Klapekster, waterpieper en grote zilverreiger

Net weer terug van enkele dagen fotograferen op een van onze favoriete locaties t.w. Texel waar ik weer enkele leuke soorten aan mijn portfolio kon toevoegen. Na de laatste twee blogs een uitstapje gemaakt te hebben naar de landschapsfotografie deze keer weer een blog over mijn favoriete tak van natuurfotografie, te weten de vogels, aangevuld met nog enkele abstracte beelden.

In de winter heb ik een middagje fotograferend doorgebracht in een openbare vogelhut in de Luijsen in België, een gebied dat deel uitmaakt van een groter natuurgebied op de grens van Nederland en België waar ik de afgelopen tien jaar met vrij grote regelmaat gefotografeerd heb. Je kunt daar van alles treffen, enkele keren heb ik daar heel prominent een roerdomp voor de lens gehad, liet de waterral zich regelmatig zien en was de ijsvogel een vrijwel permanent aanwezig fotomodel. In vorige blogs heb ik daar al foto's van laten zien en in een van m'n volgende blogs besteed ik weer volop aandacht aan de ijsvogel.

Gedurende die winterse middaguren heb ik alleen vertoevend in die hut mogen genieten van een klapekster die acte de présence gaf en kon ik er een leuke reportage van maken. Tevens liet zich, weliswaar wat ver weg, een waterpieper zien, een soort die ik nog niet eerder fotografeerde en die ik ook nog niet eerder gezien had. Voor mij een primeur dus. Verder haalde een grote zilverreiger wat vreemde capriolen uit, ook leuk om vast te leggen en in de late winterse middaguurtjes te stoeien met het schaarse aanwezige licht.

Veel kijkplezier en bedankt nog voor jullie leuke reacties op het vorige blog met de landschappen van de Strabrechtse Heide. (klik hier)

Groeten, Ad 

Klapekster, de klauwier die in de wintermaanden, zij het in geringe getale, in ons land te vinden is. Als broedvogel is hij hier helaas uitgestorven. Zijn soortgenoot, de grauwe klauwier neemt het in de zomermaanden van hem over en broedt dan, eveneens in zeer geringe aantallen, hier in Nederland. Als zeldzame bezoeker of doortrekker zien we hier dan af en toe ook de roodkopklauwier en de Dauwrische of Turkestaanse klauwier.

Als eerste bezoeker kreeg ik deze wintermiddag een waterpieper te zien, zij het op een stam die wat verder weg in het water stond. Het was voor mij een nieuwe soort die ik aan m'n portfolio kon toevoegen.

Een waterpieper heeft, in tegenstelling tot de gras- en boompieper, nauwelijks flankbestreping en is verder over z'n geheel vrij kleurloos.

Waterpieper frontaal gefotografeerd, ook hier zie je dat het onderste gedeelte van de borst en de buik nauwelijks bestreping vertonen.

Ook een roodborstje kon het niet nalaten om even op die stam te komen zitten. In het verleden heeft deze stam al voor heel wat settings gezorgd o.a. met de koekoek, witte kwikstaart en boomvalk.

Ondertussen had ik gezien dat aan de overkant van de plas een klapekster in een struik was gaan zitten. Nu maar hopen dat hij wat dichterbij zou komen.

En dat gebeurde ook, na een kwartiertje kwam hij mijn kant op gevlogen en ging op een goed fotografeerbare plek voor de hut zitten. 

Het riet op de achtergrond en wat dor blad zorgden voor wat leuke kleuraccenten.

Klapekster.

Toen ik de DX modus van m'n camera vervolgens op +1,3 zette kon ik, althans in mijn beleving, de mooiste foto van die middag maken.

Na korte tijd vloog hij weg en kon ik deze, niet al te beste, vluchtfoto maken. Ik dacht dat ik hem die middag niet meer terug zou zien.

Het werd al wat later op de middag en het licht werd eigenlijk steeds mooier. Er was al enige tijd geen activiteit meer geweest voor de hut en ik besloot om met de telelens wat te experimenteren met camerabewegingen op de bosrand in de verte.

Er stonden wat mooie witte berkenstammen met nog niet afgevallen blad van eikenbomen en dat zorgde voor leuke kleurcontrasten.

Wat minder kleur maar wel een wat "strakkere' compositie.

Toen er voor de hut een grote zilverreiger verscheen heb ik m'n geëxperimenteer maar gestopt. Hier zie je goed hoe weinig een reiger om het lijf heeft, of eigenlijk hoeveel hij om het lijf heeft want het is meer veren dan wat anders. Des te opmerkelijker dat hij zo'n grote prooien aankan.

De reiger gaf als een kraanvogel een onvervalste dansshow weg.

Door het meelicht viel de schaduw van z'n kop en hals op de vleugel.

De rest van z'n show laat ik hier verder zonder commentaar passeren.

Dansende grote zilverreiger.

Dansende grote zilverreiger.

Dansende grote zilverreiger. Zelf vond ik dit qua houding de mooiste.

Dansende grote zilverreiger.

En de laatste grote zilverreiger, want plotseling werd mijn oog getrokken toen ik op een andere stam de klapekster weer zag zitten.

Wat ik niet verwachtte zat de klapekster plotseling weer op een voor vogels neergezette stam in de grote voormalige visvijver tegen de achtergrond van de bosrand.

Omdat het wat ver weg was zette ik de camera weer op de DX-stand. Niet dat dat nou zo heel veel uitmaakt want met hetzelfde effect kun je de foto ook gewoon croppen. Immers op de DX-stand gebruik je gewoon een kleiner gedeelte van de sensor.

Klapekster.

Klapekster.

En net zo plotseling als hij gekomen was verdween hij ook weer om aan de overkant van de vijver in een struik te gaan zitten en kon ik nog deze foto van de klapekster in z'n omgeving maken.

Slotwoord: Misschien een beetje vreemd om in deze tijd een blog van een typische wintervogel te maken, maar ik had deze bewerkte serie al even staan terwijl ik nog niet toegekomen ben om mijn voorjaarsfoto's af te werken. Volgende keer een serie over een vogel die wat meer aansluit bij deze tijd, al zou zijn naam dat niet doen vermoeden: de ijsvogel. Tot dan.

p.s: fijn dat blogger blijkbaar weer wat heeft gedaan om wat makkelijker op blogs te kunnen reageren, de laatste tijd was aan het aantal reacties duidelijk merkbaar dat sommige bloggers daar moeite mee hadden.