht.

Wel erg ver weg, maar zo zie je dat de grauwe klauwier graag in het Jacobs kruiskruid zit. Vaak zie je deze vegetatie in ruige kruidenveldjes waar ook paarden staan. Het is niet voor niets dat daar dan de grauwe klauwier voorkomt, immers de paarden trekken grote insecten aan waar de klauwier weer van profiteert. Zo ook hier, op dit ruige terrein trok een kudde pony's rond.

Grauwe klauwier.

De grauwe klauwier liet zich nog eenmaal in volle glorie zien.

En net toen hij weer even wegvloog om elders verder weg te gaan zitten was dit voor mij het sein om voorzichtig te vertrekken, maar ik was nauwelijks enkele meters weg of hij kwam er alweer aanvliegen of hij wilde zeggen; ga je nu al. Ik heb nog snel een foto genomen en ben rustig weggegaan. Ondanks het slechte weer was het een mooie middag geweest.

Op de terugweg zag ik aan de rand van de Peel vanuit mijn ooghoeken plotseling iets groots en zwart in een boom hangen. Ik wist aanvankelijk niet wat ik zag, maar bij nader inzien bleek het een enorme bal bijen te zijn die aan de takken hing. Ik heb er toch maar enkele foto's van gemaakt.

Slotwoord: 25 foto's van een soort uit een selectie van meer dan 100 bewerkte foto's,  maar ik vind dat deze prachtige- en voor Nederland toch redelijk zeldzame soort deze aandacht verdient. Omdat ik eerst nog voldoende kennis en ervaring moet opdoen met mijn nieuwe camera zal ik waarschijnlijk voor mijn volgend blog weer uit mijn portfolio moeten putten. Tot dan.