Zomertaling e.a.

Vorige keer heb ik foto's van visdiefjes en bontbekpleviertjes laten zien (klik hier) die ik maakte bij het Lauwersmeer. Dit is een enorm vogelrijk gebied, echt een hotspot en een snoepkraam voor vogelliefhebbers en het is dan ook niet bij die twee soorten gebleven. Vandaag schenk ik daarom aandacht aan enkele andere vogelsoorten die ik daar fotografeerde met daarbij de zomertaling in de hoofdrol.

De zomertaling is een vogel die ik nog niet zo vaak fotografeerde in tegenstelling tot de wintertaling en als ik hem voor de lens kreeg dan was dat meestal van erg ver weg en dat leidde eigenlijk nooit tot aansprekende foto's. Beide talingen zijn erg mooie, kleine eendjes, althans dat vind ik, totaal verschillend van kleur waarbij de wintertaling vrij uitbundig gekleurd is en de zomertaling een meer ingetogen, gedistingeerd en wat sjiek ogend verenkleed heeft. De bovendekveren van de zomertaling lijken veel op die van de pijlstaart, ook zo'n mooie en niet zo vaak geziene eend, terwijl de flanktekening dan weer meer op die van de krakeend lijkt. De zomertaling is in ons land een schaars voorkomende zomergast die de winters doorbrengt in zuidelijk Afrika en de weinige exemplaren die zich hier 's-zomers ophouden zoeken graag het gezelschap op van groepjes wintertalingen en slobeenden.

Veel kijkgenoegen bij het zien van deze foto's, een reactie is uiteraard van harte welkom en nog bedankt voor de reacties op het vorige blog.

Groeten, Ad

Zomertaling, prachtige gouden veren, de kenmerkende witte oogstreep en de afhangende bovendekveren op de vleugels.

Zomertaling toen ik hem daar voor het eerst zag, hij zwom toen nog vrij ver van me vandaan.

Langzaam kwam hij dichterbij gezwommen.

De druppel aan z'n snavel vond ik wel een leuke bonus.

Onder invloed van het licht kleurde het water steeds anders. Ik vond het hier wel mooi uitvallen omdat de schaduwpartijen in het water overeenkomen met de kleur van de vogel.

Gouden vogel in gouden licht.

Een andere vogel die bij het Lauwersmeer, hoewel afnemend, nog in redelijk aantal voorkomt is de kemphaan. Ik besteedde in een eerder blog al eens uitgebreid aandacht aan deze vogels in zomerkleed. Hier een vogel in mei nog in winterkleed, maar het kan ook een vrouwtje zijn. 

De kemphaan heeft een prachtig geschubd bovendek.

Maar ook daar heeft de wind vat op.

Grote groep kemphanen boven het Lauwersmeer.

Na wat rondcirkelen maken ze zich op voor de landing.

Groep kemphanen strijkt neer in Het Lauwersmeer.

Nog even terug naar de zomertaling, ook deze soort is beducht voor overvliegende predatoren zoals de zeearend die hier hier ook voorkomt. De lucht wordt dan ook goed in de gaten gehouden.

Zomertalingen grondelen, in tegenstelling tot wintertalingen, zelden. Ze steken wel hun snavel en kop onder water maar gaan niet met hun achterste omhoog.

Naar gelang de middag vorderde kleurde het water steeds lichter.

Van de warme schaduwpartijen in het water was uiteindelijk niets meer over, maar ik vond die lichte blauwe kleur toch ook wel aardig.

Omdat ik het zo'n leuke vogeltjes vind nog even terug naar het bontbekpleviertje uit mijn vorige blog. 

Ze staan soms een hele tijd stil aan de rand van de begroeiing en het water........

....om daarna als een malle over het slik te rennen.

Slotwoord: Na diverse blogs over de steltlopers bij het Lauwersmeer volgende keer heel iets anders, n.l. landschappen. Tot dan.

Visdief en bontbekplevier

De afgelopen tijd ben ik weinig toegekomen aan het bewerken van foto's zodat van het inlopen van achterstanden daarin ook niet veel terecht gekomen is. Door het natte weer van de voorbije periode ben ik ook een stuk minder vaak op stap geweest om te fotograferen, maar gelukkig breekt nu de lente aan en beginnen onze trekvogels ook weer geleidelijk aan terug te keren om hier weer voor een nieuwe generatie te zorgen. De komende tijd zal ik dan ook ongetwijfeld weer vaker op stap gaan. Om die leemte op te vullen heb ik toch nog kans gezien om wat foto's te bewerken van een tweetal soorten die ik tijdens een tripje naar het Lauwersmeer fotografeerde vanaf ons campingverblijf in Drenthe in het voorjaar van 2019.

