Hert(s)hoorn

Wat een titel, maar ik kon zo gauw geen betere vinden voor een blog over edelherten en eekhoorns. De bronstperiode van de edelherten is inmiddels al weer voorbij en de walnoten, waar de eekhoorns die ik fotografeerde op af kwamen, zijn door de storm van de afgelopen dagen ook uit de bomen gewaaid.

De afgelopen jaren ben ik diverse keren naar de wildbaan op de Veluwe getogen voor de edelhertenbronst. Een mooi schouwspel als op het einde van de middag de dieren gevoerd worden en de honderden camera's van de aanwezige fotografen beginnen te ratelen als machinegeweren. Alhoewel het een van de weinige plekken in de verre omtrek is waar je de dieren zo dichtbij kunt fotograferen, blijf ik het toch wat kunstmatigs vinden. In het Weerterbos, slechts enkele tientallen km's van mijn woonplaats lopen ook enkele roedels edelherten die niet gevoerd worden. De kans dat je voor niets gaat omdat geen edelhert zich laat zien is wat groter en over het algemeen lopen ze ook wat verder van de voor publiek toegankelijke plekken. Maar ik vind het allemaal toch wat natuurlijker, hoewel de dieren ook hier in een afgerasterd gebied leven.

De eekhoorns fotografeerde ik in een laantje met walnotenbomen in de nabije omgeving. Elk jaar komen er meer noten aan deze bomen en de eekhoorns weten al gauw wanneer het weer zover is dat er wat van hun gading te vinden is. Nadeel hier is wel dat je door het dichte gebladerte vaak slechte lichtomstandigheden hebt. Het zijn geen topopnames, temeer omdat de eekhoorns vaak zo dichtbij de auto kwamen dat ik met mijn 300 mm. lens geen kant meer op kon en soms de staart niet helemaal in beeld kreeg. Maar ik wilde er toch wat laten zien.
Veel kijkgenoegen en bedankt nog voor de reacties die ik mocht ontvangen op mijn vorige blog over de Zuidpier (klik hier)

Vriendelijke groeten,
Ad

Vaak heel dichtbij zodat je een close-up kunt maken, hier overigens tegen een berkenstam.

Maar soms ook ver weg, hier wel op 45 mtr., peuzelend aan een gevonden walnoot. Voor een beetje licht moest ik hier zelfs naar 1000 iso.

Ze klimmen behendig over de dunste takjes om de noten te pakken die ze vervolgens naar beneden gooien om ze daar weer op te rapen. Soms valt er al een open op het asfalt en dat is mooi meegenomen.

Hindes in het Weerterbos.

Het plaatshert is tussen de rietkragen in aantocht.

En laat zijn suprematie blijken.

Eten, flemen of een geurvlag afzetten?

Een flinke burl.

Jonge herten als pottenkijkers kan hij hierbij niet gebruiken.

Nog enkele opnames van de Veluwe.

Toen iedereen al huiswaarts was gekeerd kon ik deze moeflons nog fotograferen.

Tot slot mag deze hinde in avondlicht dit blog afsluiten.