Zeearenden in Nederland

Enkele keren al had ik het genoegen om in Nederland een zeearend te spotten en maakte ik er foto's van, eigenlijk tegen beter weten in omdat het altijd van veel te ver weg was om er überhaupt fatsoenlijke foto's van te kunnen maken. Ondanks dat het uiteraard hele forse vogels zijn waren het meestal slechts stipjes aan de horizon. Maar je bent, zeker bij zo'n eerste waarneming, zo enthousiast en ook een beetje beduusd dat je er simpelweg foto's van wilt, zo niet, moet maken.
Dit voorjaar waren we weer eens op ons vertrouwde stekje op een camping in Drenthe van waaruit we regelmatig tochtjes maken in de omgeving o.a. de Groningse polders het Lauwersmeer en het Zuidlaardermeer, gebieden waar de zeearend al enkele jaren voorkomt en ook al voor nageslacht heeft gezorgd. 
Men is erg bezorgd voor mogelijke verstoring van de vogels die op ongeveer 500 meter van een zandpad een nest hebben gebouwd in een klein bosje in de weilanden. Vorig jaar al hebben ze daar jongen grootgebracht en ik ontdekte bij het langsrijden hun aanwezigheid. Toen ik stopte om wat foto's te maken werd ik er al vrij snel door enkele andere fotografen, die inmiddels te voet waren gearriveerd, op gewezen dat ik beter zo snel mogelijk weer kon instappen en doorrijden omdat de autoriteiten op die plek zowel een parkeerverbod alsmede een verbod om te stoppen en uit te stappen hadden ingesteld op straffe van een forse boete om veel toeloop en daarmee verstoring te voorkomen. Het bord aan het begin van het pad dat daarnaar verwees had ik even gemist. Ik kan dit alleen maar toejuichen temeer omdat ik later hoorde dat er enkele fotografen waren geweest die het toch niet hadden kunnen laten om het weiland in te lopen om dichterbij te kunnen komen, indachtig het verwerpelijke gezegde "alles voor de foto". Als je dan bedenkt dat zelfs de boer van wie het weiland is een verbod had gekregen om in een ruime cirkel rond het bosje te maaien en dit ook respecteerde, dan snap je hoe idioot sommige gasten bezig zijn om foto's te kunnen maken.
Ik ben vorig jaar met m'n (zware) apparatuur een keer het kilometerslange pad ingelopen om op 500 meter afstand enkele foto's te maken, maar je zult begrijpen dat dat niets geworden is.
Ook dit jaar, zij het op een andere plek, waren de zeearenden daar aanwezig en weer waren er uiteraard maatregelen getroffen. Ik heb enkele keren met m'n zware uitrusting (statief, camera, telelens), uiteraard te voet, het lange pad afgelegd en een keer had ik het geluk dat een van de vogels wat dichter naar het pad aan de rand van het weiland gevlogen kwam.
Het zijn nog lang niet de foto's die goed zijn en waarvan ik kan zeggen dat ik er tevreden over ben, maar in de hoop ze nog eens beter te kunnen maken wilde ik deze hier toch alvast laten zien en met jullie delen. 
Veel kijkplezier en bedankt voor de fijne reacties op mijn vorige blog over de koekoek (klik hier)

Groet,
Ad

Een moment waarop een van de arenden wat dichterbij kwam. Hier kun je goed zien waarom deze vogel met recht de vliegende deur genoemd wordt, een enorme spanwijdte van wel 2,5 meter van zijn brede vleugels met diepe vingers. Karakteristiek is ook de korte witte staart.

Het paartje zeearenden bij elkaar. De foto is genomen met 600 mm. en inclusief de cropfactor van de camera op 900 mm. In werkelijkheid zitten de vogels nog verder weg, ik heb hier nl. al wat stukjes afgesneden, maar ik vond het wel mooi om de bloeiende bomen nog mee in beeld te hebben.

In een wat andere houding. Op zo'n afstand negeerden de vogels me totaal en deden hun ding wat voornamelijk neerkwam op rusten en soms elkaar even aanhalen om de band te verstevigen.

Uit dezelfde burst, maar anders bewerkt zodat je toch wat meer vogel ziet. Ze blijven eigenlijk voortdurend in de buurt van het nest dat zich ergens links in een van de bomen van het bosje bevindt.

Af en toe waren ze samen druk in de weer om flinke plukken gras te verzamelen die ze vervolgens naar het nest brachten waarschijnlijk ter verdere aankleding of voor onderhoud want lokale waarnemers die ik sprak wisten me te vertellen dat ze al jongen hadden.

Aanvoer van vers gras. Soms stonden de hoogspanningsmasten foto's danig in de weg.

Einddoel voor het gras bijna bereikt.

Ik heb me verder geconcentreerd op wat vliegbeelden zodra een van de vogels wat dichterbij kwam.

Het is best lastig belichten, als de vogel verder best goed belicht is, is de witte staart al heel snel uitgebeten.

Altijd fijn als de wolken wat meewerken.

De absolute koning van het luchtruim. Je kunt hier ook zien dat de vogel geringd is, geen idee of het een in Nederland geboren jong is.

Het zijn ook fantastische zwevers, minutenlang zonder een vleugelslag.

Een en al suprematie, de omgeving afspeurend.

Slotwoord:
Het is me niet bekend of dit broedgeval tot en goed einde gekomen is en dit paartje de jongen succesvol heeft grootgebracht. Feit is wel dat de zeearend het in ons land best goed doet en ieder jaar zorgt voor uitbreiding van de populatie. Wie had dat enkele decennia geleden kunnen denken.

P.s. op de terugweg van een kort verblijf in Noord-Holland hebben we nog even de Oostvaardersplassen aangedaan. In het bezoekerscentrum daar staat een prachtig opgezette zeearend. Pas zo dichtbij zie je hoe imposant zo'n vogel is, ik heb me daaraan staan te vergapen.

Volgend keer wil ik een andere, voor Nederland zeldzame, roofvogel laten zien: de grauwe kiekendief.