Tuinvogels in de winter

Net zoals veel natuurfotografen en bloggers heb ik de afgelopen sneeuw- en ijsperiode getracht daar wat leuke foto's van te maken. Zo vaak komen die winterse omstandigheden in ons kikkerlandje tenslotte niet meer voor. Het verschil met de meeste reportages en blogs die ik tot nu toe gezien heb is echter dat ik daarvoor de deur niet uit geweest ben. Ik vind die winterse toestanden wel mooi, maar ik ben er bepaald geen liefhebber van. Wij voeren het hele najaar en winter de tuinvogels en het was me opgevallen dat tijdens die extreme koude periode er beduidend meer vogels onze tuin bezochten dan normaal, hetgeen ook wel begrijpelijk is gezien het geringe voedselaanbod in de natuur door die dikke laag sneeuw.

Het leek me een mooie uitdaging om te proberen eens wat vliegende tuinvogels van dichtbij te fotograferen. Je hebt daarvoor natuurlijk een snelle sluitertijd nodig en door de reflecterende sneeuw was dit daarvoor een uitgelezen moment. Bijkomend voordeel is dat je dan de iso-waarde niet hoeft te verhogen zodat er geen of nauwelijks sprake is van ruis. 

Ik had me daarvoor met m'n 300 mm. lens geïnstalleerd in de keuken, lekker comfortabel met een kop koffie erbij om vervolgens de eerste foto's door het glas van het keukenraam te maken. Dat viel nog best tegen zoals uit de eerste foto's zal blijken, maar gaandeweg kreeg ik er meer vat op en na verschillende middagen "schieten", uitproberen en weer aanpassen lukte het me om de balans 99% prullenbak en 1% redelijk enigszins naar dat laatste te verschuiven. Een moeilijkheidsfactor daarbij was dat ik de meeste foto's maakte tijdens, soms heftige, sneeuwbuien en daar had de AF van mijn toch best wel snelle lens regelmatig moeite mee. 

Een klein deel van de opbrengst van deze sessies en soorten laat ik hier alvast zien. Ik ben nog volop bezig met het bewerken van de rest die ik later in een tweede deel wil opnemen. Het zijn geen spectaculaire soorten, maar daar ging het mij in dit geval ook niet om, ik wilde vogelfoto's maken in de sneeuw die ik nog niet eerder maakte.

Veel kijkgenoegen en bedankt nog voor jullie leuke reacties op mijn vorige blog over de vogels uit de polder. (klik hier)  

Groeten, Ad

Om maar met de deur in huis te vallen, hier een eerste foto toen ik al enkele middagen onderweg was en inmiddels in de gaten had hoe ik dit projectje het beste aan kon pakken qua camera-instellingen e.d. Maar daarover later meer. 

Het begon eenvoudig met het fotograferen van dit roodborstje in de sneeuw. Ik vond hier de weinige grassprietjes wel mooi meedoen in de compositie.

Heel minimalistisch, de roodborst in de ongerepte sneeuw geeft een high-key effect.

Langzaam ontstond het idee om wat met een vliegende roodborst te gaan doen, wat aanvankelijk leidde tot dit soort onscherpe foto's waar vaak de vogel ook niet helemaal op stond. Ik zou wat aan de sluitertijd moeten doen. Hier gebruikte ik 1/125 sec. duidelijk niet kort genoeg dus.

In stapjes voerde ik de sluitertijd op naar 1/2000 sec. en dat bleek genoeg te zijn om deze beelden te kunnen maken.

Zoals gezegd in de inleiding maakte ik deze foto's door het glas van het keukenraam en in tegenstelling tot wat vaak geadviseerd wordt hield ik de camera niet tegen het glas, maar stond ik halverwege de keuken, niet alleen om de vogel wat makkelijker in de focus te krijgen, maar ook omdat de AF van 300 mm. lens dichterbij eenvoudigweg niet scherpstelt.

Ik had op ooghoogte wat voer aangeboden en het is dan belangrijk om een stukje daarvoor (of daarna) op een fictief punt scherp te stellen in de aanvliegroute naar het voer.

Ik gebruik daarvoor de back focus button die ik met mijn duim ingedrukt houd terwijl ik m'n wijsvinger bij de ontspanknop houd. 

