Eekhoorns

In de loop der jaren hebben al heel wat eekhoorntjes onze tuin bezocht en ik maakte er ook best veel foto's van. Jaren geleden heb ik er wel eens enkele blogs aan gewijd, samen met de tuinvogels, maar nooit specifiek alleen van de eekhoorns. Afgelopen jaren heb ik diverse eekhoorns mos en gedroogd gras zien verzamelen waarmee ze de ceder inklommen waar hoog in de top al jarenlang een paartje eksters huist. Het kwam geregeld tot schermutselingen tussen die twee soorten en ik heb eens gezien dat de eekhoorns een ei uit het eksternest stalen. Ik weet niet of de eekhoorns in dat nest of elders in de tuin. b.v. de klimophaag een nestje jongen hebben grootgebracht, maar plotseling zagen we soms wel vijf jonge eekhoorntjes door de tuin dartelen. Daar moest ik natuurlijk foto's van maken. Op diverse dagen heb ik in enkele sessies heel wat foto's gemaakt, waarvan ik een heel klein deel hier laat zien. Het is me niet gelukt om alle vijf de jonge eekhoorntjes in een beeld te vangen, drie was het maximum, ze gaan razendsnel en zitten zelden even stil. Het viel overigens nog niet mee omdat ik in de boom steeds met tegenlicht fotografeerde terwijl ik lager steeds met de hele donkere achtergrond van de hederahaag moest dealen. Dan zie je toch het voordeel van een systeemcamera die een vrij groot dynamisch bereik heeft en bovendien weinig ruis geeft bij een hoge iso waarde als ik tegen die donkere achtergrond moest fotograferen. De meeste foto's maakte ik op iso 1000 terwijl ik die ook regelmatig opschroefde tot 3200. Onder dergelijke omstandigheden komt het fotograferen op de M-stand ook goed tot z'n recht, als je eenmaal op het onderwerp (de eekhoorn) hebt belicht maakt het niet meer uit of je tegen een lichte of donkere achtergrond fotografeert.

Veel kijkgenoegen bij dit blog en bedankt nog voor jullie reacties op mijn vorige blog over de kwakken. (klik hier)

Groet, Ad

Eekhoorn zoals ik hem vaak zag in de Gleditsia (Valse christusdoorn)

Eekhoorn op de nestkast die zo vaak gebruikt werd als uitvalsbasis voor hun speelse capriolen. Deze nestkast zou er misschien voor geschikt zijn, maar toch is het niet zo dat de eekhoorns daar in genesteld hebben.

Als een aapje hingen ze vaak op hun kop tegen de boomstam of tak.

Zoals ik in mijn inleiding al aangaf maakte ik de eerste serie foto's op een vrij donkere dag op 3200 iso om toch op een sluitertijd van 1/500 sec. uit te komen zodat ik onverwachte bewegingen van de eekhoorntjes toch scherp in beeld kon krijgen.

Op een gegeven moment ontdekten ze de Cotoneaster die tegen de stam van de ceder aan groeit.

Die losse takjes vonden ze wel interessant, er werd volop aan geknabbeld.

Ze onderzoeken werkelijk alles en die mooie pluimstaart houdt ze bij alles wat ze doen in balans. Ze zijn daar ook erg zuinig op zoals verderop in het blog zal blijken.

Overal wordt aan gesnuffeld, ik vermoed dat ze daarbij ook geursporen afzetten.

Leuk om te zien hoe ze af en toe hun mond (bek kan ik het niet noemen) opendoen, mogelijk communiceren ze daarmee naar elkaar.

Die pluimstaart is constant in beweging.

Eindelijk lukte het me om twee jonge eekhoorntjes in beeld te krijgen. Alle foto's tot nu toe nam ik op een vrij donkere dag in juli op een iso-waarde van 3200. In de nabewerking hoefde ik maar minimaal wat ruis te verwijderen.

De volgend dag was het veel lichter weer en kon ik volstaan met 1000 iso. Door het hardere licht krijg je meteen ook een heel andere kleurbalans.

Dit eekhoorntje begon op z'n gemak aan het onderhoud van z'n staart.

Zo te zien voelde hij zich daarbij met dichtgeknepen ogen helemaal zen.

Toen ik zag dat hij na een tijdje aan mijn aanwezigheid gewend was ben ik heel voorzichtig wat dichterbij gegaan en dat liet hij goed toe. 

Hij ging al snel verder waarmee hij bezig was. Elk stukje staart werd met zorg onder handen genomen.

Nog een klein stukje dichterbij worden steeds meer details zichtbaar, de snorharen kun j tellen.

Een ander eekhoorntje had kennelijk iets lekkers gevonden en zat dat in de boom op te peuzelen, z'n staart over zich heen gevouwen. Ik kwam er achter dat dit vooral doen als ze zich in rust op hun gemak voelen. 

