Prunjepolder/Koudekerkse Inlaag

Als laatste blog van de serie over Zeeland besteed ik hier aandacht aan een gebied dat niet zo ver van de Brouwersdam vandaan ligt, n.l. het gebied van de Prunjepolder met daarbij de Plompe toren van Koudekerke. We zijn al veel vaker in dat gebied geweest waar over het algemeen veel te zien is en waar ik in het verleden best veel foto's maakte. Die foto's zullen zeker nog een keer in een blog voorbij komen. Dit keer viel het qua soortenaantal wat tegen. Dit voorlopig laatste blog over Zeeland is dan ook vrij kort (ook wel eens leuk) en beperkt zich tot slechts vier soorten. Ik hoop dat het desondanks de moeite waard is om het te bekijken.

Bedankt nog voor jullie leuke reacties op het blog over de Brouwersdam (klik hier) en veel kijkgenoegen weer bij dit blog.

Groeten, Ad

In een plasje naar de polder zwom dit mannetje brilduiker. Ik vind het een prachtig sierlijk eendje door de fijne tekening in de flank en het sprekende gele oog.

Brilduiker mannetje, kenmerkend ook die witte wangvlek en een groenige kop. 

Als hij omhoog kijkt zie je pas goed die merkwaardige knobbel op z'n kop. Het is de typische vorm van baltsgedrag dat al heel vroeg in het voorjaar, in dit geval eind januari, begint.

Ze zijn vrij schuw en blijven over het algemeen nogal ver uit de oever. Ik had gehoopt dat hij nog even z'n vleugels zou strekken, maar dat was dit keer teveel gevraagd. In een eerder blog over Zeeland waar de brilduiker een rol in speelde was dit wel het geval. Als je dit nog eens wil terugkijken klik dan (hier)  

Boven de polder met bedrijfsgebouwen op de achtergrond vloog een grote groep brandganzen.

Dit was kort voordat de landing werd ingezet waarna de vogels nog even gingen foerageren voor de nacht. Het was inmiddels na vieren in januari en de schemering zou weldra invallen. Het moment van het landen kon ik helaas niet fotograferen omdat een paar bomen het zicht belemmerden.

Op de oever van een plas in de polder stond deze jonge, geringde lepelaar die hier kennelijk de winter doorbracht terwijl een soortgenoot in de slenk hem gezelschap hield. Het zijn blijkbaar voornamelijk jonge lepelaars die hier hun eerste winter doorbrengen.

Jonge lepelaar.

Aan de rand van de Prunjepolder zat dit torenvalk vrouwtje in een struik. Daar heb ik me kostelijk mee vermaakt. 

Door steeds een klein stukje dichterbij te rijden toonde het geen enkele argwaan en kon ik het steeds closer in beeld krijgen.

Ik heb in de nabewerking behoorlijk zitten stoeien met de witbalans. Bovenstaande drie foto's geven aan hoe de situatie echt was, behoorlijk koele kleuren in deze tijd van het jaar en op dit tijdstip van de dag. 

Een aantal foto's heb ik een stuk "warmer" afgewerkt en omdat ik er niet uitkwam wat nou mooier is en omdat dit blog toch vrij kort is met een beperkt aantal soorten, heb ik van dit torenvalkje een kleine serie opgenomen.

Torenvalk vrouwtje.

Prachtige vogels zijn het met een wat katachtig uiterlijk vind ik.

Hoewel aan de uitdrukking van dit vrouwtje niet direct die pracht valt af te lezen.

Qua houding vond ik dit zelf de mooiste foto. De overgang van de kille januarimiddag naar de avond, het was inmiddels 16.30 u., komt hier wel tot uiting.

Van een afstand niet zichtbaar, maar met die koele kleuren krijg je een gigantisch spinnenweb tussen de takkenstructuur te zien.

Ik was intussen aardig dichtbij gekomen en heb tenslotte voor deze laatste foto de kleuren flink "opgewarmd".

Slotwoord: In dit en de twee vorige blogs zijn foto's opgenomen die allemaal op een en dezelfde dag gemaakt zijn. Het bewijst, mits je een beetje geluk hebt natuurlijk, dat zo'n dagje Zeeland aan een natuurfotograaf wel besteed is. Het is die dag dan ook volop genieten geweest.

De volgende keer besteed ik aandacht aan een vogel die al heel lang op mijn verlanglijstje stond. Nu lukte het me eindelijk eens om die op de gevoelige plaat vast te leggen: de waterspreeuw.

Tot dan.