De back focus button is zodanig ingesteld dat hij zowel de AF als de belichting vasthoudt. Dat laatste is in dit geval overigens niet echt nodig omdat ik m'n camera handmatig ingesteld heb.

De foto's zijn allemaal uit de hand gemaakt. Ik heb me wel aangeleerd om met mijn ene oog door het oculair te kijken om op het juiste moment te kunnen afdrukken en met het andere oog langs de camera af te kijken om te kunnen zien aankomen wanneer de vogel in actie komt.

Een week eerder voor de sneeuwperiode maakte ik op soortgelijke wijze deze foto van een koolmees. Het is dan mooi om te zien wat sneeuw doet met de belichting van een foto, voor deze foto gebruikte ik weliswaar een sluitertijd van 1/1000 sec., maar moest ik de iso-waarde opvoeren van 400 naar 2000.

Behalve mezen en roodborstjes maken tijdens koude periodes ook vinken graag gebruik van het aangeboden voer. Hier een mannetje in de Japanse esdoorn.

Met wat overbelichting krijg je ook hier een high-key effect. De sneeuw is nog nauwelijks zichtbaar. Overbelichten is bij dit soort foto's sowieso een must tenzij je een silhouet foto wilt. 

Mannetje vink in de linde.

Ook de groenling gaf acte de présence, eveneens in de linde.

Dit vrouwtje vink was een verhaal apart. Het was na de heftigste sneeuwstorm tegen het keukenraam aangevlogen en was op sterven na dood. Het had ook een flink gezwollen pootje. Ik heb het opgeraapt en enkele dagen in een kooitje verzorgd, waarna ik het tijdens wat rustiger weer in de tuin losgelaten heb. Hier ziet het er nog niet zo best uit, maar nadat de sneeuw gesmolten was hebben we het weer volledig hersteld in de tuin gezien.

En als het dan mogelijk is om een roodborst vliegend te fotograferen dan zou dat toch ook met de vink moeten lukken.

En dat lukte ook, tot mijn vreugde tegen een zachte achtergrond die mooi bij de vleugels paste.

Mannetje vink.

Een stukje voor het voer ging hij er met gestrekte poten in.

Ik was nog niet helemaal klaar met de roodborst, hier op een besneeuwde vlinderstruik.

Hier vloog hij net van het voer weg met nog een zaadje in z'n snavel. Mooi om te zien dat zo'n insectenetertje in de winter kan overschakelen naar zaden.

Ik had het gevoel dat er nog meer in moest zitten met mooiere vleugelposities. 

Dat lukte steeds beter.

Soms schiet er dan zo'n plaatje tussendoor waarbij het wel lijkt alsof hij aan een touwtje hangt.

Het begon te lijken op het plaatje dat ik voor ogen had.

Soms klapperen die vleugels zo snel dat ze zelfs op 1/2000 sec. onscherp zijn.

Roodborst.

Als je voer aanbiedt dan weten de boomklevers dat over het algemeen ook heel snel te vinden.

Kenmerkende houding van de boomklever, ik probeer dan een foto te maken waarbij hij zich maximaal buigt en dat is meestal het moment dat hij bijna wegvliegt.

Tenslotte nog een aantal foto's die ik in gedachte had, dat wil zeggen met de vleugels maximaal uitgeklapt en de pootjes zichtbaar.

Roodborst.

Roodborst.

Roodborst.

Samen met de openingsfoto is dit de foto die ik als het einddoel beschouwde van dit enkele middagen durende projectje. 

En als allerlaatste deze foto waarbij de vleugels dan wel helemaal gestrekt zijn, maar waarbij de pootjes niet zichtbaar zijn

Slotwoord: Een erg lang blog, ik hoop dat het niet verveeld heeft. Het was een weergave uit een selectie van meer dan 100 foto's en als ik dan toch bezig ben wil ik zo'n onderwerp ook helemaal "uitmelken". Behalve deze soorten kwamen tijdens deze winterse periode nog andere soorten een bezoek brengen aan onze tuin, waaronder kepen en staartmezen, daarover in een later blog meer. Maar volgend keer komt eerst de waterral aan de beurt. Tot dan.