Toen hij het op had pakje ook hij z'n staart er maar eens bij om te zien of die ook nog wat onderhoud nodig had.

Het leverde dit komische plaatje op.

Flosonderhoud.

Elk plukje haar werd zorgvuldig onderhanden genomen.

Op een gegeven moment zochten ze wat toenadering tot elkaar en kwam er meer actie.

Dat leidde al gauw tot gespeel en geren achter elkaar van een rode en een wat meer donkerkleurige eekhoorn. Het kan bijna niet anders dan dat het broertjes/zusjes van elkaar zijn uit een en hetzelfde nestje.

Als je in de handmatige stand goed belicht focust je camera niet op de achtergrond en blijft je onderwerp goed belicht zelfs met tegenlicht.

Het zijn ware acrobaten, ondersteboven naar beneden klauteren is geen enkel probleem.

Waar ben je nou?

Kiekeboe.

Met diafragma f6.3 kreeg ik een fijne scherptediepte met onscherpe voor- en achtergrond, met in die achtergrond wat bokehringetjes.

De enige foto waarop ik drie eekhoorns tegelijk, in polonaise, in beeld kreeg.

Nog een foto waaruit hun lenigheid blijkt.

En zijn donkere broertje/zusje deed daar niet voor onder. Uit het niets komt hij tevoorschijn.

Om ook die oude nestkast maar eens gaan te verkennen.

Goedgekeurd om ook eens even te gebruiken om te poetsen.

Eerst die buik maar eens onder handen nemen. Met twee pootjes tegelijk, eekhoorns hebben vaak last van vlooien en teken.

Even zwaaien naar de fotograaf, die oksel daar kan ik toch niet bij komen.

Hier kun je mooi zien dat eekhoorns echt bol ogen hebben.

Toen hij klaar was op die nestkast ging hij maar weer eens kijken of hij op de grond nog iets van z'n gading kon vinden. Als je dit zo ziet snap je niet dat ze niet van die stam af vallen maar blijkbaar kunnen ze hun "voetjes" omkeren bij het naar beneden lopen langs een stam zodat ze altijd grip houden.

Tenslotte de laatste foto waar de rode en de zwarte eekhoorn tegenovergesteld synchroon langs de stam lopen.

Slotwoord: Ik heb wekenlang van deze leuke diertjes in onze tuin kunnen genieten en maakte heel veel foto's waarvan ik er plm. 120 bewerkte en waarvan na lang selecteren deze toch nog flinke serie over bleef. Volgend jaar hoop ik weer meer van het gedrag deze rakkers te kunnen zien en wil ik bekijken of ik wat experimenten met ze bij onze tuinvijver kan doen. Ondertussen ga ik bekijken waar mijn volgend blog over zal gaan. Tot de volgende keer. 

Kwak

De kwak staat in Nederland bekend als zeldzaam en dat is hij ook. Behalve op enkele plekken in de buurt van dierentuinen en parken waar zich uit gevangenschap ontsnapte exemplaren ophouden en zich ook handhaven, zie je ze in de vrije natuur nauwelijks. Bekend zijn een aantal individuen in de buurt van Artis in Amsterdam en in park Toorenvliedt in Middelburg. In of bij dat laatste park bevindt zich een vogelopvang en naar het schijnt ook een particuliere kweker waar ooit kwakken uit gevangenschap zijn ontsnapt en zich in de buurt van het park blijvend ophouden. We zijn daar tijdens een vakantie in Zeeland eens tevergeefs naar op zoek geweest. 

Ik had in de vrije natuur nog nooit een kwak gezien, het was daarom wel heel bijzonder dat ik vernam dat er in de Deurnesche Peel enkele gezien waren. Op een zondagmiddag in juli besloten we eens een kijkje te gaan nemen. Ik was erg verrast toen ik het gebied zag dat enkele jaren geleden volledig op de schop genomen is. Een groot areaal aan landbouwgrond aan de rand van de Peel was afgegraven en teruggeven aan de natuur. Het hele gebied is plas-dras gezet met als doel de ontwikkeling van het hoogveen weer op gang te brengen. Een enorme aanwinst voor de natuur en de vogels als neveneffect.

In de jaren zestig van de vorige eeuw ging ik er met een vogelmaatje met de fiets al naar toe en op de plaats waar nu het water staat stonden toen levensgrote varens waaronder we onze fietsen verborgen om vervolgens door de Peel te struinen op zoek naar nesten van wulpen, geelgorzen, piepers enz. om die te fotograferen en te filmen. Er huisde boven een Peelven toen nog een flinke kolonie zwarte sterns, helaas allemaal verleden tijd.

