Strabrechtse Heide

Regelmatig maken wij een wandeling over de Strabrechtse Heide, een prachtig heidelandschap op slechts een twintigtal km's van ons huis verwijderd. Om het open karakter van het gebied te behouden en de waterhuishouding te reguleren heeft er een aantal jaren geleden een groot onderhoud plaatsgevonden waarbij veel bomen, met name naaldhout, is weggehaald en langzaam begint de heide weer verder tot ontwikkeling te komen hoewel er door de gigantische stikstofuitstoot het pijpenstrootje ook welig tiert. Het gebied is gelardeerd met vennen waarvan het Beuven het grootste is en tevens ook het grootste bosmeer van Nederland is. Bij het Beuven is een vogelkijkhut aanwezig, ik kijk daar wel altijd even, soms wordt er een zeearend en ook een visarend gespot, maar zoals bij zoveel van die openbare hutten in Nederland is de ligging voor natuurfotografen totaal verkeerd, je hebt er bijna de hele dag vol tegenlicht. In het gebied lopen Schotse Hooglanders voor de begrazing van het pijpenstrootje en de opkomende berken en vorig jaar zomer heeft zich hier een aantal dagen een slangenarend opgehouden. Ik heb daar gedurende die dagen enkele sessies aan gewijd maar daar gaat dit blog niet over, ik moet deze foto's n.l. nog bewerken. In een van de volgende blogs zullen die nog zeker de nodige aandacht krijgen.

Veel kijkgenoegen bij dit blog en bedankt nog voor jullie leuke reacties op mijn vorige blog over "Landschappen" (klik hier)

Groeten, Ad

Grote open stukken op de Strabrechtse Heide met her en der wat solitaire vliegdennen.

Op veel plekken bevindt zich een ven op de heide.

We maakten deze wandeling in de middag van nieuwjaarsdag 2022, het was die middag mooi weer met wisselend heldere luchten en dikke bewolking.

Als de zon achter de bewolking verdween kleurde het pijpenstrootje mooi door met warme verzadigde tinten.

Het had de dagen daarvoor flink geregend en her en der stonden plassen water. Ik kon het niet laten om eens lekker te experimenteren met de spiegeling van het bos in het water.

Spiegeling, je krijgt daardoor een wat surrealistisch beeld alsof er gras in de bomen groeit.

Het werd al wat later in de middag en langzaam verdween de zon naar de horizon terwijl de lucht steeds meer kleur kreeg.

Op een gegeven moment leek het wel of de heide in brand stond.

Een heerlijk sfeertje maar toch ook een beetje sinister zoals de lichtstralen op de vliegden in de achtergrond vallen.

Tijdens de wandeling inspireerden de plasjes met de schaduw van de bomen erin me om daar nog eens verder mee te experimenteren. 

Het leverde soms verrassende plaatjes op.

Uiteindelijk leverde het me dit surrealistische beeld op. In een plas lagen allemaal schuimplekken waarschijnlijk omdat er eerder een fietser of wat dan ook doorgereden had. Ik zag gelijk de associatie met sneeuwvlokken met de bomen in een berg- of ijslandschap. En omdat het nagenoeg windstil was kreeg ik de foto van de spiegeling ook nog redelijk scherp. Uiteraard heb ik het beeld 180 gr. gedraaid.

Op het einde van de middag liep deze Schotse Hooglander nog wat te grazen om met een gevulde maag de koude nacht in te gaan.

Tenslotte vleide hij zich neer in het pijpenstrootje om onder de bomen de nacht door te brengen.

 

Ik zocht even naar de juiste positie om een compositie in het tegenlicht te kunnen maken.

Uiteindelijk leverde het me dit plaatje op. Als je even denkt aan een leeuw i.p.v. een Schotse Hooglander zou dit plaatje zomaar op de savanne in Afrika gemaakt kunnen zijn. Moraal: voor sfeervolle wildlife foto's hoef je niet perse verre reizen te maken. Ook nog goed voor het milieu.

Slotwoord: Een tweetal blogs over landschappen, volledig afwijkend van mijn favoriete tak van natuurfotografie. Daarom volgend keer weer vogels, het bloed kruipt toch waar het niet gaan kan. Tot dan.

