Paddenstoelen met de Helios

Hoewel ik geen paddenstoelenkenner ben vind ik het wel leuk om als vogelfotograaf in de herfst af en toe eens van mijn vaste patronen af te wijken en paddenstoelen te fotograferen. In het verleden deed ik dat vooral met de macro-lens, eigenlijk het meest voor de hand liggend, maar soms kan het heel verrassend zijn om daarvoor een groothoeklens of een telelens te gebruiken. Maar enkele jaren geleden heb ik een Helios-lensje aangeschaft, uiteraard tweedehands. Het is een klein, oud Russisch lensje waar lensfouten inzitten en waardoor er bij het juiste gebruik hele bijzondere effecten kunnen optreden. Vooral in de achtergrond krijg je soms hele vreemde patronen en zeker bij tegenlicht ontstaat vaak het zgn. swirly bokeh. 

Sinds ik in het bezit ben van een systeemcamera is het een stuk makkelijker om paddenstoelen, planten of insecten laag bij de grond te fotograferen. Je hoeft je live view niet meer aan te zetten, die staat immers altijd aan, en je ziet meteen of de belichting goed is, immers what you see op je schermpje is what you get op je beeld. Als je dan bovendien nog over een klapschermpje beschikt wordt het allemaal wat comfortabeler. De gekleurde lijntjes die aangeven waar de scherpte ligt bij handmatige scherpstelling, zgn. focus peaking, maken het af.

Zoals ik al aangaf ben ik geen paddenstoelenkenner en hoewel ik geprobeerd heb de gefotografeerde paddenstoelen op naam te brengen ging het mij meer om de foto an sich dan om de determinatie van de paddenstoel. Naast mijn veldgidsen gebruikte ik daarvoor o.a.de app Obsidentify maar daar kreeg ik de meest onzinnige dingen, sommige paddenstoelen werden zelfs als roodborst gedetermineerd. Soms kreeg ik wel drie mogelijkheden voorgeschoteld met elk een scoringspercentage van 20%. Zie daar maar eens uit te komen. De functie "lens" van Google gaf iets meer duidelijkheid, maar ook die liet het vaak afweten. Gezien de diversiteit aan verschijningsvormen van een soort is het ook niet verwonderlijk dat het lastig is om de juiste benaming van paddenstoelen te achterhalen. Soms is daar zelfs microscopisch onderzoek voor nodig. 

Ik wens jullie ondanks deze tekortkomingen toch veel kijkgenoegen en mochten er onder jullie kenners aanwezig zijn die het wel weten dan hoor ik dat graag. Bedankt overigens nog voor jullie reacties op mijn vorige blog over de jonge koereiger. (klik hier)

Groet, Ad

Een van de weinige soorten waarvan de naam waarschijnlijk wel juist is, het eekhoorntjesbrood. De donkere afwerking en de "lampjes" van het bokeh in de achtergrond maken het beeld wat mysterieus.

Hier kreeg ik als naam de rossige melkzwam? De lens geeft de boom in de achtergrond een aparte vorm mee.

Een andere opname van dezelfde paddenstoelen, rare kringetjes in de achtergrond.

Waarschijnlijk een amaniet, maar welke? Donker bos met bokehringen in de achtergrond.

Hier kwam ik uit bij Hydnellum (stekelzwam)? Gezien de stekeltjes bovenop zou dat kunnen.

Russula? Links in de onscherpte nog een mycena met een insect er op.

Dezelfde paddenstoel. Je fotografeert met de Helios bij voorkeur met een groot diafragma waardoor de scherptediepte heel klein is.

Hier kreeg ik met een redelijk percentage aan zekerheid een kastanjeboleet. 

De guttatiedruppels vond ik een mooie bijkomstigheid.

Hier kreeg ik met nog drie andere opties een gewone franjezwam met links nog enkele mycena's. De grashalmen en de bomen op de achtergrond werden helemaal uitgesmeerd.

De mycena's als hoofdonderwerp gefotografeerd met een wat lager standpunt zodat er wat licht door de bomen viel. Eenzame stoeltjes in een groot bos.

Obsidentify gaf hier met waarschijnlijkheid bloedsteelmycena aan.

Na wat "tuinieren" kon ik deze foto maken.

Even een uitstapje. Bij een plasje stond wat kleine zonnedauw. Ook hier weer allerlei vreemde patronen in de voor- en achtergrond.

Hier kwam ik met grote mate van zekerheid uit bij geelwitte russula.

Geelwitte russula. Deze soort heeft een prachtig lamellenpatroon. 

Allerlei namen kwamen voorbij, rossige melkzwam, russula, oranjerode stropharia en nog wat andere. In elk geval stak hij wel mooi af tegen het heldergroene mos.

Een soort waar ik zeker van ben is dit kleverig koraalzwammetje. Hier kwamen wel weer allerlei vreemde vlagen in de achtergrond in beeld, maar heel tevreden was ik er toch niet mee.

Ik wilde wat meer bokeh in de achtergrond en met de varen wat van het biotoop in de voorgrond.

Uiteindelijk maakte ik deze foto waar ik het meest content mee was.

Toch waagde ik er nog enkele foto's aan voor een wat meer abstracte benadering.

Een stuk verderop vond ik deze (waarschijnlijk) helmmycena. Ik vond aanvankelijk het opgeschoten eikenboompje niet storend en zag alleen de plek van de paddenstoel tussen de lichtbollen.

Maar bij een iets ander standpunt kreeg ik de achtergrond toch mooier in beeld.

En nog wat verder naar links werden ineens alle kerstballen opgehangen.

Ik vond dit een wat lompe zwam die de naam biefstukzwam mee kreeg.

Tot slot mag dit met kerstlampjes versierde eekhoorntjesbrood het licht uitdoen.

Met enige fantasie zou je hem ook de lantaarntjesdrager kunnen noemen.

Slotwoord: Alle foto's maakte ik op een natuurbegraafplaats, niet de meest voor de hand liggende locatie misschien, maar toch, het is er meestal heerlijk rustig en de mensen die er komen hebben respect voor de natuur en laten de paddenstoelen intact. Tot de volgende keer.