Veel kijkgenoegen hierbij en nog bedankt voor de leuke reacties op mijn vorige blog over de slechtvalk (klik hier)

Groeten, Ad

Een groepje visdiefjes verbleef in de haven van Lauweresmeer op een oude, verweerde metalen aanlegsteiger.

Soms zaten ze met een groepje, dan weer alleen, maar het was constant een gesteggel om de beste plaats.

Het bood mij een mooie kans om de vogels met gestrekte vleugels........ 

............dan wel vliegend te fotograferen. 

Soms keerde de rust even terug en kon er weer wat bijgekomen worden van al dat geruzie.

Om even later je plekje alweer te moeten verdedigen tegen een krijsende soortgenoot boven je.

En dat ging er soms best fel aan toe.

Je snavel ver opentrekken wil dan wel eens helpen.

Het is lastig om deze vogels goed te belichten door het grote contrast tussen de witte en zwarte delen, zeker als dan ook nog zoals hier de zon schijnt. Meestal valt het oogje in de zwarte kap weg, maar hier lukte het om ook dat nog zichtbaar te krijgen. Als hij dan ook nog z'n tong uitsteekt ben ik wel tevreden over zo'n foto.

Als de rust is weergekeerd zie je gelijk dat er al aan paarvorming is gedaan.

Een vogel met twee koppen, uiteraard gezichtsbedrog.

Als iedereen dan weer ontspannen is kan er rustig gepoetst worden om het verenkleed weer op orde te brengen.

Zoals gezegd in de inleiding heb ik deze foto's gemaakt in het voorjaar van 2019. Tijdens ons bezoek aan deze plek in 2021 zag ik dat een flink stuk uit de oever in de haven een oud schip was verankerd dat speciaal voor de visdiefjes en sterns was geprepareerd. Men had op de platbodem een schelpenstrandje aangelegd waar al diverse paartjes op waren gaan broeden. Een prima initiatief uiteraard.

Een andere soort die ik bij het Lauwersmeer fotografeerde was de bontbekplevier.

Zeker niet zeldzaam, maar in zomerkleed zijn het toch schitterende vogels.

Mooi als ze zo over het wad rondscharrelen.

Een spiegelbeeld is dan wel leuk maar ik had de vogels achteraf liever vanaf een laag standpunt gefotografeerd. Ik denk daar eigenlijk te weinig aan. Leermomentje voor de volgende keer.

Bontbekplevier, voor mij toch wel bijzonder, ik zie ze hier in de regio n.l. nooit 

Bontbekplevier, hier in de regio zie je meer z'n neefje en pionierssoort, de kleine plevier, ook een mooi vogeltje trouwens met z'n gouden ogen.

Vaak rennen en foerageren ze op de rand van het slik en de vegetatie van de oever.

Om dan weer snel het veilige wad op te zoeken.

Bontbekplevier in z'n natuurlijke omgeving.

Tenslotte de laatste foto met wat meer kleur van het blauwe water, het gras van de oever en het roodoranje van het snaveltje en de pootjes.

Slotwoord: Het voorjaarsweer en de terugkerende vogels lonken om weer naar buiten te gaan en te fotograferen, ik hoop toch wat tijd te vinden voor snel nog een blogje van enkele andere soorten die we bij het Lauwersmeer konden fotograferen.  Tot dan.

Slechtvalk

De slechtvalk is de snelste roofvogel van ons land, tijdens een stootvlucht kan hij snelheden tot wel 300 km. per uur halen. Het gaat goed met deze felle jager en we zien hem de laatste jaren op steeds meer plekken verschijnen. Dat heeft op de eerste plaats te maken met een ruim voorradig voedselaanbod in de vorm van hout- maar ook postduiven en ook van watervogels zoals meerkoeten is hij niet vies. Op de tweede plaats zijn er tegenwoordig in Nederland ook genoeg hoge gebouwen zoals flats en natuurlijk waren er uiteraard altijd al kerken aanwezig. Deze hoge gebouwen associeert de slechtvalk met zijn natuurlijke habitat, rotslandschappen en hoge kliffen waar hij oorspronkelijk verblijft en nestelt.

