Op jacht in de polder

De titel van dit blog doet iets anders vermoeden, maar een polder is voor een aantal roofvogelsoorten en uilen de ideale plek als jachtterrein. 

Sinds ik jaren geleden enkele keren meerdere velduilen in een polder in het noordoosten van Brabant gezien en gefotografeerd heb, blijf ik daar met enige regelmaat terugkomen. Zeker in de wintermaanden kun je daar goed torenvalken en buizerds fotograferen en met name die laatste zitten er dan best veel door de komst van hun noord Europese soortgenoten. Je moet ze wel heel omzichtig benaderen, het is bekend van buizerds dat ze er bij het minste of geringste vandoor gaan en dat geldt temeer in een open gebied als een polder. Ik heb in een voorgaand blog al eens geschreven over mijn manier van benadering, die overigens niet veel afwijkt van hoe de meeste buizerdfoto's worden gemaakt. Maar een ding heb ik daar niet in benoemd en ik ben er alweer een hele tijd geleden achter gekomen dat dat ook belangrijk is om niet al van heel veraf een buizerd te doen besluiten op de wieken te gaan. Mijn auto voert n.l. altijd dagrijverlichting en dat is funest. Zet die verlichting echt uit als je een buizerd wilt benaderen anders gaat hij er onherroepelijk in een vroegtijdig stadium vandoor. 

In dit blog wil ik vooral laten zien dat als je genoeg geduld aan de dag legt, je een buizerd, maar ook een torenvalk, niet alleen van achter kunt fotograferen als hij al van je wegvliegt, maar ook frontaal als hij naar je toegevlogen komt. Een combinatie van geduld en de juiste tactiek spelen daarbij een belangrijke rol. Je moet als het ware het gedrag van zo'n vogel kunnen lezen. 

Om niet alleen buizerds en torenvalken te laten zien heb voor de variatie nog enkele andere soorten opgenomen die ik die middag in de polder tegenkwam.

Bedankt nog voor de leuke reacties op mijn vorige blog over de roodkopklauwier (klik hier) een vogel waarvan ik hoop die nog eens onder betere omstandigheden te kunnen fotograferen en veel kijkgenoegen bij dit nieuwe blog.

Groeten, Ad

Als je aan komt rijden (motor af, raampje open, camera al met de juiste instellingen op een rijstzak op het portier) zijn ze meteen op hun hoede. Stop dan meteen, negeer hem en blijf zo stil mogelijk.

Deze buizerd was in het weiland regenwormen aan het vangen, maar onderwijl scande hij voortdurend zijn omgeving.

Zeer alert.

Even dacht ik, gezien de broek" die hij aan heeft, met een ruigpootbuizerd te maken te hebben, maar het was toch een "gewone" buizerd naar later zou blijken.

Je hoopt dan dat hij een mooie houding gaat aannemen en dat deed hij hier. De stoerheid druipt er vanaf.

Even later vloog hij op om een stukje verder een prooi te pakken.

Ik kon niet zien of hij ook inderdaad "beet" had, maar mijn eerste vliegbeelden die dag waren gemaakt. Ik heb bij sommige beelden in de nabewerking wel zitten stoeien met de witbalans en die hier en daar wat warmer gezet omdat ik dat beter bij de foto vond passen.

Even zat hij wat beduusd te kijken, waarschijnlijk omdat hij naast een prooi gegrepen had.

Waarna hij weer mijn kant op keek en......

plotseling naar me toegevlogen kwam.

Gelukkig was ik erop berekend, ik had m'n camera juist ingesteld en de continu AF ingeschakeld. 

Maar dat hij zo dichtbij zo komen tot vlak bij de auto had ik niet verwacht. Dit smaakte natuurlijk naar meer en ben toch nog een hele tijd roerloos blijven zitten.

Maar eerst voor de afwisseling maar enkele andere soorten die ik in de polder tegenkwam zoals deze  foeragerende ooievaar.

Elders zat deze holenduif op een paaltje.

De buizerd zag nog verder mijn kant op een prooi in het gras, hij was intussen aardig aan de aanwezigheid van de auto gewend.

Hij twijfelde, zou ik het erop wagen.

Na weer een hele poos wachten nam hij het besluit en kwam hij nog verder naar me toe gevlogen.

Tenslotte kon ik deze laatste twee foto's maken waarin hij er met gestrekte poten (en vleugels) in ging.

Een blauwe reiger zoals je hem in de winter zo vaak ziet, ineen gedoken om niet teveel energie te verspillen.

Een ander lid uit de reigerfamilie, deze grote zilverreiger was iets actiever.

Na lang genoeg bij de buizerd te zijn gebleven zag ik op een andere plek in de polder deze torenvalk op een paaltje zitten. Eens kijken of de aanpak van de buizerd hier ook werkte.

Helaas, al vrij snel ging hij, of liever gezegd zij het is n.l. een vrouwtje, er vandoor. De foto is helaas niet helemaal scherp, maar voor het verhaal wil ik hem toch plaatsen.

Ze was daar blijkbaar aan het jagen en ging toch redelijk dichtbij in het weiland zitten

Na lang wachten vloog ze weer op, kwam ook mijn kant opgevlogen en kon ik uiteindelijk ook een torenvalk zo op de foto zetten.

Slotwoord: Zo zie je als je maar genoeg geduld hebt en bepaalde gedragsregels in acht neemt er zelfs met schuwe roofvogels van alles mogelijk is. Eerder vorige zomer kon ik in diezelfde polder enkele andere leuke soorten fotograferen waaronder de groenpootruiter en de bosruiter. Daarover in een later blog meer.