Door op een foto te klikken krijgt u een vergrote weergave. De foto, vooral de scherpte, is dan echt van veel betere kwaliteit.

Op mijn beelden rust copyright (© advanduren) en ze mogen niet voor andere doeleinden worden gebruikt dan waarvoor mijn schriftelijke toestemming is verleend.

donderdag 25 februari 2021

Op jacht in de polder

De titel van dit blog doet iets anders vermoeden, maar een polder is voor een aantal roofvogelsoorten en uilen de ideale plek als jachtterrein. 

Sinds ik jaren geleden enkele keren meerdere velduilen in een polder in het noordoosten van Brabant gezien en gefotografeerd heb, blijf ik daar met enige regelmaat terugkomen. Zeker in de wintermaanden kun je daar goed torenvalken en buizerds fotograferen en met name die laatste zitten er dan best veel door de komst van hun noord Europese soortgenoten. Je moet ze wel heel omzichtig benaderen, het is bekend van buizerds dat ze er bij het minste of geringste vandoor gaan en dat geldt temeer in een open gebied als een polder. Ik heb in een voorgaand blog al eens geschreven over mijn manier van benadering, die overigens niet veel afwijkt van hoe de meeste buizerdfoto's worden gemaakt. Maar een ding heb ik daar niet in benoemd en ik ben er alweer een hele tijd geleden achter gekomen dat dat ook belangrijk is om niet al van heel veraf een buizerd te doen besluiten op de wieken te gaan. Mijn auto voert n.l. altijd dagrijverlichting en dat is funest. Zet die verlichting echt uit als je een buizerd wilt benaderen anders gaat hij er onherroepelijk in een vroegtijdig stadium vandoor. 

In dit blog wil ik vooral laten zien dat als je genoeg geduld aan de dag legt, je een buizerd, maar ook een torenvalk, niet alleen van achter kunt fotograferen als hij al van je wegvliegt, maar ook frontaal als hij naar je toegevlogen komt. Een combinatie van geduld en de juiste tactiek spelen daarbij een belangrijke rol. Je moet als het ware het gedrag van zo'n vogel kunnen lezen. 

Om niet alleen buizerds en torenvalken te laten zien heb voor de variatie nog enkele andere soorten opgenomen die ik die middag in de polder tegenkwam.

Bedankt nog voor de leuke reacties op mijn vorige blog over de roodkopklauwier (klik hier) een vogel waarvan ik hoop die nog eens onder betere omstandigheden te kunnen fotograferen en veel kijkgenoegen bij dit nieuwe blog.

Groeten, Ad


Als je aan komt rijden (motor af, raampje open, camera al met de juiste instellingen op een rijstzak op het portier) zijn ze meteen op hun hoede. Stop dan meteen, negeer hem en blijf zo stil mogelijk.


Deze buizerd was in het weiland regenwormen aan het vangen, maar onderwijl scande hij voortdurend zijn omgeving.



Zeer alert.


Even dacht ik, gezien de broek" die hij aan heeft, met een ruigpootbuizerd te maken te hebben, maar het was toch een "gewone" buizerd naar later zou blijken.


Je hoopt dan dat hij een mooie houding gaat aannemen en dat deed hij hier. De stoerheid druipt er vanaf.



Even later vloog hij op om een stukje verder een prooi te pakken.


Ik kon niet zien of hij ook inderdaad "beet" had, maar mijn eerste vliegbeelden die dag waren gemaakt. Ik heb bij sommige beelden in de nabewerking wel zitten stoeien met de witbalans en die hier en daar wat warmer gezet omdat ik dat beter bij de foto vond passen.


Even zat hij wat beduusd te kijken, waarschijnlijk omdat hij naast een prooi gegrepen had.


Waarna hij weer mijn kant op keek en......



plotseling naar me toegevlogen kwam.



Gelukkig was ik erop berekend, ik had m'n camera juist ingesteld en de continu AF ingeschakeld. 


Maar dat hij zo dichtbij zo komen tot vlak bij de auto had ik niet verwacht. Dit smaakte natuurlijk naar meer en ben toch nog een hele tijd roerloos blijven zitten.



Maar eerst voor de afwisseling maar enkele andere soorten die ik in de polder tegenkwam zoals deze  foeragerende ooievaar.


Elders zat deze holenduif op een paaltje.



De buizerd zag nog verder mijn kant op een prooi in het gras, hij was intussen aardig aan de aanwezigheid van de auto gewend.


Hij twijfelde, zou ik het erop wagen.



Na weer een hele poos wachten nam hij het besluit en kwam hij nog verder naar me toe gevlogen.



Tenslotte kon ik deze laatste twee foto's maken waarin hij er met gestrekte poten (en vleugels) in ging.






Een blauwe reiger zoals je hem in de winter zo vaak ziet, ineen gedoken om niet teveel energie te verspillen.


Een ander lid uit de reigerfamilie, deze grote zilverreiger was iets actiever.


