Leuk succesje

Elk jaar brengt Birdpix, een niet alleen in Nederland  gerespecteerde site op het gebied van vogelfotografie, een boek uit waarin een aantal van de beste in dat jaar aangeboden vogelfoto's worden opgenomen.
In 2012 is besloten om hiervan af te wijken en eenmalig een boek te maken en uit te geven over vogelfotografie, waarin niet alleen talloze tips en trucs worden gegeven over het maken van geslaagde vogelfoto's, maar dat ook gelardeerd is met daarbij passende foto's. Met recht kreeg dit boek dan ook de titel "Praktijkboek vogelfotografie" mee.

Het was dan ook erg leuk toen ik door een van de moderatoren benaderd werd met de mededeling dat een van mijn foto's geselecteerd was voor dit boek en mij vroeg of ik die foto daarvoor beschikbaar wilde stellen. Natuurlijk was ik zeer vereerd dat een van mijn foto's hiervoor was uitverkozen, zeker als die dient ter opluistering van het hoofdstuk "Verantwoord vogels fotograferen".
Ik beschouw het dan ook als een bekroning op mijn werk voor, niet alleen jarenlang fotografisch bezig zijn in de natuur, maar dat ook probeer zo verantwoord mogelijk te doen, zodat er geen of zo weinig mogelijk verstoring van die natuur plaatsvindt.

Hieronder heb ik de foto opgenomen alsmede de kaft van het boek voor zover er bij jullie belangstelling bestaat om het boek aan te schaffen.
Daarnaast heb ik nog enkele andere opnamen uit dezelfde serie opgenomen. Het betreft een paartje staartmezen dat getracht heeft in onze tuin hun jongen groot te brengen. Zover is het helaas niet gekomen, nadat het nest in een taxus voltooid was en de eieren gelegd waren is het door een stel eksters ontdekt en vond ik het lege nestje enkele dagen later ergens in een border achter in de tuin.

Hartelijk dank voor jullie leuke reacties op mijn vorige blog over de grote gele kwikstaart.
Verder wens ik eenieder een hele fijne jaarwisseling en een gezond 2013 met veel natuurbeleving en fotografisch succes.

Groeten,
Ad

                                      De foto die werd uitverkozen om geplaatst te worden in het Birdpixboek 2012

Omdat voor het boekformaat deze foto een crop is, heb ik voor de volledigheid hieronder ook de originele foto opgenomen, alsmede nog enkele andere foto's uit dezelfde serie.
De foto's zijn allemaal gemaakt vanuit een schuiltentje dat ik al dagen voordat ik de eerste keer ging fotograferen had opgezet om de vogels aan de aanwezigheid hiervan te laten wennen.

                                                                            Omslag van het Birdpixboek 2012

                           

Volop sjouwend met grof nestmateriaal voor de fundering van het nest.

Soms ook even rustend in een nabijstaande Japanse esdoorn.

Daarna wordt het nest bekleedt met mos, je zou zeggen ze zitten dan al erg zacht.....

Maar tenslotte wordt het nest nog afgewerkt met veertjes en korstmossen.

Zo goed als klaar, het eieren leggen en broeden kan beginnen, totdat die vermaledijde eksters kwamen.
Ik was gestopt met fotograferen toen het nest klaar was om de vogels rust te gunnen, maar het heeft helaas niet mogen baten.

