Dwergstern

Hoewel niet de meest opvallende vogels komen er in Nederland toch best wel een aantal soorten sterns  voor. Totdat we in juni 2019 naar Texel gingen had ik de meeste soorten al eens gefotografeerd zoals de reuzenstern, de grote stern, de noordse stern, de zwarte stern, de witwangstern en de visdief, want ook dat is een sternsoort. Wat er dan nog ontbreekt is de lachstern, de witvleugelstern en uiteraard de dwergstern een soort die in de zomermaanden wat vaker in Nederland te vinden is. Het is de kleinste stern, met zijn grootte van plm. 21 cm. de helft kleiner dan een visdief, een vogeltje ook dat houdt van de kust en broedt op het (schelpen)strand. De soort is sterk afnemend vooral door de grote recreatieve druk op hun populairste broedstranden. Hij is zeer beweeglijk met een zeer snelle vleugelslag  en vertoont nerveus gedrag, lastig dus om te fotograferen, temeer ook omdat ze zo klein zijn. Af en toe hangt hij biddend even in de lucht en dat zijn de momenten waarop je hem het best kunt fotograferen. 

Ik had me voorgenomen om tijdens deze vakantie enkele pogingen te wagen om deze sterntjes te zoeken en te fotograferen. Dat zou op Texel het beste kunnen in de Slufter leek me. Al enkele dagen had ik daar gespeurd, maar tot dan toe geen dwergsterns gevonden. Totdat ik in een uithoek van de Slufter een met touw afgemaakt stukje schelpenstrand ontdekte waar ik al van een afstandje zag dat er kleine sterns boven vlogen. Dichterbij gekomen bleken het inderdaad dwergsterns te zijn en vanachter het touw maakte ik mijn eerste foto's. De sterntjes zaten erg ver weg en die eerste foto's waren dan ook niet best. Ik zag dat ze regelmatig uit het gebied naar zee vlogen om daar te gaan foerageren. Ik ben toen aan de kant van het gebied gaan staan waar ze over kwamen gevlogen als ze naar zee gingen. Zo kon ik toch van redelijk dichtbij vluchtfoto's maken.

Veel kijkgenoegen wederom en bedankt nog voor jullie reacties op mijn vorige blog over de waterral (klik hier)

Groeten, Ad

Dwergstern, kenmerkend zijn de gele snavel met zwart puntje, de rode pootjes en het zwarte masker.

De eerste foto's die ik maakte toen we de dwergsterntjes ontdekten waren zo, de vogel in het landschap boven zijn habitat. 

Regelmatig vloog een groepje van het strand op naar zee om daar te gaan foerageren.

Soms vlogen ze luid schreeuwend achter elkaar aan.

Ik probeerde een vogel in een mooie houding te fotograferen, hier aanvliegend net boven de duinenrij op de achtergrond.

Heel voorzichtig was ik wat dichterbij gekomen, maar ik wil hier uitdrukkelijk bij zeggen dat ik achter de door de vogelwacht aangebrachte markering ben gebleven omdat ik de vogels absoluut niet wilde verstoren. En dat is ook niet gebeurd, de vogels bleven op het nest en het voeren door hun partner ging gewoon door. De foto is overigens een behoorlijke crop. Ik wil hier ook een lans breken dat als je zulke foto's maakt, weet wat je doet en let goed op dat je de vogels niet verstoort. Geen enkele foto is dat waard. Op de voorgrond zit ook nog een scholekster te broeden.

Ze bleven permanent visjes aanvoeren voor hun partner, jongen waren er nog niet, althans die heb ik niet gezien. Na deze foto ben ik een heel eind hier vandaan gelopen naar een plek tussen dit strandje en de zee. Ik zag dat ze daar steeds overvlogen om op zee te gaan vissen.

Ik was al heel content als ik de vogels van veraf  kon fotograferen als ze met een gevangen visje uit zee terugkeerden. 

Hier een bewijs dat het niet uitmaakt of de vogel tegen een donkere achtergrond of de heldere lucht vliegt als je de camera handmatig instelt. Bij deze en de vorige foto gebruikte ik n.l. dezelfde instellingen t.w. 1/8000 sec., f4 op iso 400. Als je de belichting instelt op de vogel zal die steeds goed belicht worden ongeacht de achtergrond.

Toen ik hun vluchtpatronen wat beter leerde kennen ging ik proberen om ze van wat dichterbij te fotograferen. Het is een heel stuk moeilijker om de vogels dan in de focus te krijgen en te houden. Hier zie je mooi de gele snavel en de felrode korte pootjes.

Ook ga je dan meer letten op wat afwijkende vliegbeelden zoals hier met gestrekte vleugels in een hoek van bijna 90 gr.

Om er een reportage van te maken vond ik het ook belangrijk dat er wat groepsfoto's bij zaten. De kunst is dan te proberen om een mooie formatie te isoleren waarin de vogels "los" van elkaar vliegen. Dat laatste is hier niet helemaal gelukt.

Een panorama-uitsnede van zo'n groepje.

Twee losse groepjes onderweg naar zee.

Bij deze opname vloog een groep wat verder uit elkaar waardoor door het gekozen diafragma enkele vogels onscherp worden. Dit bood een aanknopingspunt voor een volgende stap.

Spelen met scherpte/onscherpte, twee vogels in de voorgrond scherp, drie in de achtergrond onscherp.

Met three of a kind met alleen de middelste vogel scherp.

Of met een diagonaal waarbij alleen de voorste vogel scherp is.

Of een vogel scherp met drie onscherpe herhalingen in de achtergrond.

Deze foto bracht mij op het idee van nog een volgende stap n.l. proberen of ik iets kon doen met synchroon vliegende sterntjes.

Bijna, maar nog niet helemaal naar mijn zin.

Deze komt al aardig in de buurt.....

....maar met deze was ik helemaal tevreden.

Bij deze foto is goed te zien dat deze vogeltjes echt gebouwd zijn op snelheid. De vleugels vormen a.h.w. een spoiler boven de torpedo vorm van het lijf, het gaat allemaal razendsnel.

Ik wilde ook nog enkele foto's van heel dichtbij maken. Intussen waren de vogels aardig aan mijn aanwezigheid gewend en eentje kwam heel laag over me heen vliegen.

Zo dichtbij krijg je steeds meer details te zien zoals b.v. de teennagels.

Dit sterntje vloog heel laag langs me af waardoor ik nu ook de bovenkant van de vleugels kon fotograferen.

Tenslotte de laatste foto, samen met de openingsfoto mijn favoriet, want ondanks dat ik graag van alles uitprobeer kan ik toch nog steeds erg genieten van een pure registratie.

Slotwoord: 28 foto's van een en dezelfde soort, misschien een beetje veel, maar dit is een selectie van meer dan 70 andere foto's die hier ook hadden kunnen staan. De dwergsterns kreeg ik voor het eerst voor de lens en mede omdat het in ons land een vrij zeldzaam vogeltje is, vond ik dat het die aandacht wel verdiende. Tot de volgende keer.