Al jaren volgen we elkaars blog, maar nog nooit hadden we elkaar gezien of gesproken behalve via reacties op die blogs die vooral in het teken stonden van vogelfotografie, een gezamenlijke interesse en een hobby die we met veel passie beoefenen.
Het was daarom dat René Smits (dewerelddoormijnlenzen) en ik begin dit jaar besloten om elkaar een keer te treffen in een vogelhut die zich voor beiden op een ongeveer gelijkwaardige reisafstand bevond, om een dagje samen te fotograferen en vooral te genieten van de vogels die zich zouden aandienen. René was al vaker in een vogelhut in Oosterhout geweest en had daar goede ervaringen met vooral roofvogels die zich met enige regelmaat daar laten zien. We besloten daarom die hut een dagje te reserveren.
Vanaf begin maart zijn we bezig geweest om een dag te prikken, maar telkens kwam er iets tussen. Dan weer kon een van beiden niet en vaak was het weer de spelbreker, we wilden n.l. een dag na een droge periode zodat de kans groot is dat de vogels komen drinken. Uiteindelijk lukte het om op 24 augustus een afspraak te maken.
Op de bewuste dag was René al ruimschoots voor het afgesproken tijdstip aanwezig, terwijl ik een kwartiertje later was omdat mijn navigatiesysteem het weer eens liet afweten. René was intussen alvast begonnen met het maken van een opstelling en het inrichten van een voerplek. Nadat we een prooi op een mooie stam bevestigd hadden kon het feest beginnen.
Veel kijkgenoegen en bedankt nog voor jullie reacties op mijn vorige blog over de Posbank (klik hier)
Groeten, Ad
Geruime tijd nadat we ons in de hut geïnstalleerd hadden diende zich rond half tien een middelste bonte specht aan. René zal daar ongetwijfeld goede foto's van hebben, maar vanaf mijn plek zat hij net uit het zicht achter een stam, jammer. Maar niet getreurd als rond 11 uur plotseling deze havik op de setting valt. Na even rondkijken begon hij meteen te plukken, de roofvogels zijn hier blijkbaar gewend aan de aanwezigheid van fotografen en hebben deels hun schuwheid afgelegd.
Hij ging flink tekeer en in minder dan geen tijd lag de stam vol veren.
Het was een mooi uitgekleurd exemplaar met de prachtige horizontale bestreping op de borst. Zo statig alsof hij wilde zeggen 'durf hier nog maar eens aan te komen".
Even later had hij al een flinke plek kaalgeplukt, waarbij meestal begonnen wordt bij de buik en borst omdat daar het meeste vlees te vinden is.
Maar het duurde niet lang voordat ook de hele kop eraf getrokken werd. Je moet de prooi dan ook goed vast bevestigen anders gaat hij er onherroepelijk mee vandoor.
Hier werd hij even afgeleid door een voorbij komende vlieg. Die zijn er overigens als de kippen bij als de prooi eenmaal opengescheurd is.
Je moet overigens wel opletten dat je niet te vrijpostig wordt met fotograferen want ze blijven waakzaam. Wat dat betreft zijn de moderne systeemcamera's met hun stille sluiters wel een uitkomst.
Zelfs wespen blijken niet alleen van limonade te houden, maar vlees ook wel lekker te vinden zoals hierboven blijkt.
Aan zulke klauwen is geen ontkomen aan.
Na een kleine twintig minuten vond de havik het welletjes en verdween, een stuk van de prooi nog achterlatend. Tijd voor andere vogels die zich tot dat moment uiteraard niet hadden durven laten zien. Deze grote bonte specht waagde zich als eerste op het podium.
Gevolgd door enkele mezen, waaronder deze pimpelmees waarbij het goed te zien is dat hij al in de rui is. Het is immers dan ook al eind augustus.
Het was inmiddels kwart over twee geworden en nadat we boterham hadden gegeten viel plotseling heel sneaky deze buizerd achter het mos van de vijverrand. Het bood mij de gelegenheid om een portretje te schieten met het mos als onscherpe voorgrond.
We hoopten dat hij op het restant van de prooi af zou komen want die had hij natuurlijk al lang gezien. En dat gebeurde ook, hij vloog op de stam en liep met gestrekte vleugels naar de prooi. Met m'n 600 mm. zat ik er nu te dicht bovenop, dan maar aansnijden.
Buizerd, ze lijken best groot, maar je ziet dat hun omvang vooral uit veel veren bestaat.
Inmiddels had ook de buizerd de prooi gevonden en na even wachten tot hij zich op z'n gemak voelde konden we weer gaan fotograferen.
Ook een buizerd gaat niet bepaald zachtzinnig te werk en scheurt flinke happen van de prooi. Ook hier lieten de vliegen zich niet onbetuigd zoals je rechts kunt zien. Je kunt hier zelfs de zaden zien die de duif gegeten heeft.
Ik maakte veel foto's en dan moet je selecteren. Ik heb vooral de beelden uitgekozen waar actie in zat of waar ik de houding mooi vind zoals hier die gedraaide houding.
Soms wordt er zo hard aan de prooi getrokken dat met klapperende vleugels het evenwicht bewaard moet worden.
Buizerd in vol ornaat.
Het is even slikken met die grote brokken vlees.
Zal ik nog een hapje nemen?
Vooruit een kleintje dan.
Even wegslikken voordat ik er vandoor ga.
Maar voordat ik er echt vandoor ga even nog maar een flinke hap voor onderweg.
Na de krachtsexplosie van deze buizerd bleef het een half uur rustig op de stek, totdat zich nog enkele pimpelmeesjes aandienden.
Pimpelmeesje dat ook nog een hapje komt meepikken.
Tot slot nog twee pimpelmezen die even kiekeboe met elkaar speelden. Het licht was intussen in het bos al aardig weggevallen en we besloten er een punt achter te zetten en huiswaarts te keren.
Slotwoord: We hebben die dag niet veel soorten gezien, maar de roofvogels maakten het meer dan goed. Na de buizerd verscheen er overigens ook nog een juveniele havik op de stam, maar die rook argwaan en vloog meteen weer verder. Het dagje in deze hut is me prima bevallen, bedankt René voor het gezelschap en gezelligheid, leuk ook om met een hobbygenoot een dagje te keuvelen en wat mij betreft is het zeker voor herhaling vatbaar. Tot de volgende keer.
