Brouwersdam

Als vervolg op ons tochtje door Zeeland hebben we na de Grevelingen en Plan Tureluur (klik hier) de Brouwersdam aangedaan. De Brouwersdam is een typische winterlocatie, in het voorjaar, de zomer en de herfst moet je daar als natuurfotograaf niet zijn. Het is er dan vergeven van de toeristen (vooral heel veel Duitse) met campers en caravans. Ze staan praktisch tegen elkaar en je kunt als fotograaf nauwelijks een plekje vinden om rustig te fotograferen. Vooral het stuk waar veel gekitesurft wordt is het domein van de badgasten waar je als fotograaf beter weg kunt blijven. Uiteraard zijn er dan ook nauwelijks vogels om te fotograferen, die hebben hun heil elders gezocht waar het rustiger is. Wat mij betreft zou het niet verkeerd zijn als ze daar, evenals op een camping, staangeld gingen heffen voor dagrecreatie. Nu is het gratis, waar is dat tegenwoordig nog, waardoor het massa's mensen aantrekt wat de rust en de natuur zeker niet ten goede komt.

We hadden die dag in januari geluk, niet minder dan elf soorten kon ik daar fotograferen waaronder de al lang op mijn wensenlijstje staande ijseend. Het was een hele klus om de foto's voor dit blog te kiezen. Ik selecteerde en bewerkte ongeveer 120 foto's en na lang wikken en wegen, doorselecteren en elimineren bleven er uiteindelijk 37 over.

Behalve genoemde ijseend(en) kon ik die dag een drietal soorten futen fotograferen zonder dat daar overigens de "gewone"fuut bij zat. Alhoewel ze soms wat ver weg zaten was ik heel content zowel de geoorde fuut, de kuifduiker als de roodhalsfuut te kunnen fotograferen, uiteraard allen in winterkleed.

Ik hoop dat jullie je vermaken met het bekijken van dit blog en bedank iedereen nog voor de leuke reacties op het vorige, bovenstaande blog.

Groet, Ad

IJseend woerd, het zijn prachtige eenden waarvan de mannetjes in de winter verlengde schouderveren hebben en meestal ook verlengde staartveren, een kenmerk wat ze delen met de pijlstaarten uit mijn vorige blog. Om wat voor reden weet ik niet, maar dit mannetje miste die staartveren.

Er zwommen ook enkele middelste zaagbekken. Hier het mannetje met prachtig gekleurde veren en snavel en de kenmerkende kuif.

Middelste zaagbek mannetje.

Middelste zaagbek mannetje, ik vind het samen met het mannetje van het nonnetje de mooiste vogels uit de familie van de zaagbekken.

Zo van achter gefotografeerd lijkt de kuif door het perspectief nog groter.

De vrouwtjes zijn wat minder uitbundig gekleurd, maar ook zij hebben een prachtige kuif.

Vrouwtje middelste zaagbek, trots kijkend.

Vrouwtje middelste zaagbek strekt de vleugels.

Vrouwtje middelste zaagbek, als een dirigent ging ze rechtop in het water staan, het gespitste kuifje heeft wel iets komisch.

Vrouwtje middelste zaagbek, doordat ik een klein deel van de oever mee kon fotograferen ontstaat er een contrast tussen de complementaire kleuren van de snavel en de begroeiing. Dit was overigens aan de Grevelingenkant van de Brouwersdam.

Deze zilvermeeuw had een zwaardschede gevonden die hij probeerde open te krijgen.

Zilvermeeuw.

Omdat de ijseend de "hoofdpersoon "vormt in dit blog wil ik er wat meer van laten zien, daarom heb ik ze opgedeeld in twee blokjes.

IJseend mannetje.

De veren werden volop gepoetst.

IJseend mannetje.

In de spuisluis zwommen enkele zeehonden, waaronder deze gewone zeehond, herkenbaar aan z'n ronde kop.

Ook de andere in Nederland voorkomende soort, de grijze zeehond te kennen aan z'n kegelvormige snuit, gaf acte de présence. Hier zijn z'n snorharen mooi te zien.

De enorme neusgaten kunnen ze helemaal openzetten en trekken ze weer dicht als ze onderduiken.

Als je naar die ogen kijkt dan weet je waarom ze het een hond noemen. De lichtomstandigheden waren hier overigens abominabel. 

Buiten de ijseend was de kuifduiker voor mij best wel een bijzondere soort om te kunnen fotograferen.

Je herkent hem niet alleen aan het rode oog want dat hebben wel meer soorten o.a. de geoorde fuut zoals verder hieronder blijkt, maar vooral ook aan het witte puntje aan zijn snaveluiteinde. Verder is de kruin vrij vlak met een puntje aan de achterkant.

In winterkleed is de kuifduiker best al een hele mooie vogel, maar wat zou ik hem graag eens in zomerkleed fotograferen met die oranje kuif en zwarte wangflappen. 

Een andere soort van de familie van de futen is de roodhalsfuut, goed te onderscheiden van de andere futensoorten door de gele snavelbasis en de de donkere hals die bij de "gewone" fuut wit is. Deze foto is een behoorlijke crop, maar ik wilde hem er graag bij hebben, niet alleen omdat het mijn eerste waarneming is, maar vooral om het verschil tussen de diverse soorten futen te duiden.

De laatste soort is de geoorde fuut met zijn kenmerkende opgewipte snaveltje en steile voorhoofd. Deze soort fotografeerde ik talloze malen in zomerkleed, maar mooi is hier te zien hoe hij in winterkleed zo gelijkend is op zijn soortgenoten uit de futenfamilie. 

Geoorde fuut, evenals de kuifduiker rode ogen dus en zoals alle leden van de futenfamilie een flinke dot poederdons aan z'n kont. 

De druppel op z'n rug vond ik wel een leuke bonus.

Zoals gezegd nog een blokje van de ijseend.

Er werd volop aan het verenonderhoud gedaan, meestal een teken dat een vogel goed gezond is.

IJseend.

IJseend.

IJseend, hier zijn goed de verlengde schouderveren te zien. Jammer nogmaals dat hij die lange staartveren mist, maar dan blijft er voor de toekomst qua fotografie van deze soort nog wat te wensen c.q. te verbeteren.

Een (nog) wat vaker voorkomende soort is de scholekster, maar zoals met zoveel soorten gaat het ook met deze soort helaas steeds slechter.

Scholekster, altijd een uitdaging om vogels vliegend te fotograferen, maar hier was ik eigenlijk een fractie laat, dan heb je de vogel schuin van achteren.

Steenlopers zie je eigenlijk altijd wel aan de kust, hier volop badderend.

En om snel weer droog te worden geldt maar een devies: flink met je vleugels wapperen.

Als laatste deze buizerd als opstapje naar het volgende en (voorlopig) laatste blog over Zeeland dat zal gaan over het gebied rond Koudekerke en de Prunjepolder. 

Tot dan.