Vogels schuw...........hoezo

De grote gele kwikstaart is een vogel die zijn biotoop heeft bij snelstromende rivieren en ondiepe poelen. Ik had hem al diverse malen eerder gefotografeerd en mijn ervaringen waren tot dan toe dat het een vrij schuwe vogel is, die, als je hem wat te dicht nadert, opvliegt en een eind verder weer neerstrijkt om te foerageren aan de waterlijn van een rivier of beekje waar hij insecten en kleine slakjes vangt. Totdat ik op een plek kwam waar zich wel een heel tam exemplaar ophield. Ik merkte al toen ik met de auto kwam aanrijden dat hij bepaald niet schuw was en zelfs een stukje met de auto meevloog. Ik ben gestopt en heb het raampje geopend en nadat hij eerst op de spiegel van de auto ging zitten, kwam hij later op de rand van de autodeur zitten. Toen ik van mijn verbazing bekomen was ben ik heel rustig gaan fotograferen en gaandeweg won ik steeds meer vertrouwen, zodanig dat hij op een gegeven moment zelfs op het stuur en op het dashboard in de auto ging zitten. Ik heb me uren vermaakt met deze prachtige vogel met zijn fel- en vaalgele delen en een combinatie van wit, zwart en rookgrijze tinten. In combinatie met zijn slanke lijf en lange staart werkelijk een subtiele schoonheid. Toen ik weer vertrok is hij ten afscheid nog een stukje met de auto meegevlogen om vervolgens weer naar zijn eigen wereld terug te keren.

Hartelijk dank nog voor jullie leuke reacties en complimenten op mijn Zeelandblog.

Groeten,
Ad

Rustig poserend op de spiegel aan de passagierszijde terwijl ik op nog geen meter afstand foto's maak.

Alsof hij tegen me wil zeggen: wat zit jij daar nou te doen.

Wat zou er in die auto te zien zijn, zal ik toch maar even binnenwippen.

Eerst maar eens even vanaf de deur poolshoogte nemen.

Ben ik dat nou daar in die spiegel.

Wat een rommeltje in die auto.

Toch maar eens even binnenvliegen.

Vanaf het dashboard is het uitzicht naar buiten ook wel aardig. Die vreemde vogel had zijn voorruit wel eens wat beter kunnen poetsen.

Ik durf ook best op de linkerspiegel te gaan zitten, dan zit ik nog geen halve meter van je vandaan.

Tot slot nog een afscheidsfoto voor ik weer vertrek.

Geen velduil, maar toch leuk

Op 16 februari j.l. zijn we, mijn vrouw Will en ik, een dagje naar Koudekerke in Zeeland geweest met de bedoeling om de velduil te fotograferen die zich daar al enige tijd ophield. Het tochtje daar naartoe was op zich al leuk omdat we onderweg in de berm enkele reeën zagen lopen die zich, enige voorzichtigheid in acht nemend, redelijk goed lieten fotograferen en we tijdens een koffiepauze bij de Grevelingen een voor ons land wel heel bijzondere soort konden spotten. Op de plek waar we de velduil hoopten te ontmoeten troffen we een buizerd die zich tot op enige meters afstand liet benaderen en een torenvalkje dat op een straatnaambordje de wacht hield en af en toe even ging wiekelen om een prooi te zoeken. De velduil hebben we daar uiteindelijk niet gevonden, maar enkele weken later heb ik hem op een andere plek in het land alsnog kunnen vastleggen. In een volgend blog wil dan ook wat uilensoorten laten zien.
Hartelijk dank nog voor de leuke reacties die ik op mijn vorige herfstblog van jullie mocht ontvangen.

Groeten,
Ad

Door hem heel rustig met de mobiele schuilhut te benaderen kon ik tot op enkele meters bij hem komen.

Deze zilvermeeuw zat bij de Grevelingendam op wacht in de hoop dat hem wat van onze lunch ten deel zou vallen.

Op de dijk dijk graasde een groepje rotganzen......

Boven het wad vloog een groepje brandganzen......

En in het water zwom niet alleen dit mannetje slobeend........

En dit mannetje middelste zaagbek.......

Maar liep ook deze Chileense flamingo. Toch een bijzondere plek voor zo'n exoot, die zich hier kennelijk goed staande kan houden. Ik had de soort al wel eerder gezien in Zwillbrock, een ven in het oosten van het land bij Groenlo op de Nederlands/Duitse grens, maar wist niet dat ze ook regelmatig het Grevelingenmeer aandoen.

Onderweg kwamen we nog deze reebok en geit tegen, ze lijken zich af te vragen wat die vreemde snuiters daar in die mobiele schuilhut doen.

