Helenavaart en de Mortelen

Vandaag een blog over twee verschillende natuurgebieden t.w. de Helenavaart die een onderdeel vormt van de Deurnesche Peel en daar samen met het Deurnes kanaal dwars doorheen stroomt. Beide kanalen ken ik al lange tijd, ze behoorden vroeger tot mijn favoriete visstekken. Ik kreeg een tip van een van de leden van onze fotoclub dat aan de rand daarvan een bosuil huisde in een eikenboom, daar wilde ik graag wat foto's van maken. Ik ben er diverse keren geweest, de eerste keer liet hij zich heel even zien maar daarna niet meer. Het is een zeer afgelegen plek, maar zelfs daar werd op een gegeven moment de rust verstoord door een groep motorcrossers, geen wonder dus dat de uil zich niet meer liet zien. Ter plekke ontdekte ik nog enkele andere onderwerpen die ik mee kon pikken.

De andere plek is de Mortelen, een gebied in het Groene Woud in Brabant tussen Eindhoven/Helmond, Den Bosch en Tilburg waar sinds jaren ook edelherten leven. Maar daar gingen we niet voor, het gebied staat n.l. ook bekend om zijn populatie boomkikkers en dat was die middag ons doel. De boomkikkers hebben we helaas niet gevonden omdat we achteraf niet op de juiste plek waren. (foei slecht voorbereid) Ik heb me daarom maar vermaakt met hetgeen er wel voorhanden was, je moet tenslotte kunnen improviseren.

Veel kijkgenoegen en bedankt nog voor jullie leuke reacties op mijn vorige blog van de "De beste van"..... april 2024. (klik hier) 

Groeten, Ad

Bosuil in zijn boomholte, ik heb verscholen tussen de boombladeren door gefotografeerd. Ben er best wel tevreden over, maar had het niet erg gevonden als er rondom de uil nog wat meer onscherpte van de boombladeren was geweest.

Tegen een paal van de beschoeiing hing het larvenhuidje van een uitgeslopen libel. Een krabspinnetje vond dat waarschijnlijk wel interessant.

Op een rietstengel boven het water zat dit weidebeekjuffer mannetje. De achtergrond kleurde wel mooi bij de libel.

Uit de stam van een oude berk druipte sap waar deze hoornaar wel raad mee wist. Veel mensen vinden deze insecten gevaarlijk, maar je kunt er gerust dichtbij komen zoals ik hier deed. Als je voorzichtig doet en geen onverwachte bewegingen maakt laten ze veel toe.

Soms kan ik het niet nalaten om wat te experimenteren met de camera, hier fotografeerde ik de spiegelingen van takken in het water en draaide vervolgens de compositie om.

In de Mortelen staan veel schermbloemigen waar insecten op af komen zoals hier de kegelbijvlieg. Zelfs met een tele-objectief zoals hier op 600 mm. kun je leuke macro-opnames maken.

Kegelbijvliegen.

Tegen het frisse voorjaarsgroen van deze acacia stak deze merel mooi af.  

Reuzenbalsemien met een mooie, kleurige bloem die de eigenschap heeft dat als je een rijpe knop aanraakt de zaden ervan weggeschoten worden, hij wordt daarom ook wel springbalsemien genoemd.

Binnenkant van de bloem van de balsemien, een mooie plant maar het is een invasieve soort die flink kan woekeren. Hij wordt daarom in de Nederlandse natuur als onwelkome gast beschouwd.

Slakken zaten er ook veel zoals deze zwartgerande tuinslak.

Zwartgerande tuinslak, ze komen blijkbaar in verschillende kleurvarianten voor.

Bloemknop, maar waarvan.....

Het wordt al wat duidelijker...

Zo ziet de knop van deze schermbloemige eruit als hij tenslotte opengaat, het blijkt de engelwortel te zijn.

Slotwoord: weinig vogels deze keer, maar ik vond dat de bosuil hier z'n mannetje wel stond en ach eens wat anders dan vogels is ook wel leuk en de boomkikkers komen hopelijk dit jaar wel weer aan de beurt. Tot de volgende keer waarin het vervolg van mijn jaaroverzicht 2024 weer in beeld komt.