Tuinvogels - jan. 2019

Mijn vorige blog ging over vogels in de Groote Peel en Kempen Broek, een natuurgebied op de grens van Nederland en België waar ik regelmatig kom. (klik hier) Behalve het fotograferen daar, ben ik in januari 2019 ook nog met wat experimentjes in de tuin bezig geweest.
Tijdens mijn dagelijkse wandelingen had ik in diverse voortuinen in onze wijk sierappelbomen zien staan met vruchten eraan. Ik speelde al langer met het idee om daar eens ergens aan te bellen om te vragen of ik er een tak vanaf mocht knippen om er met vogelfotografie iets mee te doen. Telkens kwam het er niet van totdat ik op een plaats zag dat ze zo'n boom net gesnoeid hadden en er met de appeltjes nog aan losse takken in die voortuin lagen. Om het netjes te doen heb ik maar even aangebeld, maar toen er niet werd opengedaan ben ik toch maar zo vrij geweest om zo'n (mooie) tak mee te nemen.
Het was niet moeilijk om hiermee een plannetje uit te voeren. Ik heb de tak simpelweg in het gazon gestoken, her en der wat voer verstopt waarna het wachten was tot de eerste vogels verschenen. Verschillende soorten kwamen op het verstopte voer af, maar met name de merels vonden de appeltjes zelf wel heel erg lekker en het duurde dan ook niet zo lang voordat de tak helemaal kaal gegeten was.
De winter tot nu toe heeft nog niet veel echt winterweer gebracht, maar in 2019 had ik het geluk dat het net in de periode van dit experimentje even begon te sneeuwen, hetgeen me enkele leuke winterse platen heeft opgeleverd.
Veel plezier bij het bekijken van deze foto's en bedankt nog voor jullie reacties op het vorige blog.

Groet,
Ad

De merels hadden als een van de eersten de appeltjes gevonden en vonden ze kennelijk erg lekker. Dat de bokehring net achter de kop viel was een leuke bonus.

Ook een mannetjesmerel gaf al gauw acte de présence.

Maar het waren toch de vrouwen die het eerst aan tafel gingen.

Op een ochtend had het 's-nachts gevroren waardoor er wat rijp op de appeltjes zat.

Toen de zon doorkwam ontstond er een bokeh in de achtergrond dat leuk combineerde met de appeltjes.

Het roodborstje zocht elders een plekje.

Ook de staartmeesjes hadden (het voer bij) de tak gevonden.

Ik had het liever natuurlijker gehad maar kon soms niet voorkomen dat er een lelijke snoeiplek van de tak in beeld kwam.

Op 22 januari begon het plotseling te sneeuwen, hier wilde ik wel even gebruik van maken.

Het leverde erg sfeervolle plaatjes op. Het is best lastig om in zo'n sneeuwbui juist scherp te stellen.

Zelfs tijdens zo'n sneeuwbui doen ze zich tegoed aan de appeltjes.

Het roodborstje zocht het soms wat hogerop.

Een enkele keer kon ik twee staartmezen tegelijk fotograferen.

Het leverde soms leuke interacties op.

Slotwoord: Na dit experimentje met de tuinvogels en de sierappeltjes in januari 2019 heb ik op het einde van dat jaar nog een projectje gedaan met vliegende tuinvogels. T.z.t. zal ik hier zeker nog een blog van maken en om een voorproefje te nemen laat ik hier alvast een van die foto's zien.

Vliegende koolmees.