Torenvalkje tussen het bidden voor een prooi door even uitrustend op dit straatnaambordje.

Bidden voor een muis, ze kunnen de ultra-violette sporen van de warme urine van muizen zien die zich tussen het gras ophouden.

Deze buizerd was met de auto goed te benaderen door steeds, met de lens al uit het raam steeds een klein stukje te naderen.......

Zodanig dichtbij dat ik zelfs een portretje kon maken.

Herfstvariatie

Alhoewel de herfst al een heel eind gevorderd is en we ons al langzaam opmaken voor de winter, wil ik toch nog wat herfstfoto's laten zien. Nu niet alleen paddenstoelen, maar een afwisseling daarvan met landschappen, bos en zowaar een foto met ook een vogel, toch wel mijn favoriete fotografieonderwerp.

Veel kijkgenot en hartelijk dank voor de leuke reacties die ik op mijn vorige post van de ijsvogel mocht ontvangen. Ik weet overigens niet of de kleuren goed overkomen, ik heb n.l. recent een nieuw beeldscherm aangeschaft en ik ben nog steeds aan het stoeien met de kleurinstellingen. Toch maar eens de aanschaf van een kalibratiespin overwegen.

Groeten,

Ad

Deze mycena heb ik met diverse diafragma's gefotografeerd waarbij ik de scherpte op een ander deel van de paddenstoel heb laten vallen, hier met f11, waardoor de kleurige diafragmaringen in de achtergrond ontstaan.

Honingzwam, herkenbaar aan zijn mooie getekende steel, in tegenstelling tot de sombere honingzwam hieronder die die tekening mist.

Zonsondergang boven de Strabrechtse Heide.

Grote stinkzwam, je hoeft alleen maar je neus achterna te lopen als je eenmaal de kadavergeur geroken hebt.
In mijn paddenstoelengidsen staat de grote stinkzwam beschreven met een zwarte kop zoals hierboven afgebeeld, maar op Wikipedia wordt deze soort duinstinkzwam genoemd, alhoewel ik deze opname niet aan de kust gemaakt heb.

Deze aasvlieg had zijn stekje wel gevonden. Grote stinkzwam met witte kop is in mijn paddenstoelengidsen niet terug te vinden, maar op Wikipedia wel als zodanig benoemd. Of het nou een andere soort is of een ander ontwikkelstadium is me niet duidelijk geworden. Wie het weet mag het zeggen.

De Helenavaart bij Griendtsveen in herfsttooi.

Diezelfde Helenavaart, ik heb een hele tijd moeten wachten totdat de zwaan eindelijk op de goede plek in het beeld zwom.

Voor mij onbekende zwam.

De onvolprezen vliegenzwam.

Ik vond hier een verticale compositie beter dan een landscape met toepassing van een filter op het bladerdek.

De laatste bessen van de Gelderse roos.

Ik vermoed een melkzwam, maar welke soort moet ik schuldig blijven. Deze opname maakte ik met een compact-cameraatje met groothoek van slechts 4,5 mm.

Mycena's op een verrotte boomstam als prima voedingsbodem.

Lichtorgel of zonneharp zoals ik die regelmatig kan zien uit het raam van onze huiskamer, dan besef je dat je een bevoorrecht mens bent.

Gekraagde aardster, met dank aan een collega-fotograaf bij wie ik deze soort in de tuin mocht fotograferen.

Stuivende gekraagde aardster waarbij de sporen vrijkomen, de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik hierbij wat geholpen heb door er lichte druk op uit te oefenen.

Zonsondergang op de Grotelsche Heide.

Zonsondergang boven de Groote Peel, het lijkt wel een savannelandschap.

Dezelfde mycena als de openingsfoto ter afsluiting, maar dan met andere diafragma's gefotografeerd, de bovenste foto met f11 waarbij de scherpte achter op de hoed ligt en de onderste met f3.5 en waarbij de scherpte voor op de hoed valt. Ik ben er nog niet uit wat ik mooier vind.