Landschappen

In dit blog wil ik enkele landschappen laten zien die ik op diverse plekken gemaakt heb. Landschapsfotografie is een discipline die totaal anders is dan vogelfotografie, je werkt met andere diafragma's omdat je vaak meer scherptediepte wil, de sluitertijd mag gerust wat langer zijn, immers een landschap loopt niet weg terwijl de iso waarde over het algemeen aan de lage kant gehouden kan worden. Vroeger maakte ik tijdens vakanties met een analoge camera heel veel landschapsfoto's, liefst van mooie berglandschappen en meren. Het waren dan de bekende vakantiekiekjes die in een fotoalbum werden geplakt. Maar achteraf kun je toch zeggen dat, althans voor mij, hier wel de basis is gelegd voor het kijken naar een onderwerp en het bepalen van de compositie. Het is nog steeds geen discipline die ik erg goed beheers, maar ik vind het wel heel leuk om af en toe eens te doen ter afwisseling van de vogelfotografie. 

Veel kijkgenoegen bij deze foto's en bedankt nog voor de reacties op mijn vorige blog over de "Zomertaling e.a." (klik hier)

Groeten, Ad

Tijdens een vakantie maakte ik in de buurt van het Lauwersmeer deze foto. Het is een bekende plek voor landschapsfotografen aan de Waddenzee bij Moddergat. Ik werd hier getrakteerd op een dreigende wolkenlucht en ik probeerde het snijpunt van de dijk, de horizon en het wad op eenderde linksonder in de compositie te leggen terwijl de paaltjes rechtsonder in de hoek verdwijnen.

Deze foto maakte ik in de duinen van Texel. Door de vrijwel permanente, zoute westenwind lijden de bomen een zwaar bestaan en buigen helemaal naar het oosten de compositie in.

Deze foto maakte ik in Sauerland, Duitsland genaamd Der Kahler Asten. Door de heiige atmosfeer krijg je gelaagdheid in de foto. Toen de zon even door de wolken prikte kon ik de weide op de helling mooi in de schijnwerpers zetten. 

Het laatste licht boven de Oostpolder op de grens van Groningen en Drenthe. Een polder waar ik tijdens onze vakanties graag mag komen voor de vogels. Deze foto maakte ik na afloop van een geslaagde fotosessie van de waterral. 

Een andere zonsondergang fotografeerde ik bij West Kapelle. De kleuren van zonsondergangen zijn meestal spectaculair, maar ik wilde eens kijken hoe er dat in zwart/wit uit zou zien met behulp van een Nik-filter.

Weliswaar geen landschap in de letterlijke zin van het woord maar met enige fantasie kun je deze berkenschors als een wat abstract landschap zien.

Helemaal uitgezoomd krijg je een hele andere impressie van berkenschors. Deze foto maakte ik aan de rand van een vrij onbekend stukje van de Peel, de Bult geheten.

Berkenbos een stukje verderop. Door de lucht uit beeld te laten en te kiezen voor een panorama-uitsnede komt de massaliteit beter tot z'n recht.

En als je dat dan verder abstraheert dan kun je dit.krijgen.

Beukenlaan in het bos tegenover ons huis waar ik bijna dagelijks wandel. Het is een oud bos dat overwegend uit populierenopstand bestaat waarvan de laatste jaren een flink deel is omgegaan tijdens enkele heftige stormen.

Abstractie van de duinen op Texel bij de Horsmeertjes. Ik bewerkte deze foto ,et diverse filters en voegde er een canvas aan toe.

De duinen rond de Slufter op Texel, eveneens een foto met diverse filters bewerkt. Ik besef me dat dit niet ieders kopje thee is. Op het wad aan de rand van het plasje fotografeerde ik enkele jaren geleden de dwergsterntjes.

Golfbrekers aan het strand bij West-Kapelle. Door de mens gecreëerd, geen echte natuur dus. Ik heb daarom het menselijke aspect rechts in de foto intact gelaten. 

Zonsondergang boven Utopia op Texel. De maan zakt langzaam door de bewolking heen.

Tenslotte nog een andere zonsondergang bij het Jaap Deensgat bij het Lauwersmeer. Ik hoopte dat de aanvliegende ganzen wat eerder zouden dalen, maar helaas.

Slotwoord: Niet helemaal mijn gewoonte om een tijdje geen vogels te laten zien in mijn blog, maar volgend keer wil toch nog wat landschapsfoto's tonen die ik maakte op de Strabrechtse Heide. Tot dan.