Hutje van Marcel

Clubgenoot en mede-blogger Marcel v.d. Kerkhof bouwde onlangs een mooie nieuwe fotohut op een plekje dat goed beschut ligt in een klein bosperceel dat rijk is aan vogels. Het bosje is op particulier terrein en er is werkelijk geen enkele moeite gespaard om het zowel de vogels als de fotograaf naar de zin te maken. Zo staan er comfortabele verstelbare bureaustoelen in en een knetterend vuurtje in een houtkacheltje zorgt voor een aangename temperatuur terwijl op hetzelfde kacheltje het water voor een heerlijk kop koffie kan worden gekookt. Ik had het voorrecht, samen met Huub Reulen, een dagje bij Marcel te gast te zijn in dit chalet te midden van een eldorado van vogels. Het zijn weliswaar niet allemaal hele spectaculaire soorten, maar je kunt je er heerlijk uitleven met allerlei camera-instellingen met de vogels op slechts enkele meters afstand. We hebben daar met z'n drieën een genoeglijke en gezellige zondag beleefd met leuke foto's van een negental soorten als resultaat.
Nogmaals bedankt Marcel voor je gastvrijheid en als je nog eens een plekje vrij hebt houd ik me in elk geval aangeboden.

Hartelijk dank voor de positieve reacties die ik ontving op mijn vorige blogbericht over de krooneendjes en ijsduiker "klik hier" en als u na het bekijken van dit blogbericht een reactie wilt achterlaten stel ik dat zeer op prijs.

Met vriendelijke groet,
Ad

Pimpelmeesjes waren het meest talrijk vertegenwoordigd. Een zeer algemeen vogeltje, maar o zo mooi getekend.

                                                                                                                                         






                         
                           
                                                       






                                               

                                    Koolmees                    
     

Ook de grote bonte specht laat zich regelmatig zien.

Ik was erg content met deze boomkruiper, het is een moeilijk goed te fotograferen vogeltje, erg beweeglijk en in een fractie van een seconde weer verdwenen aan de achterkant van de stam om een heel eind hoger weer tevoorschijn te komen. Met zijn lange puntige, naar beneden gebogen snavel peutert hij kleine insecten tussen de stamspleten uit.

Deze fazantenhen kwam zo dichtbij de hut dat ik haar op een gegeven moment niet meer helemaal in beeld kreeg. Ik maakte daarom maar een portretje. Deze hen was overigens wel heel bijzonder gekleurd met veel paarsrode accenten.

Pimpelmees met spechtmanieren.

Roodborst, ook een heel algemeen vogeltje, maar ik vind de complementaire kleuren wel leuk.

Kopportretje van een mannetjesmerel.

Een nieuwsgierig pimpelmeesje achter een berkenstam.

Boomklever met zijn stierennek in een kenmerkende houding. In tegenstelling tot de boomkruiper kan hij ook verticaal langs de stam naar beneden lopen.

Je zou bijna denken dat deze koolmees de boomklever wil imiteren.

Vinkenvrouwtje, hier had ik wellicht beter een wat kleiner diafragma kunnen gebruiken.

Bij deze pimpelmees heeft het kleinere diafragma duidelijk beter gewerkt.

Een nogal vijandige omgeving zou je zeggen voor zo'n teer vogeltje tussen de stekels van deze uitgebloeide kaardenbollen.

Hoofdzaak of bijvangst?

Begin januari van dit jaar vernam ik dat er zich op een van de Maasplassen in Noord-Limburg al enige tijd enkele ijsduikers ophielden. Een vogel uit het hoge Noorden, met name IJsland, maar waarvan enkele exemplaren af en toe in de winter als dwaalgast naar ons land afzakken.
Het is met name in de zomer in broedkleed een prachtig getekende vogel, terwijl hij in de winter qua silhouet op het eerste oog wel wat lijkt op een aalscholver met een grote bult op zijn kop. Ik was al drie keer naar de betreffende plas geweest toen ik de vogel nog steeds niet gezien had. Wellicht had ik me vooraf ook te weinig verdiept in het gedrag van deze mooie vogel. Het is n.l. een echte duiker en het blijkt dat hij in vergelijking met een aalscholver of fuut bij een duik veel langer onder water blijft om zijn overwegend grote vissen te vangen. Je ziet hem daarom ook makkelijk over het hoofd.
De vierde keer wist ik hem uiteindelijk te spotten en te fotograferen, alhoewel toch nog van redelijk ver weg en na twee foto's hield hij het voor gezien en vloog naar de andere kant van de plas. Zo zie dat het beslist de moeite waard is om nog eens naar een plek terug te gaan als het niet meteen lukt, maar wat vooral belangrijk is om zoveel mogelijk kennis te vergaren van het gedrag en gewoonten van soorten.
Diezelfde zondag had ik op deze plas op het einde van de middag het geluk bij een flets laagstaand zonnetje een groepje krooneenden te kunnen fotograferen die zich niet al te ver van de oever ophielden. Het betrof een vijftal woerden die om de gunst van een eend aan het baltsen, badderen en poetsen waren.
Zo werd het een heel geslaagde middag, waarbij de "bijvangst" van de krooneenden nog een onverwacht hoogtepunt opleverde.

Hartelijk dank nog voor de leuke reacties die ik mocht ontvangen op mijn vorige blogbericht over het Rondje Zeeland 2
"klik hier"  en als u na het bekijken van dit blog een berichtje wilt achterlaten stel ik dat zeer op prijs.

Met vriendelijke groet,
Ad

Krooneend woerd die na een poetsbeurt eens lekker zijn vleugels strekt. Het late middagzonnetje gaf de binnenkant van de vleugel een mooie warme gloed.

De vogel waar het eigenlijk allemaal om begonnen was, de ijsduiker, gefotografeerd vanaf de laagste stand van het statief.

Krooneend (woerd), een vogel die in onze contreien wel wat minder zeldzaam is dan een ijsduiker, maar ook deze zie je toch niet elke dag.

Paartje krooneenden, woerd en eend.

Rustig ronddobberend.

Maar langzaam komt er al wat meer actie in het spel.

Deze woerd zet agressief de achtervolging richting een rivaal.

Ondertussen is het vrouwtje nog lekker aan het badderen terwijl de waterdruppels in het rond spetteren.

Deze woerd doet zijn stinkende best, voorlopig negeert het vrouwtje hem nog en gaat gewoon door met poetsen.

Als het dan toch niet lukt, dam maar een staaltje van machtsvertoon. Het lijkt wel of hij armpjes naast zijn vleugels heeft hangen.

En maar pronken met die opgeklapte vleugels, het lijkt wel een zeilschip.

Als het bij een vrouwtje niet lukt dan probeer ik het maar bij een soortgenoot.

Als die niets van me wil hebben dan maar weer pronken.

Tenslotte dezelfde foto als de openingsfoto waar ik de tweede woerd niet weggeshopt heb. Er ontstaat dan een meer diagonale compositie. Ik ben er nog niet welke nou beter is, wat vinden jullie?