Boomvalk

Als eind april begin mei de eerste libellen weer boven onze tuinvijver vliegen dan weet ik dat het niet lang meer duurt voordat in diverse natuurgebieden in de omgeving ook de boomvalk weer acte de présence geeft. Het zijn razendsnelle vliegers, ik heb wel eens gezien dat er eentje een vliegende zwaluw uit de lucht plukte, maar meestal leven ze van libellen die ze eveneens in de lucht vangen. Terwijl ze de libel tussen hun poten houden worden nog tijdens de vlucht eerst vakkundig de vleugels verwijderd om de rest eveneens tijdens de vlucht op te peuzelen. Ieder jaar besteed ik wel een of meerdere sessies aan deze prachtige valk. Vaak observeert hij vanaf een hoog standpunt de omgeving om met een snelle uithaal een libel te verschalken om vervolgens weer op dezelfde uitkijkpost terug te keren. In dit blog foto's van de boomvalk zittend, aanvliegend en vertrekkend van zijn observatiepost, ter afwisseling met nog enkele andere foto's van o.a. de ijsvogel.

Veel kijkgenoegen en bedankt nog voor de leuke reacties op mijn vorige blog over de koekoek en de lepelaar. (klik hier)

Groeten, Ad

De boomvalk komt aanvliegen na een van zijn voedselvluchten.

Boomvalk op z'n uitkijkpost van waaruit hij de omgeving afspeurt naar libellen of misschien een kleine vogel. Hij zijn prachtige slanke valken die wel iets weg hebben van een slechtvalk, maar ze zijn een slag kleiner.

Als hij dan een prooi ontdekt heeft laat hij zich uit de boom vallen om met een razendsnelle duik deze prooi achterna te jagen. Hier kun je ook mooi de rode broek zien, kenmerkend voor de boomvalk en waardoor hij zich, behalve door het formaat ook onderscheidt van de slechtvalk.

Boomvalk scheert door de lucht.

In het water waarboven de boomvalk op libellen joeg zwom dit tafeleend mannetje in mooi licht. 

Op zijn jachtrondje boven het ven kwam de boomvalk even lekker dichtbij langs gevlogen.

Niet elke vlucht is succesvol zoals uit deze foto blijkt.

De boomvalk keert met lege poten terug op zijn uitkijkpost.

Ondertussen kwam dichtbij dit ijsvogel mannetje even op bezoek.

Die speurde een aantal etages lager dan de boomvalk ook naar prooi, visjes uiteraard in dit geval.

Ondertussen was de boomvalk na een succesvolle vlucht weer teruggekeerd op zijn post. Het is een andere dode tak die in de buurt stond van die op de vorige foto's.

En als je dan in je ene poot een libel moet vasthouden is het moeilijk om op zo'n verticale tak je evenwicht te bewaren. Misschien is het wel daarom dat ze hun prooi meestal in de lucht al opeten.

Nog even wat vleugeloefeningen om de balans terug te vinden, maar die prooi geef ik niet op.

In een boom vlakbij zat deze ekster het schouwspel in de gaten te houden.

Als die boomvalk zijn prooi laat vallen is het de mijne. Eksters zijn op dit soort dingen altijd alert.

Uiteindelijk wist de boomvalk, balancerend op een poot en met een vleugel gestrekt om zijn evenwicht te bewaren de libel te verschalken.

Na de maaltijd is het goed rusten op de uitkijk naar nog een prooi.

Toen ik het gebied verliet kwam ik onderweg nog dit mooie vingerhoedskruid tegen.

En in een plasje stond deze witte waterlelie te pronken.

Slotwoord: Intussen ben ik tot halverwege vorig jaar gevorderd met het bewerken van mijn foto's. Maar in mei had ik nog een primeur kon ik een voor mij nieuwe soort vastleggen, n.l. de grote karekiet. Over die soort gaat mijn volgende blog. Tot de volgende keer.

Lepelaar en Koekoek

Op de grens van Brabant en Limburg bevindt zich een klein natuurgebied, genaamd de Banen. Vorig jaar wijdde ik al een tweetal blogs aan de koereigers die daar hun eerste broedgeval hadden. In het gebied huist ook jaarlijks een kolonie lepelaars. In het midden van het ven is een met bomen begroeid eiland, de plek waar de lepelaars hun nesten bouwen en broeden. Het daarvoor benodigde materiaal komen ze vaak halen in de ondiepe randen van het ven en bestaat meestal uit afgevallen takken die in het ven gevallen zijn. Een deel van dit blog gaat daarover.

