Door op een foto te klikken krijgt u een vergrote weergave. De foto, vooral de scherpte, is dan echt van veel betere kwaliteit.

Op mijn beelden rust copyright (© advanduren) en ze mogen niet voor andere doeleinden worden gebruikt dan waarvoor mijn schriftelijke toestemming is verleend.

zondag 23 november 2014

Grauwe klauwier

Mijn eerste blogbericht enkele jaren geleden ging, in het kader van het jaar van de grauwe klauwier, over deze prachtige, doch behoorlijk zeldzame vogel."klik hier" Ook na dat blogbericht ben ik deze vogel blijven volgen. Aan de rand van de Peel huist elk jaar een paartje dat daar ook nestelt en jongen grootbrengt en er is zelfs een jaar geweest dat ik in de nabijheid van elkaar 2 mannetjes gezien heb. Of dat tweede mannetje een solitair was of ook een vrouwtje in zijn territorium had heb ik nooit kunnen constateren, ik heb bij hem ook geen jongen gezien. In dit blogbericht wil ik wat beelden laten zien die ik de afgelopen jaren geschoten heb.
Hartelijk dank nog voor de reacties die ik mocht ontvangen op mijn vorige blogbericht over de eekhoorns en edelherten (hert(s)hoorn) "klik hier" en veel kijkgenoegen bij dit blogbericht over de grauwe klauwier.

Vriendelijke groeten,
Ad



In de loop der jaren heb ik honderden foto's van de grauwe klauwieren gemaakt, maar dit is er een waar ik toch wel heel tevreden mee ben. Aanvankelijk dacht ik dat hij een braakbal ging uitwerpen, maar die kwam niet. Ik houd het er daarom maar op dat die opengesperde snavel kennelijk bij het poetsritueel hoort. Duidelijk is het haakje zichtbaar aan de punt van de snavel waarmee hij zijn prooien vasthoudt en verscheurt. (muizen, hagedissen, insecten en zelfs jonge vogels, maar ook een volwassen pimpelmees versmaadt hij niet.





Hoewel de voorkeur wordt gegeven aan bramenstruiken als habitat, ook als de plek om hun nest in te maken, zat dit mannetje vaak op de uitkijk in het topje van een eikenstruik.




Soms waren de lichtomstandigheden uiterst belabberd, maar het leverde wel weer een apart sfeertje op. De kleur van de dorre tak komt mooi overeen met die van zijn rugkleed.





Alhoewel zijn liedje niet zo heel veel voorstelt kun je aan deze- en onderstaande foto zien dat ook de grauwe klauwieren tot de orde van de zangvogels (Passeriformes) behoren.




Het vrouwtje liet zich niet onbetuigd in het vangen van insecten. Hier heeft ze een hommel te pakken.




Sneaky loerend tussen de bramenstruiken voor een prooi, hetgeen nog versterkt wordt door zijn zwarte zorromasker.



Het is maar goed dat die vlieg niet in de gaten heeft welk gevaar hij loopt.


Vloog hier achter me nou niet iets lekkers?



Door enkele paarden in de wei lieten ze zich niet afschrikken.





Het andere mannetje, een prachtige vogel met zijn zwaargebouwde borst.

woensdag 22 oktober 2014

Hert(s)hoorn

Wat een titel, maar ik kon zo gauw geen betere vinden voor een blog over edelherten en eekhoorns. De bronstperiode van de edelherten is inmiddels al weer voorbij en de walnoten, waar de eekhoorns die ik fotografeerde op af kwamen, zijn door de storm van de afgelopen dagen ook uit de bomen gewaaid.

De afgelopen jaren ben ik diverse keren naar de wildbaan op de Veluwe getogen voor de edelhertenbronst. Een mooi schouwspel als op het einde van de middag de dieren gevoerd worden en de honderden camera's van de aanwezige fotografen beginnen te ratelen als machinegeweren. Alhoewel het een van de weinige plekken in de verre omtrek is waar je de dieren zo dichtbij kunt fotograferen, blijf ik het toch wat kunstmatigs vinden. In het Weerterbos, slechts enkele tientallen km's van mijn woonplaats lopen ook enkele roedels edelherten die niet gevoerd worden. De kans dat je voor niets gaat omdat geen edelhert zich laat zien is wat groter en over het algemeen lopen ze ook wat verder van de voor publiek toegankelijke plekken. Maar ik vind het allemaal toch wat natuurlijker, hoewel de dieren ook hier in een afgerasterd gebied leven.

De eekhoorns fotografeerde ik in een laantje met walnotenbomen in de nabije omgeving. Elk jaar komen er meer noten aan deze bomen en de eekhoorns weten al gauw wanneer het weer zover is dat er wat van hun gading te vinden is. Nadeel hier is wel dat je door het dichte gebladerte vaak slechte lichtomstandigheden hebt. Het zijn geen topopnames, temeer omdat de eekhoorns vaak zo dichtbij de auto kwamen dat ik met mijn 300 mm. lens geen kant meer op kon en soms de staart niet helemaal in beeld kreeg. Maar ik wilde er toch wat laten zien.
Veel kijkgenoegen en bedankt nog voor de reacties die ik mocht ontvangen op mijn vorige blog over de Zuidpier (klik hier)

Vriendelijke groeten,
Ad


Vaak heel dichtbij zodat je een close-up kunt maken, hier overigens tegen een berkenstam.


