De Luijsen, een van mijn favoriete plekken.

Ik wil je nog eens meenemen naar een van de plekken waar ik al meer dan tien jaar met regelmaat kom, te weten de Luijsen, een natuurgebied op de grens van België en Nederland dat onderdeel uitmaakt van het grensoverschrijdend natuurreservaat Kempen-Broek. Het is een flink gebied ter grootte van 25.000 ha. dat doorsneden wordt met vennen, beekjes en moerassen. 

In de loop der jaren heb ik de meeste van de daar voorkomende vogelsoorten wel gefotografeerd met soms bijzondere daarbij zoals ik in eerdere blogs al liet zien. Met geduld en een beetje geluk kun je er de roerdomp, de waterral, de boomvalk, diverse soorten kiekendieven en allerlei steltlopers fotograferen. Jarenlang was de ijsvogel daar een vaste gast, maar, zoals met zoveel soorten, laat die zich de laatste jaren een stuk minder vaak zien.

Vandaag, op een na, wat minder bijzondere soorten, ik vind het al wat langer zeker zo leuk om wat meer "gewone" vogels in b.v. een mooie houding, vliegend of in een setting waar wat meer van de omgeving te zien is te fotograferen. Ik hoop dat ik daar in jullie ogen in geslaagd ben. Veel kijkgenoegen en bedankt voor de leuke reactie op mijn vorige blog over het baardmannetje, torenvalk en blauwe kiekendief (klik hier)

Groet, Ad

IJsvogel zoals je hem daar vaak kunt (kon) fotograferen, geen bijzondere plaat maar ik vond hem als openingsfoto wel leuk.

Het was alweer even geleden dat ik een dodaars gefotografeerd had, dit dodaarsje in zomerkleed had de larve van een kokerjuffer (schietmot) opgevist.

Langzaam zwom hij ermee naar het beschaduwde deel van het water dat door de weerspiegeling van het riet een mooie warme kleur kreeg.

En dat leverde de mooiste foto van de dodaars van die middag op, een heel verschil met de eerste foto.

Even later zag ik dat de gevangen prooi niet voor niets was, de dodaarsjes bleken een jong te hebben.

Het zijn minuscule beestjes die zo alleen in de grote waterplas nog kleiner lijken 

Ik vond het fuutje hier wel mooi afsteken tegen het lichte water.

Hier zocht het veiligheidshalve toch maar de beschutting van vader of moeders veren op. Meteen is aan de pluim op hun achterste goed te zien waar de naam dodaars vandaan komt.

Nog nooit eerder had ik ze gefotografeerd, maar hier kreeg ik plotseling twee waterpiepers op een presenteerblaadje. Een soort die niet echt zeldzaam is en toch krijg je ze maar sporadisch te zien.

Dat geldt niet voor deze kuifeend, ik hoop altijd dat er dan eens een witoogeend of een topper tussen zwemt. Dat laatste geluk had ik overigens verderop in het jaar.

In de zomer zijn witte kwikstaarten zeer algemeen. Ik vind het een beetje door fotografen ondergewaardeerde soort en toen zich de kans voordeed om er wat leuke gedragsfoto's van te maken greep ik die met beide handen aan.

Witte kwikstaart.

De kwikstaart had net van tevoren ergens gebadderd wat ik niet gezien had en zat zich nu op te schudden om op te drogen.

Witte kwikstaart.

Hij nam soms mooie houdingen aan zoals hier met gestrekte vleugels overeind.

Of zoals hier, even half opvliegend van de tak.

Ondertussen kwam er een groepje kieviten overgevlogen.

En al gauw voegde zich een grote groep van de andere kant daarbij.

Tegen een donkere achtergrond geeft dat dan weer een heel ander beeld.

Verderop in de plas zat een wintertaling te spetteren, een voorbeeld van een vogel klein in z'n omgeving en ik vond het kleurcontrast tussen het koele water en de warme achtergrond van het spiegelende riet wel passend.

Even later voegde zich nog een tweede wintertaling daarbij.

De twee meerkoeten die voorbij zwommen dachten er het hunne van.

Intussen had een ijsvogel post gevat op een stam boven het water.

Hij had kennelijk ergens anders gedoken want hij begon zich uitgebreid te poetsen.

Blijkbaar bestaan er ook kuifijsvogels, haha.

Het duiken naar vis elders was succesvol geweest, weldra begon hij te kokhalzen en ik hoopte al dat er een braakbal zou komen.

Vanaf dat moment was ik zeer geconcentreerd om het moment van de braakbal niet te missen.

En ja hoor, net op tijd afgedrukt, de eerste keer dat ik dit fenomeen kon fotograferen.

Een andere visser, deze blauwe reiger beproefde z'n geluk tegen een rietkraag.

En een andere blauwe reiger kwam zo dichtbij dat ik er alleen een close-up van kon maken.

In en wilg langs de plas gaf dit mannetje roodborsttapuit acte de présence.

Weer terug naar de witte kwikstaart die intussen rustig op een pootje rond zat te kijken. 

Maar het zijn best onrustige vogeltjes en al gauw kwam er weer meer beweging in. Even leek het erop dat hij weg zou vliegen, maar het waren slechts wat vliegoefeningen.

Waarna hij weer wat gekke fratsen begon uit te halen.

Het deed me heel even denken aan een dansende paradijsvogel.

Om tenslotte z'n show met deze spitse houding af te sluiten.

Hoog in de lucht sloeg deze buizerd het allemaal gade.

Cirkelende buizerd.

Zoals dit blog begon mag deze kleurige, wat meer gecropte, ijsvogel hier afsluiten.

Slotwoord: Ben druk bezig foto's te selecteren voor het eindejaarsblog, een hoop werk, maar misschien lukt het me om tussentijds nog een blogje te produceren. Tot dan.