Anselberg

Na enkele vrij lange blogs wil ik dit keer volstaan met een kort blogje over een van de gebiedjes aan de rand van de Groote Peel waar ik al jaren kom en waar ik in de loop van de tijd al menig keer verrast ben door de aanwezigheid van bijzonderheden. De draaihals en de bruine korenbout uit mijn vorige blog maakte ik o.a. daar. Enkele jaren geleden kon ik er een koekoek tot op enkele meters benaderen, de foto's daarvan verwerkte ik eerder in een blog. Vorig jaar heb ik er uren staan luisteren en posten bij een Noordse nachtegaal die zich helaas nooit liet zien. Het gebiedje heet de Anselberg en is slechts enkele voetbalvelden groot. Elk jaar broeden er wel een of enkele paartjes grauwe klauwier en tevens kon ik daar recent weer een soort aan mijn portfolio toevoegen die ik nog niet eerder voor de lens kreeg.  

Veel kijkgenoegen en bedankt nog voor jullie leuke reacties op mijn vorige blog waarvan ik de foto's in ditzelfde gebied maakte. (klik hier)

Groeten, Ad

De grauwe klauwier, het mannetje met z'n boevenmasker, ik volg ze al jaren in de Groote Peel en het gaat goed met ze. Een tiental jaren geleden nog leek de soort erg fragiel, maar ik zie ze op steeds meer plekken. Ze verplaatsen zich weliswaar jaarlijks enigszins in de biotoop, maar handhaven zich goed in het gebied, Desondanks blijft de populatie nog erg beperkt en dus kwetsbaar.

Toen ik het gebied in liep zag ik al gauw een gekraagde roodstaart mannetje in een dode boom. Wel wat ver weg maar met 600 mm. op full-frame en een beetje croppen kom je toch nog een heel eind.

Het is een prachtige vogel met opvallende kleuren die daardoor zelfs door een ongeoefende vogelaar niet te missen is.

Al snel zette hij het op een zingen, waardoor hij nog meer de aandacht trok.

In het veld dat het grootste gedeelte van het gebied uitmaakt zag ik een hooibeestje op een gras aar. Het is verbazingwekkend wat je dan nog met een telelens kunt doen, ik maakte deze foto op 600 mm. en het grote voordeel t.o.v. een macrolens is dat je een vlinder, libel of insect lang niet zo snel verstoort.

Het onderscheid tussen een hooibeestje en een oranje zandoogje is soms lastig te maken, klein hulpmiddel daarbij is dat een hooibeestje nooit met de vleugels open zit.

In hetzelfde veldje zag ik dit vlindertje rondscharrelen dat luistert naar de naam gestreepte goudspanner. Het is een nachtvlindertje.

Ik vond het door z'n kleuren een mooi opvallend vlindertje en de witte dwarsbanden doen z'n naam eer aan.

Aan de andere kant van het pad trok deze bottelroos de aandacht tegen de donkere achtergrond.

Plotseling werd mijn aandacht getrokken door een vogel tussen het gebladerte die ik niet meteen kon thuisbrengen. Een fitis of tjiftjaf kon het niet zijn, daarvoor was het formaat te groot. Even dacht ik aan een huismus, maar dat kon evenmin door die spitse snavel. Het moest dus wel een insecteneter zijn. Lang verhaal kort, bij nadere beschouwing blijkt het een tuinfluiter te zijn, een soort die ik nog niet eerder fotografeerde. Ook die kon ik zodoende weer aan mijn portfolio toevoegen. Het is geen optimale foto zo half van achteren, maar ik vond het toch de moeite waard om in dit blog op te nemen.

Of dit dezelfde vogel is weet ik niet, het was inmiddels een uur later en ook de plek was een flink eind van de vorige foto vandaan. Deze vogel zal ergens in de buurt jongen gehad hebben gezien de rups in z'n snavel.

Uiteindelijk kwam ik bij de plek waar ik eerder een grauwe klauwier had gezien. Hij zat nu mooi in een schermbloemige struik. Het vrouwtje heb ik daar dit jaar niet gezien. Achteraf bleek dat dat hier op dit moment op het nest zat want enkele weken later heb ik hier uitgevlogen jongen kunnen fotograferen.  Die komen in een later blog nog eens aan de beurt.

Mannetje grauwe klauwier. De vrouwtjes laten zich gedurende de broedperiode nauwelijks zien.

Mannetje grauwe klauwier.

En ook deze keer kwam ik de onvermijdelijke geelgors weer tegen.

Als ik uit de auto stap hoor ik ze vaak al op meerdere plekken zingen want dat doen ze voortdurend.

Tenslotte mag deze fazanthaan het blog afsluiten, ik had hem al de hele middag horen roepen maar hij liet zich niet eerder zien totdat hij hier even z'n kop boven het kruidenrijke veldje uitstak.

Slotwoord: Ik ben momenteel met allerlei mapjes bezig in de afwerking en weet daarom nog niet waar het volgende blog over zal gaan. Tot spoedig.