Een ander gebied waar ik de afgelopen vijftien jaar veel gekomen ben en waar ik al menig blog aan heb gewijd is de Luijsen, een onderdeel van het grote natuurgebied Kempenbroek op de grens van Nederland en België. Omdat daar veel rietkragen zijn met nestelende kleine vogels, zoals de kleine karekiet, is het gebied ook erg in trek bij de koekoek die vanaf een hoge tak loert waar zij haar ei kan deponeren in het nest van zo'n waardvogeltje. Het andere deel van dit blog gaat daarover.

De foto's zijn allemaal gemaakt in de maand mei 2024. Veel kijkgenoegen en bedankt nog voor jullie leuke reacties op mijn vorige blog over K3 (klik hier) 

Groeten, Ad

Lepelaar met opstaande kuif in de begroeiing aan de rand van het ven.

Vliegende lepelaar onderweg van het eiland naar de rand van het ven om daar materiaal voor de nestbouw te verzamelen.

Aanvliegende lepelaar terwijl een soortgenoot al bezig is met het zoeken naar geschikt nestmateriaal.

Deze lepelaar heeft wel iets van z'n gading gevonden, maar lijkt nog niet zo goed te weten hoe dit nou aan te pakken.

Hij lijkt te twijfelen of dit nou wel geschikt is en de moeite waard om eraan te beginnen.

Enfin, toch maar eens kijken of ik hier iets mee kan.

Het ding blijkt toch een stuk groter  dan ik had gedacht.

Deze meerkoet dacht er het zijne van en nam een lekker verkoelend bad.

De lepelaar had intussen z'n snavel in die ongemakkelijke tak gezet en maakte er nu echt werk van.

Het viel niet mee om die tak onder controle te krijgen.

Ondertussen was ik natuurlijk wel erg benieuwd hoe hij dit nou aan zou pakken en hoe het af zou lopen.

En als dat rotding dan uiteindelijk ook nog onder je vleugels schiet dan hou je het maar voor gezien, een duidelijk gevalletje van zelfoverschatting.

Als het toch niet lukt om die tak mee te nemen dan kun je na zo'n krachtsinspanning maar beter eerst eens kijken of er nog een visje te vangen is. 

Ik vond dit overigens wel merkwaardig gedrag voor een lepelaar, meestal maaien ze met hun snavel door het water om zo op de tast met die snavel visjes en garnaaltjes te vangen, maar hier ging hij als een oogjager tekeer net als een grote zilverreiger.

Uiteindelijk vloog hij onverrichter zaken terug naar het eiland.

In de oeverbegroeiing zat dit roodborsttapuit mannetje op z'n post.

De koekoek vanaf een hoge zitpost loerend over de rietvelden.

Voortdurend rondkijkend of zich ergens een rietvogeltje verraadt.

Regelmatig wordt er ook een rondvlucht gemaakt boven de rietvelden om vervolgens weer op de uitkijkpost terug te keren.

Aanvliegende koekoek op de uitkijkpost.

De landing is ingezet.

Om vervolgens maar weer de omgeving af te speuren, want dat ei zal op een gegeven moment toch gelegd moeten worden.

Slotwoord: Intussen zijn de koekoeken alweer gearriveerd vanuit hun overwinteringsgebieden in Zuid-Afrika. In de loop der jaren maakte ik al best veel koekoeksfoto's, zelfs van heel dichtbij, maar een ultiem doel zou zijn om een koekoeksjong te fotograferen dat gevoerd wordt door de (stief)ouder waardvogel. Misschien dat het dit jaar lukt. Tot de volgende keer.

3 K's in de Anselberg en de tuin

Vreemde titel van dit blog zou je zeggen, maar het is heel simpel. Het afgelopen jaar fotografeerde ik weer regelmatig in de Anselberg, een klein gebied aan de rand van de Groote Peel waar ik evenals in voorgaande jaren een paartje grauwe Klauwieren volgde, de eerste K. In dezelfde periode in mei zag ik daar een Koekoek, de tweede K en tenslotte heb ik me, evenals in het vorige blog met de staartmees, in onze tuin bezig gehouden met het fotograferen van een vliegende Koolmees, de derde K. Over deze soorten, aangevuld met nog enkele andere foto's gaat dit voor mijn doen hele korte blog.

