Lauwersmeer en de Groningse polders (deel 1)

De laatste jaren hebben mijn vrouw en ik diverse malen met de caravan op een camping gestaan in noord Drenthe. We combineerden tijdens deze vakanties onze activiteiten afwisselend met wandelen, een dagje, soms noodgedwongen door het weer, op de camping en fotograferen.
De camping was een prima uitvalbasis om van daaruit de Groningse polders, de Dollard en het Lauwersmeer te bezoeken. Dat laatste is wel een klein uurtje rijden door de prachtige polders, maar je kunt je er met gemak een dagje vermaken en je bent er tijdens een tochtje rond het Lauwersmeer bijna van verzekerd dat je leuke dingen gaat zien. Bovendien is een bezoekje aan de haven van Lauwersoog ook bepaald geen straf, je kunt er op diverse plekken een heerlijk visje eten.
In een aantal blogs van de laatste jaren heb al regelmatig wat losse foto's opgenomen gemaakt in deze gebieden en wijdde ik ook een aantal blogs aan een specifieke soort zoals de witwangstern (klik hier) de zeearend (klik hier) en de grauwe kiekendief (klik hier)
Maar toch, er bleven teveel foto's liggen waarvan ik het jammer vond om deze niet ook te laten zien. Steeds hikte ik echter tegen een te grote achterstand aan in het bewerken van deze foto's, een fenomeen waarvan jullie regelmatig aangaven dat te herkennen. Maar inmiddels heb ik tenminste de foto's van 2017,  die dat waard waren, bewerkt en die wil ik in een aantal blogs laten zien. Soms zal dat een combinatie van soorten zijn, een ander keer wil ik nog een of enkele blogs aan een specifieke soort wijden. Ik hoop dat jullie het ook de moeite waard vinden om ze te bekijken.
Veel kijkplezier en bedankt nog voor jullie leuke reacties op mijn blog over de grauwe kiekendieven.

Groet,
Ad

De kemphaan is een soort die op niet zoveel plaatsen in Nederland voorkomt, maar bij het Lauwersmeer komt elk jaar toch nog een behoorlijke populatie. Hier een mannetje dat nog gedeeltelijk in zomerkleed is, de foto werd gemaakt in september, kort daarna vertrekt een groot gedeelte naar Afrika.

Een vrouwtje ziet er over het algemeen veel minder kleurrijk uit.

Maar als het opvliegt uit de vegetatie blijkt het verenkleed toch ook wel heel mooi.

Een mooi gezicht als zo'n groepje door de lucht jaagt.

Bij het Lauwersmeer geen zeldzaamheid.

Nog een ander mannetje met een opmerkelijk witte kop, ik vermoed dat hij al wat verder in het winterkleed gestoken is.

En nog een ander vrouwtje.

Een soort waar je niet voor naar het Lauwersmeer hoeft is de blauwe reiger. De setting is niet zo geweldig, maar ik vond de zachte tinten wel mooi. Helaas had ik links niet meer ruimte.

Zo'n natuurlijke setting is dan eigenlijk toch mooier.

Met familielid de grote zilverreiger gaat het in Nederland buitengewoon goed, je ziet ze op steeds meer plaatsen.

De landing wordt ingezet.

Wat een vleugels voor zo'n relatief dun lijf.

Als je geluk hebt kun je in de rietkragen nog wel eens een baardmannetje zien. Dit vrouwtje heeft net de rui achter de rug, de staartpennen beginnen alweer op lengte te komen en ook de kopveertjes moeten nog verder uitgroeien.

Slobeend woerd, ze zien er in de winter totaal anders uit als hier. Dit exemplaar zit ergens in de fase tussen zomerkleed en het zgn. eclipskleed waarin ze meer op de vrouwtjes gaan lijken.

Dit mannetje is al echt in eclipskleed.

Prachtige vogel, ook in de vlucht.

Het vrouwtje ziet er totaal anders uit en heeft veel gelijkenis met de wilde eend, maar de grote spatelsnavel is onmiskenbaar.

Puttertjes zie je tegenwoordig overal wel, ook een soort waar het niet slecht mee gaat. Hier en hieronder enkele juveniele.

Slotwoord: Hier wil ik het voorlopig even bij laten, binnenkort nog een flink aantal andere, niet zeldzame, soorten, maar goed, het gaat tenslotte om de foto's. Overigens heb ik intussen dit jaar enkele divers gekleurde kemphaan mannetjes kunnen fotograferen die op hun lek aan het baltsen waren, materiaal voor een toekomstig blog.