Door op een foto te klikken krijgt u een vergrote weergave. De foto, vooral de scherpte, is dan echt van veel betere kwaliteit.

Op mijn beelden rust copyright (© advanduren) en ze mogen niet voor andere doeleinden worden gebruikt dan waarvoor mijn schriftelijke toestemming is verleend.

maandag 30 september 2024

Kwak

De kwak staat in Nederland bekend als zeldzaam en dat is hij ook. Behalve op enkele plekken in de buurt van dierentuinen en parken waar zich uit gevangenschap ontsnapte exemplaren ophouden en zich ook handhaven, zie je ze in de vrije natuur nauwelijks. Bekend zijn een aantal individuen in de buurt van Artis in Amsterdam en in park Toorenvliedt in Middelburg. In of bij dat laatste park bevindt zich een vogelopvang en naar het schijnt ook een particuliere kweker waar ooit kwakken uit gevangenschap zijn ontsnapt en zich in de buurt van het park blijvend ophouden. We zijn daar tijdens een vakantie in Zeeland eens tevergeefs naar op zoek geweest. 

Ik had in de vrije natuur nog nooit een kwak gezien, het was daarom wel heel bijzonder dat ik vernam dat er in de Deurnesche Peel enkele gezien waren. Op een zondagmiddag in juli besloten we eens een kijkje te gaan nemen. Ik was erg verrast toen ik het gebied zag dat enkele jaren geleden volledig op de schop genomen is. Een groot areaal aan landbouwgrond aan de rand van de Peel was afgegraven en teruggeven aan de natuur. Het hele gebied is plas-dras gezet met als doel de ontwikkeling van het hoogveen weer op gang te brengen. Een enorme aanwinst voor de natuur en de vogels als neveneffect.

In de jaren zestig van de vorige eeuw ging ik er met een vogelmaatje met de fiets al naar toe en op de plaats waar nu het water staat stonden toen levensgrote varens waaronder we onze fietsen verborgen om vervolgens door de Peel te struinen op zoek naar nesten van wulpen, geelgorzen, piepers enz. om die te fotograferen en te filmen. Er huisde boven een Peelven toen nog een flinke kolonie zwarte sterns, helaas allemaal verleden tijd.

Op die zondagmiddag zagen we geen kwakken wat niet verbazingwekkend is natuurlijk, immers kwakken zijn nachtreigers. Wat dat betreft is de Engelse naam Night heron veel treffender dan het Nederlandse kwak. Het was dan ook meer bedoeld als oriĆ«ntatie. We besloten daarom eind juli op een doordeweekse dag in de avonduren nog eens terug te gaan. Het eerste uur bleef het rustig, maar rond de klok van 20.00 u. liet de eerste (juveniele) kwak zich zien. Wat zich daarna in het komende uur afspeelde overtrof al mijn verwachtingen, wel 15 kwakken lieten zich zien. Ik maakte erg veel opnames en een kleine selectie daarvan laat ik hier zien. Veel kijkgenoegen en bedankt nog voor jullie reacties op mijn vorige blog over de Tuinvogels (klik hier)

Groeten, Ad


Kwak toen ze begonnen te vliegen en eindelijk eens wat dichter bij kwamen.


Het gebied waar de kwakken zich zouden ophouden zoals we het aantroffen toen we vroeg op de avond daar aankwamen. Zonnige perioden werden afgewisseld met donkere, dreigende luchten.


Na lang wachten kwam als eerste een juveniele kwak uit de begroeiing tevoorschijn en ging op fotografeerbare afstand aan de buitenkant van de takkenwal links op de vorige foto zitten. De ondergaande zon zette hem even mooi in het licht. 


We hoorden ze daarvoor al geruime tijd roepen en wisten daarom ook dat ze daar zaten. 


Het feit dat er ook juveniele vogels zaten zou een gegeven kunnen zijn dat de kwakken succesvol in het gebied gebroed hebben. Volgend jaar wil ik eerder in het jaar in de gaten houden.


Toen we goed keken zagen we dat ook een volwassen kwak tussen de takken uit piepte.


Adulte kwak, de rode ogen vallen meteen op.


De volwassen exemplaren hebben een of meer verlengde kopveren, hier nog net te zien.


Hij bleef aanvankelijk in de dekking zitten.


Maar langzaam kwamen ze wat meer tevoorschijn, het werd al wat later op de avond dus tijd om te gaan foerageren.


Kwak in het avondlicht.


Langzaam begonnen ze te vliegen, intussen liet zich ook al een tweede volwassen vogel zien.


Enkele bomen op een eilandje aan de andere kant van de takkenwal was kennelijk het verzamelpunt.


Steeds meer vogels vlogen daar naartoe.


Intussen was ik naar de andere kant van de houtwal gelopen om ze wat beter vliegend in beeld te krijgen.


Ik kon ze wel aardig in beeld krijgen, maar hoopte toch dat ze wat dichter bij kwamen. 