Lange tijd sprak het fotograferen van een slechtvalk tot mijn verbeelding en omdat het door bovengenoemde omstandigheden zo goed met hem gaat kwam de vervulling van die wens steeds dichterbij. 

Op slechts enkele km's van ons huis bevindt zich de mediatoren van de Mortel, ook wel de wortel van de Mortel genoemd. De toren is bekend omdat daar al jarenlang in de nestkast het wel en wee van slechtvalken wordt gevolgd via de welbekende webcams van Vroege Vogels. Ik ben daar vaak gaan kijken, maar de nestkast hangt zo verschrikkelijk hoog dat het nagenoeg ondoenlijk is, zelfs met 600 mm., om daar goede foto's te maken. Via de weblog van Roos Tamerus zag ik dat er in midden Limburg, om precies te zijn in Echt, op de lokale kerk ook jaarlijks een paartje slechtvalken huist. Deze kerk is minder hoog dan de mediatoren en het is met wat mm's goed te doen om daar foto's van de slechtvalken te maken. Ik ben er in 2020 in maart en mei een tweetal keren  naar toe gegaan en kon, ondanks het felle, harde licht onderstaande foto's maken.

Veel plezier bij het bekijken daarvan en nog hartelijk bedankt voor jullie fijne reacties op mijn vorige blog over de wulpen ea. (klik hier)

Groeten, Ad

Beeld zoals de slechtvalk tijdens mijn eerste sessie op 1 maart vaak te zien was. Rustend op een betonnen pijp die uit de kerk stak en waarvan in niet weet waarvoor die dient. 

Hij hield constant de omgeving in de gaten en loerde of er niks van z'n gading voorbij kwam vliegen.

Het licht wisselde vrij sterk, de ene keer was het grijsachtig en even later weer een strakblauwe lucht.

Er stond een stevige wind rond de toren waardoor de veren mooi opwaaiden.

Ik vond het wel mooi om ook een stukje van de oude kerk in beeld te brengen. Omdat ik een vast brandpunt lens heb ben ik wat verder onder de toren vandaan gaan staan.

Omdat de vogel die dag in maart steeds op dezelfde plek op die pijp bleef zitten ben ik op 5 mei nog eens terug gegaan in de hoop hem op andere plekken te kunnen fotograferen, maar vooral met de hoop dat ze intussen jongen hadden en ik ze met het aanvoeren van een prooi kon fotograferen.

Dat eerste was in ieder geval zo want toen ik arriveerde zat een van de vogels op het kruis van de kerk.

Al vrij snel maakte hij aanstalten om te gaan vliegen. Zou het dan ook gaan gebeuren dat hij een prooi ging vangen.

De zon was fel en scheen prachtig door de gespreide staartveren.

Met deze foto was ik wel heel content, de diagonale compositie en de vleugels en staart die a.h.w. met het kruis een eenheid vormden.

Bij het afvliegen van het kruis kon ik hem nog even volgen, maar al gauw ontwikkelen ze een enorme snelheid waardoor ze snel uit beeld zijn.

Vliegende slechtvalk.

Al snel won hij hoogte en verdween uit beeld.

Na ongeveer een uur kwam hij weer aanvliegen, helaas zonder prooi en landde aan de andere kant op het kruis. 

Ik was intussen wat verder weg gaan staan om ook de haan op het kruis op de foto te kunnen krijgen.

Even later vloog hij weer weg en kon ik enkele leuke vluchtbeelden maken.

Het is wel erg lastig met dat felle licht om de foto's goed belicht te krijgen.

Tenslotte kwam hij nog een keer vrij laag overvliegen....

...en verdween uit beeld om vervolgens lange tijd niet meer terug te komen zodat we besloten om er die dan een punt achter te zetten. Helaas dus geen slechtvalk met prooi maar ik wist overigens ook niet of ze op die dag al jongen hadden.

Slotwoord: In 2020 en ook in 2021 zijn we daar niet meer terug geweest, maar voor dit jaar staat dat zeker weer op de planning. Ik zal dan vooraf eerst wat onderzoek doen of en wanneer er jongen zijn om zo mijn kans om een aanvliegende slechtvalk met prooi te kunnen fotograferen te vergroten. Tot de volgende keer.