Lauwersmeer en de Groningse polders (deel 1)

De laatste jaren hebben mijn vrouw en ik diverse malen met de caravan op een camping gestaan in noord Drenthe. We combineerden tijdens deze vakanties onze activiteiten afwisselend met wandelen, een dagje, soms noodgedwongen door het weer, op de camping en fotograferen.
De camping was een prima uitvalbasis om van daaruit de Groningse polders, de Dollard en het Lauwersmeer te bezoeken. Dat laatste is wel een klein uurtje rijden door de prachtige polders, maar je kunt je er met gemak een dagje vermaken en je bent er tijdens een tochtje rond het Lauwersmeer bijna van verzekerd dat je leuke dingen gaat zien. Bovendien is een bezoekje aan de haven van Lauwersoog ook bepaald geen straf, je kunt er op diverse plekken een heerlijk visje eten.
In een aantal blogs van de laatste jaren heb al regelmatig wat losse foto's opgenomen gemaakt in deze gebieden en wijdde ik ook een aantal blogs aan een specifieke soort zoals de witwangstern (klik hier) de zeearend (klik hier) en de grauwe kiekendief (klik hier)
Maar toch, er bleven teveel foto's liggen waarvan ik het jammer vond om deze niet ook te laten zien. Steeds hikte ik echter tegen een te grote achterstand aan in het bewerken van deze foto's, een fenomeen waarvan jullie regelmatig aangaven dat te herkennen. Maar inmiddels heb ik tenminste de foto's van 2017,  die dat waard waren, bewerkt en die wil ik in een aantal blogs laten zien. Soms zal dat een combinatie van soorten zijn, een ander keer wil ik nog een of enkele blogs aan een specifieke soort wijden. Ik hoop dat jullie het ook de moeite waard vinden om ze te bekijken.
Veel kijkplezier en bedankt nog voor jullie leuke reacties op mijn blog over de grauwe kiekendieven.

Groet,
Ad

De kemphaan is een soort die op niet zoveel plaatsen in Nederland voorkomt, maar bij het Lauwersmeer komt elk jaar toch nog een behoorlijke populatie. Hier een mannetje dat nog gedeeltelijk in zomerkleed is, de foto werd gemaakt in september, kort daarna vertrekt een groot gedeelte naar Afrika.

Een vrouwtje ziet er over het algemeen veel minder kleurrijk uit.

Maar als het opvliegt uit de vegetatie blijkt het verenkleed toch ook wel heel mooi.

Een mooi gezicht als zo'n groepje door de lucht jaagt.

Bij het Lauwersmeer geen zeldzaamheid.

Nog een ander mannetje met een opmerkelijk witte kop, ik vermoed dat hij al wat verder in het winterkleed gestoken is.

En nog een ander vrouwtje.

Een soort waar je niet voor naar het Lauwersmeer hoeft is de blauwe reiger. De setting is niet zo geweldig, maar ik vond de zachte tinten wel mooi. Helaas had ik links niet meer ruimte.

Zo'n natuurlijke setting is dan eigenlijk toch mooier.

Met familielid de grote zilverreiger gaat het in Nederland buitengewoon goed, je ziet ze op steeds meer plaatsen.

De landing wordt ingezet.

Wat een vleugels voor zo'n relatief dun lijf.

Als je geluk hebt kun je in de rietkragen nog wel eens een baardmannetje zien. Dit vrouwtje heeft net de rui achter de rug, de staartpennen beginnen alweer op lengte te komen en ook de kopveertjes moeten nog verder uitgroeien.

Slobeend woerd, ze zien er in de winter totaal anders uit als hier. Dit exemplaar zit ergens in de fase tussen zomerkleed en het zgn. eclipskleed waarin ze meer op de vrouwtjes gaan lijken.

Dit mannetje is al echt in eclipskleed.

Prachtige vogel, ook in de vlucht.

Het vrouwtje ziet er totaal anders uit en heeft veel gelijkenis met de wilde eend, maar de grote spatelsnavel is onmiskenbaar.

Puttertjes zie je tegenwoordig overal wel, ook een soort waar het niet slecht mee gaat. Hier en hieronder enkele juveniele.

Slotwoord: Hier wil ik het voorlopig even bij laten, binnenkort nog een flink aantal andere, niet zeldzame, soorten, maar goed, het gaat tenslotte om de foto's. Overigens heb ik intussen dit jaar enkele divers gekleurde kemphaan mannetjes kunnen fotograferen die op hun lek aan het baltsen waren, materiaal voor een toekomstig blog.