En dat gebeurde gelukkig ook, onderweg naar de verzamelplek kwamen ze steeds dichterbij langs gevlogen.


Nu kreeg ik tenminste wat meer details van de vogel in beeld.


De bomen op het eilandje begonnen zich steeds meer te vullen met kwakken. Hier waren het er al tien.


Nog steeds vlogen er meer vogels naar toe.


En sommigen kwamen ook wel op goed fotografeerbare afstand, maar ik moest vanaf deze plek steeds tegen met tegenlicht fotograferen waardoor ik toch nog te weinig details naar m'n zin in beeld kreeg.


Op een gegeven moment hadden zich dertien kwakken in de bomen verzameld, ik kon er elf in een beeld vangen.


Toen ze een tijdje in die bomen hadden gezeten werd het tijd om zich te verplaatsen naar de andere kant van het pad waar wij stonden zodat ik de voorbij vliegende vogels nu met schuin meelicht kon fotograferen waardoor er ook meer details zichtbaar werden.


Het leverde enkele leuke vliegbeelden op.


Kwak in de vlucht.


Zo'n lucht met wat wolkjes vind ik dan weer mooier dan een egaal blauwe lucht.


Een buizerd vloog over, ik kon het niet nalaten daar ook enkele foto's van te maken.


Aan de andere kant van het pad stonden enkele bomen in het water en enkele kwakken verplaatsten zich daar naartoe. Het licht begon al langzaam af te nemen.


Landing geslaagd.


Het licht werd steeds warmer


Maar af en toe piepte de zon er toch nog behoorlijk fel doorheen en dat leverde meteen weer een heel andere kleurbalans op.


Kwakken zijn kolonievogels en ze zoeken elkaar toch weer op.


Op een gegeven moment hadden zich aan die kant van het pad ook weer een viertal kwakken verzameld.


Het licht begon inmiddels steeds verder af te nemen, maar met een wat hogere iso-waarde was het nog goed te doen. Het was inmiddels bijna 21.00 u. Hier is goed het korte staartje te zien waar het licht mooi doorheen schijnt. 


De kwakken vlogen nu steeds meer op en neer van de ene plek naar de andere, het zou nu niet lang meer duren voordat ze gingen foerageren, hun nachtelijke bezigheid. Deze ging er met gestrekte poten in.


Diagonale compositie van linksonder naar rechtsboven.


We liepen inmiddels terug naar de auto, het was al ver na 21.00 u en het licht was bijna weg. De kwakken waren naar de rand van een andere plas gevlogen om daar te gaan foerageren.


In het laatste avondlicht kon ik nog deze foto's maken. Tijd om huiswaarts te keren.


Slotwoord: Erg veel foto's van een soort, ik had van de hele serie ong. 200 foto's bewerkt en deze zijn overgebleven. Ach, ik heb deze maand maar 1 blog geproduceerd dus vond ik dat deze wel wat langer mocht zijn. Bovendien had ik de foto's nodig ter ondersteuning van mijn verhaal. Tot de volgende keer.

vrijdag 30 augustus 2024

Tuinfotografie

Zoals mijn blogbezoekers inmiddels wel weten bestaat mijn fotografie grotendeels uit vogelfotografie. Vogels hebben mij altijd gefascineerd en zullen dat ook blijven doen. Maar elk jaar heb je een periode, zo direct na de broedtijd dat vogels zich minder laten zien. Ze gaan in de rui om voor de winter een nieuw verenkleed te vormen en zijn in die periode erg kwetsbaar, vooral voor predatoren. Sommige soorten, o.a. eenden, kunnen zelfs een poosje helemaal niet vliegen omdat ze alle slagpennen gelijktijdig wisselen. 

Niet alleen omdat daardoor de kansen om vogelfoto's te maken beperkter zijn, maar ook omdat ik het leuk vind om ook af en toe ook eens uitstapjes naar andere disciplines van natuurfotografie te maken, zoek ik dan naar andere onderwerpen, veelal in onze eigen tuin. En om te laten zien dat je b.v. voor insecten of vlinders niet altijd een macrolens nodig hebt, heb ik dit blog gemaakt. Het zijn geen bijzondere soorten zoals je die in de AWD aantreft, maar het ging mij hier vooral om de foto's, waarmee ik uiteraard niet wil zeggen dat je van bijzondere soorten geen mooie foto's kunt maken. En o ja, de enkele vogels die zich in deze periode in onze tuin lieten zien heb ik voor de afwisseling toch maar meegepikt, het bloed kruipt uiteindelijk toch waar het niet gaan kan, nietwaar.

Veel kijkgenoegen en bedankt nog voor jullie reacties op mijnvorige blog over de koereigers. (klik hier)

Groeten, Ad


Aardhommel, een algemene tuinsoort, hier op een vlinderstruik. Ik maakte alle foto's in dit blog met 180-600 mm. telelens. Je kunt met 600 mm. natuurlijk niet zo dichtbij komen als op 180 mm., maar met een beetje croppen kom je toch een heel eind.


