(Orpheus)spotvogel

Even een kort blogje tussendoor, wederom van slechts een soort, maar een soort waarvan ik het wel de moeite waard vind om daar een apart blog aan te wijden. Het gaat om de spotvogel. In de titel heb ik Orpheus bewust tussen haakjes gezet, het is me n.l. niet helemaal duidelijk geworden of dit nu de "gewone" spotvogel is of de Orpheus spotvogel. 

Tijdens een van onze tochtjes langs de randen van de Groote Peel hoorde ik via het geopende autoraam het uitbundige gekweel en gekwetter van een spotvogel. De zang bevat veel imitaties van andere soorten en doet in veel opzichten denken aan die van de bosrietzanger. Dus die middag toch maar even gestopt om te kijken of we die druktemaker konden vinden en evt. fotograferen. Even vertoonde hij zich aan de buitenrand van de takken van een boomkroon, maar voordat ik mijn camera kon richten en scherpstellen was hij alweer weg. Nog lang gewacht, maar die middag liet hij zich niet meer zien.

Dat zat me niet lekker, dus de dag erna toch nog maar eens even teruggegaan. Op de bewuste plek geen spotvogel te bekennen, maar het pad afrijdend hoorde ik hem nu een paar honderd meter verderop schetteren. De auto voorzichtig wat dichterbij gereden en na lang wachten vertoonde de vogel zich aldoor zingend aan de buitenkant van de takken. Het was nog erg moeilijk om hem te vinden tussen de bladeren van de grote boom, maar nu kreeg ik de kans om foto's te maken.

Het verschil tussen een spotvogel en een Orpheus is heel miniem en subtiel. Qua gedrag vertoont een Orpheus zich wat meer aan de buitenkant van de takken terwijl je een spotvogel in de boomtoppen  nauwelijks te zien krijgt. Een Orpheus zou je dan zeggen, Maar kijk je naar de vleugelspiegel dan is die bij de spotvogel wat lichter en minder egaal dan bij de Orpheus, een spotvogel zou je dan weer zeggen. De pootkleur biedt geen uitsluitsel en terwijl de spotvogel vaak een wat puntiger kop heeft met een klein kuifje is die bij de Orpheus weer ronder, een spotvogel dus. En als je dan bedenkt dat de Orpheus in West-Europa de plaats inneemt van de meer oostelijk levende spotvogel zou je weer zeggen, een Orpheus. Kortom wie het weet mag het zeggen. 

Bedankt nog voor jullie reacties op mijn vorige blog over de steltkluut (klik hier) en ik ben benieuwd naar jullie reacties op dit blog.

Groeten, Ad

De (orpheus)spotvogel zoals ik hem met veel geduld eindelijk zingend en vrijzittend kon fotograferen.

De vogel zoals we hem het eerst zagen, hij zat wel lekker in de spotlight van het zonnetje, maar dan nog is het verdraaid moeilijk om hem te vinden, het is maar een klein gedeelte van de boomkroon, een els in dit geval, en met de geringe scherptediepte door het gekozen diafragma heb je maar een een heel klein scherp beeldveld.

Met korte tussenpozen zingt hij eigenlijk onophoudelijk.

Toen ik eenmaal de eerste foto's gemaakt had heb ik de auto voorzichtig een klein stukje dichterbij gereden. Maar bij de minste "verstoring" hield hij gelijk op met zingen.

Toen ik weer even op die plek stond kreeg hij het vertrouwen weer terug en begon meteen weer te zingen.

En dat gaat er best heftig aan toe, net als bij de bosrietzanger en de kleine karekiet kunnen ze hun snavel erg ver open.

En ondertussen draaien ze voortdurend met hun kop.

Nog een klein stukje dichterbij.

Toen ik de auto nog een stukje vooruit reed kwam ik kennelijk in zijn comfortzone en maakte hij aanstalten om te vertrekken, goed te zien aan de meer horizontale houding. Voor mij een reden om me  direct weer op veilige afstand (voor de vogel) terug te trekken.

Even was ik bang dat hij uit de boom weg zou vliegen, maar al gauw ontdekte ik hem weer tussen het gebladerte op een andere plek in dezelfde boom.

Om vervolgens weer op een van z'n zangposten te gaan zitten.

Even omdraaien om in de juiste positie te gaan zitten gaf mij de kans om ook z'n rugdek te fotograferen.

Toen ik merkte dat hij weer helemaal op z'n gemak zat ben ik toch weer wat dichterbij gereden.

Als hij nog zou gaan zingen zou ik de foto's kunnen maken die ik voor ogen had.

Aan de houding zag ik al dat dat stond te gebeuren, als je zo al een hele tijd met vogels bezig bent leer je het gedrag voorspellen.

En ja hoor, voorzichtig kwam hij op gang.....

om vervolgens een serenade te geven.....

waar hij helemaal in opging. 

Slotwoord: Voor mijn doen een kort blog, maar voor een soort meer dan lang genoeg. Nadat ik jaren geleden al eens diverse keren tevergeefs naar een gebied hier meer dan 50 km. vandaan ben gereden om de (Orpheus)spotvogel te fotograferen, lukte het me tenslotte vrij dicht bij huis. Ik was er erg blij mee, temeer daar dit tot nog toe voor mij een van de lastigste vogels was om te fotograferen, met name door zijn verborgen leefwijze.