Veel kijkgenoegen en bedankt voor de heel veel leuke reacties en complimenten die ik kreeg op mijn vorige blog over de "Vliegende witkop" (klik hier)

Mannetje grauwe klauwier in een tegendraadse houding hetgeen ik als het enigszins mogelijk is altijd probeer te fotograferen omdat ik het mooi vind. De vogel zit hier volledig op z'n gemak met doorgezakte poten ondanks dat ik hem hier in het open veld te voet benaderd heb. Als je hiervoor de tijd neemt, dit voorzichtig in kleine stapjes doet en voortdurend het gedrag in de gaten houdt win je het vertrouwen van de vogel en is het verbluffend hoe dichtbij je kunt komen. Uiteraard geldt dit niet voor alle soorten.

Zo trof ik de grauwe klauwier in eerste instantie aan, ver weg met een gevangen prooi in z'n snavel. Ze hadden in de omgeving jongen dus het was zaak om hier rekening mee te houden en zeker niet te zorgen voor verstoring. Het opgewipte pootje vond ik wel een leuke aanvulling in de foto.

Ik had me in de buurt achter een bramenstruik opgesteld en na korte tijd kwam de vogel zelf dichterbij. Het is de voorste tak op de vorige foto.

Grauwe klauwier met gevangen insect.

Soms spietsen ze de prooi op een doorntak of prikkeldraad, maar daar was deze mooi gestreepte hommel niet voor bedoeld.

Ook hier zat de grauwe klauwier na heel korte tijd weer volledig op z'n gemak, te zien aan de doorgezakte poten die erop duiden dat hij totaal geen aanstalten maakt om weg te vliegen. Omdat ik wist dat er in de buurt een nest met jongen was ben ik na deze foto voorzichtig weggegaan. Alles bij elkaar heeft het maken van deze foto's nog geen halve minuut geduurd en weet ik zeker dat er geen verstoring heeft plaatsgevonden gezien het feit dat anderhalve week later de jongen gezond en wel zijn uitgevlogen. Ook van de uitgevlogen jongen kon ik later nog foto's maken die wellicht in een van de  volgende blogs nog voorbij komen. 

Het mannetje grauwe klauwier op een heel andere plek lekker relaxed en vrijzittend op een tak. Hopelijk komen ze dit jaar weer terug in het gebied.

In hetzelfde gebied trof ik deze viervleklibel hangend aan een takje.

Toen ik verderop het beboste deel van het gebied in liep werd mijn aandacht getrokken door een roepende koekoek. Boven in de takken van een boompje liet hij zich zien. Ik maakte veel opnames waarvan ik deze, waar hij even z'n vleugels openklapte, selecteerde.

In onze tuin hebben we verschillende nestkasten hangen, vorig jaar was deze bezet door een paartje koolmezen. Als je deze vogels vliegend wilt fotograferen kun je scherpstellen op een fictief punt voor de nestkast en met een beetje geluk lukt het dan om hem scherp te fotograferen. Het tegenlicht valt hier op de vleugel waardoor de pootjes door de vleugel zichtbaar zijn.

Het is natuurlijk mooier als de kast niet zichtbaar is, hier heb ik wat verder van de kast scherp gesteld en als de vleugels dan ook nog gestrekt zijn ben ik wel tevreden.

Nog een laatste foto van de koolmees omdat het licht zo mooi door de vleugels valt. Lastig maken overigens deze foto's omdat je tegen een donkere achtergrond fotografeert en daardoor weinig licht hebt terwijl je juist veel licht nodig hebt om een snelle sluitertijd te kunnen realiseren. Omhoog die iso dus, hier op 3200.

Nog een laatste foto van het gebied de Anselberg omdat ik het wel leuk vond dat ik al lopend terug naar de auto in verte een fietser aan zag komen en er enkele mensen bij tractor stonden te buurten terwijl deze haas doodgemoedereerd het pad overstak.

Tot de volgende keer waar wat variatie van soorten in een ander gebied in de buurt aan bod komen.