Maar soms ook ver weg, hier wel op 45 mtr., peuzelend aan een gevonden walnoot. Voor een beetje licht moest ik hier zelfs naar 1000 iso.


Ze klimmen behendig over de dunste takjes om de noten te pakken die ze vervolgens naar beneden gooien om ze daar weer op te rapen. Soms valt er al een open op het asfalt en dat is mooi meegenomen.










Hindes in het Weerterbos.




Het plaatshert is tussen de rietkragen in aantocht.




En laat zijn suprematie blijken.


Eten, flemen of een geurvlag afzetten?


Een flinke burl.




Jonge herten als pottenkijkers kan hij hierbij niet gebruiken.


Nog enkele opnames van de Veluwe.


Toen iedereen al huiswaarts was gekeerd kon ik deze moeflons nog fotograferen.


Tot slot mag deze hinde in avondlicht dit blog afsluiten.

dinsdag 30 september 2014

IJmuiden..... De Zuidpier

Op de valreep lukt het mij toch nog om in september een blogje te maken. Ik zag de laatste tijd al heel veel mooie foto's van mede-bloggers voorbij komen, gemaakt op of bij de Zuidpier van IJmuiden. Enige weken geleden vertrok onze zoon voor een vakantie met de boot naar Schotland. Voor mijn vrouw een mooie gelegenheid om dat gigantische schip eens de haven van IJmuiden uit te zien varen en voor mij een ideale gelegenheid om eens met mijn camera een kijkje te nemen op de Zuidpier. Het weer was die dag prima en daarom was het natuurlijk ook erg druk met dagjesmensen, maar na een middagje fotograferen mocht ik bepaald niet ontevreden zijn met het aantal soorten dat ik voor de lens kreeg. Na een lekkere hap op de boulevard keerden we met een voldaan gevoel en een volle geheugenkaart huiswaarts.
Een korte samenvatting van de beelden die ik schoot wil ik hier laten zien.

Veel kijkplezier en hartelijk dank nog voor de leuke reacties die ik mocht ontvangen op mijn vorig blogbericht over VVV....Vakantie, Vogels, Veel soorten (klik hier)

Vriendelijke groeten,
Ad



Tapuit was een van de soorten die ik hier wel verwachtte, lekker rotsachtige omgeving daar voelen ze zich thuis. De gestorte keien doen hier prima dienst, zeker de wat oudere met korstmossen en scheuren zijn nauwelijks van echte rotsen te onderscheiden. Hier het vrouwtje.





Ook het mannetje was aanwezig.



Ik heb lang getwijfeld omdat ik deze soort hier niet verwacht had en nog ben ik er niet zeker van. In eerste instantie dacht ik aan een bergfluiter, de verschillen zijn minimaal, maar ik houd het hier toch op een fitis. Ik zie ze hier in de omgeving in bosrijke gebieden, maar ik had hem zeker niet op een rotsachtige kust verwacht. Mogelijk verzamelen ze zich hier voor de najaarstrek.


Met zijn afhangende vleugeltjes en half dichtgeknepen ogen oogde hij overigens niet al te fit, maar toen ik dichterbij kwam bleek dat toch wel mee te vallen.



Scholeksters zijn natuurlijk aan de kust vrij algemeen, Hier een juveniel ter zien aan de donkere snavelpunt en de lichtroze poten.





Ook enkele bonte strandlopers foerageerden tussen het wier en de korstmossen op de rotsen.







Een andere soort die ik hier zeker niet verwacht had is deze graspieper, althans daar houd ik het op. Maar ook hier heb ik mijn twijfels omdat deze soort vooral op akkerland voorkomt of in bergachtig veengebied, maar de kust is toch een heel ander habitat. Bovendien vind ik het rugdek vrij donker. Dus twijfels alom, maar de lange achterteennagel heeft voor mij de doorslag gegeven.








Zilvermeeuw, een algemene verschijning zeker aan de kust. Hier een juveniel die zo dichtbij kwam dat ik met mijn telelens alleen enkele portretjes kon maken. In het oog is de fotograaf zichtbaar.




Steenlopertjes zijn aan de kust altijd wel te vinden.


Vaak in gezelschap van andere soorten, hier een kanoet


Bokehringen in de achtergrond geven een leuke extra dimensie.



Omdat ik toch wel heel content was met de tapuiten mag dit vrouwtje het blogbericht afsluiten. De roestvlekken van het in de stenen aanwezige ijzer komen mooi overeen met de kleur van de tapuit.


Slotwoordje: bedankt voor het kijken, ik hoop dat het bericht niet te lang was. Ik had nog gehoopt op paarse strandlopers, maar dan zou het bericht nog langer geworden zijn.