Na lang genoeg bij de buizerd te zijn gebleven zag ik op een andere plek in de polder deze torenvalk op een paaltje zitten. Eens kijken of de aanpak van de buizerd hier ook werkte.


Helaas, al vrij snel ging hij, of liever gezegd zij het is n.l. een vrouwtje, er vandoor. De foto is helaas niet helemaal scherp, maar voor het verhaal wil ik hem toch plaatsen.


Ze was daar blijkbaar aan het jagen en ging toch redelijk dichtbij in het weiland zitten


Na lang wachten vloog ze weer op, kwam ook mijn kant opgevlogen en kon ik uiteindelijk ook een torenvalk zo op de foto zetten.

Slotwoord: Zo zie je als je maar genoeg geduld hebt en bepaalde gedragsregels in acht neemt er zelfs met schuwe roofvogels van alles mogelijk is. Eerder vorige zomer kon ik in diezelfde polder enkele andere leuke soorten fotograferen waaronder de groenpootruiter en de bosruiter. Daarover in een later blog meer.

maandag 8 februari 2021

Roodkopklauwier

Behalve de afgelopen dagen met de extreme sneeuwval en koude is er hier in de regio op vogelgebied dit jaar tot nu toe nog niet zo heel veel te beleven geweest. Niet getreurd, nu dienen er zich met tuinvogels in combinatie met de sneeuw weer talloze mogelijkheden aan. De foto's die ik hiervan maakte zijn het stadium van het geheugenkaartje nog niet ontgroeid. 

Gelukkig beschik ik over een uitgebreid archief dat nog altijd veel materiaal bevat dat ik nog niet eerder liet zien en waarvan ik het toch wel de moeite waard vind om dat in een blogje te verwerken. Zo zag ik afgelopen juni bij toeval dat zich hier in de regio een roodkopklauwier ophield en dan is het voor een vogelliefhebber- en fotograaf natuurlijk tijd om in actie te komen. 

De vogel zat steeds in een rijtje wilgen aan de rand van een weiland waar je moeilijk in kon komen hetgeen maar goed was ook om verstoring van de vogel te voorkomen. En het moet gezegd dat de vele aanwezige fotografen zich keurig aan die ongeschreven regel hielden. Het is daarom dat ik de foto's van vrij veraf moest maken en ze daarom in de nabewerking behoorlijk moest croppen hetgeen de kwaliteit natuurlijk niet ten goede komt. Ik hoop dat de foto's desondanks de moeite waard zijn om ze te bekijken.

Veel kijkgenoegen hierbij en bedankt nog voor alle leuke reacties op mijn vorige blog over Paddenstoelen (klik hier)

Groeten, Ad


Roodkopklauwier in de wilgen.



Na aankomst bij het gebied zag ik in de verte al een groepje fotografen staan. Het gebied was met de auto ontoegankelijk, dus snel geparkeerd waarna het nog een paar km's lopen was daar naar toe.


Daar aangekomen was de roodkopklauwier in geen velden of wegen te bekennen, maar op en gegeven moment zag ik hem helemaal achter in het weiland aan de andere kant van de wilgen vliegen. Ik ben als enige om het weiland heen gelopen en zag hem al gauw op de paaltjes achter de wilgen zitten. Mijn eerste foto's waren gemaakt. 



Al snel vloog hij weer naar zijn vertrouwde plekje in de wilgen.



Waarna een uitgebreide poetsbeurt volgde.



Roodkopklauwier bezig met het onderhoud van zijn verenkleed.



Poetsende roodkopklauwier.



Na het poetsen was het tijd om op jacht te gaan. Net als grauwe klauwieren leven ze vooral van grote insecten dat hij hier ook een gepakt had. Het was de enige foto die ik kon maken waarbij hij een prooi verschalkt had.


Roodkopklauwier. 


Roodkopklauwier.


Op een gegeven moment vloog hij even naar een ander plekje waardoor ik tenminste nog een foto met een andere compositie kon maken.


Roodkopklauwier.


Roodkopklauwier.



Het was intussen al laat in de middag geworden en alle andere fotografen waren inmiddels vertrokken. Toen ik zag dat de vogel steeds op dezelfde stek terugkwam en zich totaal niets meer van mijn aanwezigheid aantrok ben ik voorzichtig tussen de bramenstruiken door de droogstaande sloot geslopen en op mijn hurken ietsje dichterbij gegaan waardoor ik bij deze laatste twee foto's de vogel wat groter in beeld kon krijgen.



Slotwoord: Een voor mijn doen erg kort blogje. Ik heb natuurlijk veel meer foto's gemaakt, maar omdat de vogel veelal op dezelfde plek bleef wordt het toch veel van hetzelfde. Ik heb dan ook flink door geselecteerd en me voornamelijk gericht op de wat mooiere houdingen. De wat rommelige achtergronden vallen in zo'n geval helaas niet te vermijden, je bent simpelweg afhankelijk van waar de vogel gaat zitten en je kunt geen ander standpunt innemen. Hopelijk krijg ik hem nog eens beter voor de lens. Tot de volgende keer.