Mijn aandacht werd in eerste instantie getrokken door een ander hommeltje op dit struikje. Het idee ontstond om eens te proberen ze vliegend te fotograferen.


De eerste pogingen, wel scherp maar van achteren. Het bokeh in de achtergrond was dan wel weer lekker.


Ondertussen liet zich op de knot van een moerbei dit heggenmusje zien.


En in de "valse" Christusdoorn zat deze mannetjesmerel.


Nadat hij in de vijver gebadderd had moesten de veren weer in het gareel gepoetst worden.


Op de rand van de vijver staat dit ruig haarmos. Met tegenlicht en wat onderbelichting steekt het mooi af tegen het water op de achtergrond.


In de vijver bloeide de waterlelie dit jaar uitbundig. Eveneens sterk onderbelicht anders zou het wit volledig uitbijten. 


In de oeverzone stonden de blauwe lissen te shinen. Ze hebben een prachtig hart.


Op het blad van het snoekkruid in de vijver zag ik dit larvenhuidje (exuvium) van een uitgeslopen libel hangen. Ik heb helaas geen enkele uitsluiper gezien, volgend jaar maar eens beter opletten.


Aan zo'n larvenhuidje zijn de contouren van een libel goed zichtbaar. Ik heb geen idee waar die witte aanhangsels voor dienen. 


Terug naar de hommels, maar wel bij het snoekkruid. Hier een andere soort, de akkerhommel een stuk kleiner dan de aardhommel.


Akkerhommel op snoekkruid. (Pontedeira cordata)


Akkerhommel op snoekkruid. 


Akkerhommel, ik hoopte dat hij even los zou komen van de bloem, zodat ik hem in de vlucht kon fotograferen.


In heel ander licht zat deze vink enkele maanden later in de 'valse" Christusdoorn met z'n borst vooruit trots te wezen.


Het zingen kan dan natuurlijk niet lang uitblijven.


Vlinders heb ik dit jaar niet veel gezien in de tuin, het gaat slecht met ze niet alleen door het natte voorjaar. Hier een atalanta die met de koolwitjes wel regelmatig de vlinderstruiken bezocht, maar dagpauwogen zag ik mondjesmaat evenals de gehakkelde aurelia en de distelvlinder zelfs maar een keer, laat staan de koninginnenpage en de kleine parelmoervlinder, die heb ik dit jaar jaar helemaal niet gezien.


Atalanta, ondanks zijn (nog) algemeenheid vind ik het een prachtige vlinder.


Atalanta, ik probeer in elk geval de kop/ogen en de antennes scherp te krijgen.


Atalanta, kenmerkend ook die blauwe stipjes op de bovenkant van de achtervleugel.


Nog even terug naar de aardhommel, die bleef maar foerageren op de vlinderstruik.


Aardhommel op de vlinderstruik (Buddleja)


Aardhommel, hij vertikte het om te gaan vliegen, maar ach met zo'n mooi insect en kleurige achtergrond ben ik ook wel tevreden.


Huismussen hadden tot nu toe alleen onder dakpannen genesteld, maar dit jaar had een paartje een nestkast onder de boeiboord van de garage ontdekt. Als apen hingen ze soms tegen de garagemuur. Hier het mannetje met z'n donkere bef.


Hier is het vrouwtje de baas. Ze hebben er een nestje jongen grootgebracht.


De vijgenstruik werd vaak als uitvalsbasis gebruikt om van daar op insecten te jagen, want ondanks dat een huismus een zaadeter is worden er aan de jongen insecten gevoerd.


Huismus in de vijgenstruik, klaar om een insect te verschalken.


Tenslotte nog even terug naar de akkerhommeltjes. Wat me niet lukte bij de aardhommel kon ik uiteindelijk akkerhommel mooi scherp in de vlucht vastleggen. Ik gebruikte hierbij een sluitertijd van 1/1000 sec. waarbij de vleugels onscherp bleven en daardoor de beweging geaccentueerd werd.


Akkerhommel in vlucht. Omdat hij tegen een donkere achtergrond vliegt komt hij daar mooi los van.


Akkerhommel in vlucht met pakketje stuifmeel tussen z'n poten.


En als laatste deze vliegende akkerhommel waar ik het meest content mee ben. Het lijkt of hij met z'n poten z'n snuit schoonmaakt.

Slotwoord: Zoals ik in mijn inleiding aangaf zijn al deze foto's gemaakt met een telelens en ik ben blij verrast met het resultaat. Het grote voordeel t.o.v. een macrolens is dat je niet zo dichtbij je onderwerp hoeft te komen waardoor insecten, vlinders maar ook libellen niet zo snel verstoord worden. Ik ga dit in de toekomst beslist meer doen. Tot de volgende keer.