Door op een foto te klikken krijgt u een vergrote weergave. De foto, vooral de scherpte, is dan echt van veel betere kwaliteit.

Op mijn beelden rust copyright (© advanduren) en ze mogen niet voor andere doeleinden worden gebruikt dan waarvoor mijn schriftelijke toestemming is verleend.

zaterdag 22 augustus 2020

Tuinfotografie

Dit keer eens heel wat anders dan jullie van mij gewend zijn n.l. geen vogels, maar in de plaats daarvan foto's die ik in onze achtertuin gemaakt heb. Je zou ze met wat lef macro-foto's kunnen noemen, maar die kwalificatie durf ik er nog niet aan te geven, ik ben er n.l. nog helemaal niet tevreden over en ook nog niet klaar mee.
Door het hete en droge weer, vooral hier in het zuiden, ben ik de afgelopen maand nauwelijks de deur uit geweest. Behalve dat ik het te warm vond laten de vogels zich dan ook veel minder zien en als je daarbij optelt dat de plassen hier in de regio bijna allemaal drooggevallen zijn en dat per definitie hier in de omgeving toch wel de hotspots zijn op het gebied van vogelfotografie heb ik dat maar even gelaten voor wat het was en me noodgedwongen gericht op wat bezig zijn met de macro-lens in de tuin. Niet direct mijn kopje thee en ik heb ervaren dat het bijzonder moeilijk is om aansprekende foto's te maken, maar wel leuk om te doen en je hier ook wat in te bekwamen.
Nogmaals, ik vind de foto's nog lang niet goed genoeg vooral omdat ik nog niet de achtergronden heb weten te creƫren die ik graag zou willen met herhalingen en zachte bokeh ringen. Recent heb ik een oud Helios lensje aangeschaft waar ik wat mee aan het experimenteren geslagen ben en in combinatie met wat tussenringen hoop ik wat meer aansprekende resultaten te kunnen behalen. In dit blog zijn daar overigens nog geen foto's van opgenomen.
Heb ik hiermee de vogelfotografie vaarwel gezegd? Nee allerminst, dit blijft toch mijn ding waar ik me in hoofdzaak op blijf richten met af en toe een uitstapje naar macro- en landschapsfotografie.
Bedankt nog voor jullie leuke reacties op mijn vorige blog over de zwarte sterns (klik hier)  en veel kijkgenoegen bij dit blog.

Groeten,
Ad



Enkele jaren geleden waren we bij een tuincentrum om wat nieuwe planten aan te schaffen. Bij de uitgang stond een bak met uitgebloeide planten waarvan elke klant er gratis wat van mee mocht nemen. We kozen voor enkele kievitsbloemen die er niet meer uitzagen en ik zette die thuis zonder verwachting in de tuin. Het jaar daarna deden ze niets, maar tot mijn verwondering begonnen ze dit jaar te groeien en warempel zelfs te bloeien. Een mooi foto-object.



Ik heb zitten stoeien met de belichting en witbalans.



En kwam tot de conclusie dat ik het met een wat donkere achtergrond toch het mooiste vond.



Aan het andere plantje kwamen bloemen met de meer traditionele kleur van kievitsbloemen.






Het is sowieso al lastig scherpstellen bij zo'n makkelijk beweegbare bellenbloem, elk zuchtje wind heeft er vat op, en dan moet je ook nog geluk hebben dat er niet net een blad voor waait. Veel foto's moest ik weggooien omdat de bel niet vrij hing.



Ik heb ook nog geprobeerd om de achtergrond wat lichter te krijgen, maar met een donkere hederahaag op de achtergrond was dat vrijwel onmogelijk.



Tenslotte heb ik me in allerlei bochten gewrongen om tussen de haag en en tere plantje te komen zodat ik de andere kant op kon fotograferen, een totaal ander plaatje was het resultaat.



Een ander plantje waar ik mee aan het experimenteren ben geweest is deze dotterbloem die in de vijver stond.



Een diafragma van f3.8 en toch nog veel te veel scherpte naar mijn zin.



Dan toch nog maar eens wat dichterbij kruipen, de voor- en achtergrond worden dan al iets vager.



En nog wat dichterbij begint het er eindelijk wat op te lijken.



Mooi om van zo dichtbij de details van zo'n bloem te zien waar je anders zo aan voorbij loopt.



 Een varen die zich ontrolt was het volgende projectje waar ik me mee bezig hield.



Een klein wondertje als je ziet hoe zo'n blad zich ontwikkelt.



En als je dan heel dichtbij gaat ontstaat er zowaar een wat abstract beeld.



Een andere vijverplant is dit waterdrieblad.



Hele fijne gerafelde bloemblaadjes met kleine rode bloemknoppen.



Mossen zijn echte miniatuurtjes. In ben geen kenner daarvan, het zou zilvermos of ruig haarmos kunnen zijn, maar ik werd geboeid door de typische groeiwijze.






Geen idee wat de functie van van dat "haar" is, maar het beeld deed me denken aan de kop van een middeleeuwse lappenpop.



Als dit de bloeiwijze is van dit mos is dat toch bijzonder geinig.



Waren de vorige beelden vooral van de prille ontwikkeling van de natuur, de plantenwereld kent natuurlijk ook aftakeling. Deze pluizen van een uitgebloeide paardenbloem zijn daar een kenmerkend voorbeeld van.



Pluizenbol, genomen op f4, maar in de nabewerking het contrast flink teruggeschroefd.



Al meer dan 20 jaar hebben we een schijnbeuk (Nothogafus antarctica) in onze tuin. Vorig jaar al waren er enkele stronken (het is een struikvorm) afgestorven en op die stronken groeien zwammen.
Ook al een teken van klimaatverandering, hij kan totaal niet tegen droogte en als je naar de Latijnse naam kijkt is hij waarschijnlijk ook niet tegen deze hitte bestand.



Ik dacht aan elfenbankjes, maar daarvan zijn de randen wit, terwijl de randen van deze zwam cognackleurig zijn. Wie het weet mag het zeggen.



In de tuin vond ik nog een half verteerd bloemblaadje van een hortensia waar ik wat mee uitgeprobeerd heb. Het leidde tot deze en onderstaande foto.



Hortensia bloemblaadje.



En om na deze foto's van verval van de natuur toch positief af te sluiten tenslotte nog een foto van een ontluikend blad in tegenlicht aan de dikke stam van een moerbeiboom, de oerkracht van de natuur.

Slotwoord: Het was leuk om met met macrofotografie bezig te zijn en dit is slechts een deel van de foto's die ik intussen maakte. Er volgen zodoende nog meer delen, de foto's daarvan moet ik nog bewerken. Maar eerst volgende keer weer een blogje over vogels, dit keer van een bijzondere klauwier.