"Wat kleiner spul"

Alhoewel de vogelfotografie mijn grootste uitdaging vormt, vind ik het af en toe ook heel leuk om met de macrolens op pad te gaan, om te proberen wat kleinere beestjes in de natuur vast te leggen. Libellen zijn daarbij een geliefd onderwerp, maar ook insecten en wat meer bijzondere bloemen en plantjes genieten dan mijn warme belangstelling. In dit blog wil ik wat van dit recent werk laten zien. Het is natuurlijk niet het echte macro-werk, maar de macro-lens en soms zelfs ook de telelens komen bij dit soort fotografie uitstekend van pas. Ik weet niet of ik het qua naamgeving altijd bij het rechte eind heb, met name de determinatie van libellen en juffers vind ik soms erg lastig.
Hartelijk dank nog voor jullie reacties op mijn vorige blog over de kleine bonte specht (klik hier) en veel kijkplezier bij dit "dichtbijspul."

Groeten,
Ad

Mannetje platbuiklibel, een vrij algemene soort, hier mooi vrijzittend met het donkere water van een sloot als achtergrond.

Nogmaals een mannetje platbuik, in de brandnetels waardoor weliswaar geen egale achtergrond, maar wel met de details goed zichtbaar.

Vrouwtje viervleklibel hangend aan bont pitrus. Eveneens een vrij algemene soort uit de familie korenbouten. De lichte vlekken in de achtergrond zijn spiegelingen van het water.

Nogmaals een vrouwtje viervlek, hier hangend aan een zwanenbloem, tegenwoordig best een zeldzame plant. Als toegift een klein kevertje of spinnetje op de bloem.

Blinde bij op een schermbloemige.

Mannetje venwitsnuitlibel, in Nederland vrij zeldzaam. Ben trouwens niet helemaal zeker van de determinatie, kan mogelijk ook een noordse witsnuitlibel zijn. Wie het weet mag het zeggen.

Nogmaals dezelfde libel, maar nu met een zachte rustige achtergrond.

Vrouwtje oeverlibel, van andere oeverlibellen te onderscheiden door het zwarte pterostigma (buitenste vlek op de voorvleugel) In Nederland zeer algemeen.

Kleine zonnedauw, de kleefstofdruppeltjes zijn net lampjes. Helaas mis ik een insect in de tentakels.

Mannetje bruine korenbout, een vrij zeldzame soort. Met name op de onderste foto is goed te zien hoe de berijping op het achterlijf is aangetast door het vasthouden van het vrouwtje tijdens de paring.

Nogmaals het mannetje bruine korenbout, hier zittend op een gele lis, hetgeen een aardige kleurencombinatie oplevert.

Mannetje paardenbijter uit de familie glazenmakers, in Nederland zeer algemeen.

Tot slot deze bosmuis die dit blog mag afsluiten. Deze foto maakte ik overigens met een telelens.

Kleine bonte specht

Ik wil mijn spechtenserie voortzetten met, voor mij, voorlopig de laatste soort, de kleine bonte specht. Onze kleinste inlandse spechtensoort die niet groter is dan een huismus en een vrij onopvallend bestaan leidt, meestal op de hogere dunne boomtakken. In 2011 was ik in de gelegenheid om, samen met fotomaat Huub in een oud bos in de omgeving de cyclus van het voeren van een nestje kleine bonte spechten te volgen en te fotograferen. Het nest(gat) bevond zich in een oude, half verrotte berkenstam op enkele meters hoogte. Er werden allerlei insecten gevoerd en uitwerpselen afgevoerd, maar het meest bijzondere vond ik om te zien dat er cicades (schuimbeestjes) naar binnen werden gebracht.
Om ervoor te zorgen dat de zaak niet verstoord werd zijn alle opnames gemaakt vanaf statief met een draadloze afstandsbediening, terwijl ik mezelf op dertig meter afstand schuil hield, uiteraard met verrekijker om op het juiste moment te kunnen afdrukken. Zeker met zo'n kleine soort is dat echt wel nodig.
Hartelijk dank nog voor jullie belangstelling en reacties op mijn vorige blog over de groene- en zwarte specht. (klik hier)

Groeten,
Ad

Het mannetje, te herkennen aan zijn rode kap, komt met een snavel vol insecten op het nestgat aan.

Ook kleurige groene wormen worden niet versmaad.

Na het voeren worden de uitwerpselen in een vliesje afgevoerd om de jongen schoon te houden en predatoren door de stank niet op het spoor te brengen. An het pakketje kleeft zaagsel wat door het kappen in het nesthol gevallen is en als bekleding van het nest fungeert , vooral om tijdens het broeden de eieren te beschermen.

Hier het vrouwtje geheel zwart/wit getekend doordat de rode kap ontbreekt.

Even kijken of de kust veilig is en dan naar binnen met die hap.

Het mannetje in een typische spechtenhouding, steunend op zijn harde staart, met zijn snavel vol cicades.

Het mannetje in een andere houding, hier ze je pas hoe klein ze eigenlijk zijn. Het licht was die dag erg hard.

Kopportretje van het mannetje, het was al wat later in het broedseizoen en al duidelijk zijn de beschadigingen van de kopveren zichtbaar door het veel in en uitvliegen van het nestgat.

Even kijken en floep daar gaat hij weer.

Nogmaals het vrouwtje achterover hangend en steunend op haar staart.

Het mannetje hangend aan een losgelaten stuk schors met weer een lading cicades.

Tot zover mijn series over de diverse inlandse spechtensoorten. Uiteraard mis ik nog een paar soorten zoals de middelste bonte specht die in ons land toch steeds vaker voorkomt, hopelijk krijg ik hem dit jaar nog voor de lens, voor mij een echte wenssoort. Of wie weet die andere spechtensoort, de draaihals, voor elke vogelfotograaf een ultieme beleving om die eens te kunnen fotograferen.