Grauwe kiekendief

Gedurende de velen jaren dat ik al aan natuurfotografie doe heb ik talloze foto's gemaakt van de bruine kiekendief. In het begin vond ik dat heel bijzonder, immers in die tijd, midden jaren 70 zag je nog niet zoveel kiekendieven al al helemaal niet in Oost Brabant. Toen dat dan ook voor de eerste keer lukte, ergens in een polder in het westen van het land, was dat voor mij echt een eureka moment. Er volgden er meer en toen ik in de jaren 80 op Schiermonnikoog eens een blauwe kiekendief zag vliegen terwijl ik geen camera bij me had was het ultieme doel om ook die nog eens op de gevoelige plaat te vereeuwigen. Het aantal in Nederland voorkomende exemplaren was toen op de vingers van een hand te tellen. Vele jaren later lukte ook dat en tegenwoordig zie ik ze zelfs regelmatig hier dichtbij huis in de Peel vliegen. En ik wijdde er al eens een blog aan, zie: https://advanduren.blogspot.com/2018/01/airbnb.html#comment-form
In die tijd (en nog) was ik een fervent liefhebber van veldgidsen over vogels en zag toen dat er nog een derde soort hier in Nederland voorkwam, n.l. de grauwe kiekendief die zowaar nog zeldzamer was dan zijn blauwe soortgenoot en tot enkele jaren geleden kon ik niet bevroeden dat ik die ooit nog eens voor de lens zou krijgen.
Toch kwam het zo ver. Dit voorjaar waren we op (vogel)vakantie in noord Drenthe van waaruit we verschillende tochten ondernamen naar o.a. het Lauwersmeer, het Zuidlaardermeer en de polders van Groningen. Tijdens een van die tochten door de polders van midden Groningen zag ik plotseling in mijn ooghoeken een kiekendief boven de weilanden vliegen. Ik zag gelijk dat geen blauwe was, maar een mannetje van de grauwe soort. Snel de auto een zijweggetje in gedirigeerd en uitgestapt waarbij ik het geluk had dat hij weliswaar snel voorbij wiekelde, maar ik toch snel wat foto's kon maken. Het is dan een ontzettend voordeel als je je camera kent en snel met de instellingen kunt schakelen (ik fotografeer alles op de manuele stand) Ik was erg blij dat het na zoveel jaren was gelukt om ook de grauwe te kunnen fotograferen.
Je zou zeggen "nou dan heb je ze alle drie" maar intussen heeft zich ook nog de steppenkiekendief genesteld in het rijtje van in Nederland voorkomende kiekendief soorten. Het doel is ook die nog aan het rijtje te kunnen toevoegen, ooit zal me dat hopelijk lukken ook al is hij nog zeldzamer dan de grauwe.
Bedankt nog dat jullie zo enthousiast reageerden op mijn blog over de zeearenden In Nederland, klik hier: https://advanduren.blogspot.com/2019/07/zeearenden-in-nederland.html#comment-form

Groet,
Ad

De tekening aan de onderkant van de vleugels is duidelijk anders dan bij de blauwe kiekendief.

Langzaam, althans zo lijkt het, speurt hij het weiland af op zoek naar prooi.

Op de achtergrond het boerenbedrijf.

Hij stoorde zich niet aan mijn aanwezigheid en kwam al iets dichterbij.

Even leek het erop dat hij verder door zou vliegen, steeds verder van mij weg.

Hier kantelde hij en kwam weer mijn kant op gevlogen.

Fijn als je dan achteraf ziet dat de belichting goed is en de lucht niet uitgebeten.

En maar speuren. Hij ziet er best wel een beetje sneaky uit.

Op de achtergrond weer een hoogspanningsmast , het lijkt wel of kiekendieven en zeearenden een bepaalde voorkeur hebben v.w.b. hun leefomgeving waarbij die dingen zich in het landschap bevinden. Ik vond het overigens niet echt storend in de foto.

Hier draaide hij weer en gaf me nog een kans om enkele foto's van nog dichterbij te maken. Intussen was ik wel achter de auto weggekropen. Hier is ook mooi de donkere lijn in de lengte van de vleugel zichtbaar.

Hier is ook goed het verschil met het mannetje blauwe kiekendief te zien, de onderkant van de vleugels is gespikkeld terwijl, behoudens de zwarte vleugelpunten, de onderkant van de vleugels bij de blauwe egaal is.

Hier vloog hij steeds verder van me weg.....

Om vervolgens hoogte te winnen....

En tenslotte boven de boomtoppen te verdwijnen.

 Even later zag ik hem op flinke hoogte over zweven.

Hier kun je mooi de totale bandering op vleugels en staart zien.

Een laatste plaatje waar hij nog hoger tegen een volmaakt onbewolkte hemel vloog.

Slotwoord: Alhoewel ik het idee heb dat het klimaat voor veel vogels in Nederland almaar slechter wordt ben ik bepaald niet ontevreden dat ik na de zeearenden deze grauwe kiekendief dit jaar aan mijn portfolio heb kunnen toevoegen.
Recent werd overigens bekend dat hier in de omgeving op de Strabrechtse Heide, waarin zich het grootste natuurlijke ven van Nederland bevindt, ook een (jonge) zeearend is gesignaleerd die daar nu al enkele weken is blijven rondhangen. Wie weet, leidt dit tot een broedgeval en zou ik deze imposante vogel eens dichtbij huis kunnen fotograferen.