Op die zondagmiddag zagen we geen kwakken wat niet verbazingwekkend is natuurlijk, immers kwakken zijn nachtreigers. Wat dat betreft is de Engelse naam Night heron veel treffender dan het Nederlandse kwak. Het was dan ook meer bedoeld als oriëntatie. We besloten daarom eind juli op een doordeweekse dag in de avonduren nog eens terug te gaan. Het eerste uur bleef het rustig, maar rond de klok van 20.00 u. liet de eerste (juveniele) kwak zich zien. Wat zich daarna in het komende uur afspeelde overtrof al mijn verwachtingen, wel 15 kwakken lieten zich zien. Ik maakte erg veel opnames en een kleine selectie daarvan laat ik hier zien. Veel kijkgenoegen en bedankt nog voor jullie reacties op mijn vorige blog over de Tuinvogels (klik hier)

Groeten, Ad

Kwak toen ze begonnen te vliegen en eindelijk eens wat dichter bij kwamen.

Het gebied waar de kwakken zich zouden ophouden zoals we het aantroffen toen we vroeg op de avond daar aankwamen. Zonnige perioden werden afgewisseld met donkere, dreigende luchten.

Na lang wachten kwam als eerste een juveniele kwak uit de begroeiing tevoorschijn en ging op fotografeerbare afstand aan de buitenkant van de takkenwal links op de vorige foto zitten. De ondergaande zon zette hem even mooi in het licht. 

We hoorden ze daarvoor al geruime tijd roepen en wisten daarom ook dat ze daar zaten. 

Het feit dat er ook juveniele vogels zaten zou een gegeven kunnen zijn dat de kwakken succesvol in het gebied gebroed hebben. Volgend jaar wil ik eerder in het jaar in de gaten houden.

Toen we goed keken zagen we dat ook een volwassen kwak tussen de takken uit piepte.

Adulte kwak, de rode ogen vallen meteen op.

De volwassen exemplaren hebben een of meer verlengde kopveren, hier nog net te zien.

Hij bleef aanvankelijk in de dekking zitten.

Maar langzaam kwamen ze wat meer tevoorschijn, het werd al wat later op de avond dus tijd om te gaan foerageren.

Kwak in het avondlicht.

Langzaam begonnen ze te vliegen, intussen liet zich ook al een tweede volwassen vogel zien.

Enkele bomen op een eilandje aan de andere kant van de takkenwal was kennelijk het verzamelpunt.

Steeds meer vogels vlogen daar naartoe.

Intussen was ik naar de andere kant van de houtwal gelopen om ze wat beter vliegend in beeld te krijgen.

Ik kon ze wel aardig in beeld krijgen, maar hoopte toch dat ze wat dichter bij kwamen. 

En dat gebeurde gelukkig ook, onderweg naar de verzamelplek kwamen ze steeds dichterbij langs gevlogen.

Nu kreeg ik tenminste wat meer details van de vogel in beeld.

De bomen op het eilandje begonnen zich steeds meer te vullen met kwakken. Hier waren het er al tien.

Nog steeds vlogen er meer vogels naar toe.

En sommigen kwamen ook wel op goed fotografeerbare afstand, maar ik moest vanaf deze plek steeds tegen met tegenlicht fotograferen waardoor ik toch nog te weinig details naar m'n zin in beeld kreeg.

Op een gegeven moment hadden zich dertien kwakken in de bomen verzameld, ik kon er elf in een beeld vangen.

Toen ze een tijdje in die bomen hadden gezeten werd het tijd om zich te verplaatsen naar de andere kant van het pad waar wij stonden zodat ik de voorbij vliegende vogels nu met schuin meelicht kon fotograferen waardoor er ook meer details zichtbaar werden.

Het leverde enkele leuke vliegbeelden op.

Kwak in de vlucht.

Zo'n lucht met wat wolkjes vind ik dan weer mooier dan een egaal blauwe lucht.

Een buizerd vloog over, ik kon het niet nalaten daar ook enkele foto's van te maken.

Aan de andere kant van het pad stonden enkele bomen in het water en enkele kwakken verplaatsten zich daar naartoe. Het licht begon al langzaam af te nemen.

Landing geslaagd.

Het licht werd steeds warmer

Maar af en toe piepte de zon er toch nog behoorlijk fel doorheen en dat leverde meteen weer een heel andere kleurbalans op.

Kwakken zijn kolonievogels en ze zoeken elkaar toch weer op.

Op een gegeven moment hadden zich aan die kant van het pad ook weer een viertal kwakken verzameld.

Het licht begon inmiddels steeds verder af te nemen, maar met een wat hogere iso-waarde was het nog goed te doen. Het was inmiddels bijna 21.00 u. Hier is goed het korte staartje te zien waar het licht mooi doorheen schijnt. 

De kwakken vlogen nu steeds meer op en neer van de ene plek naar de andere, het zou nu niet lang meer duren voordat ze gingen foerageren, hun nachtelijke bezigheid. Deze ging er met gestrekte poten in.

Diagonale compositie van linksonder naar rechtsboven.

We liepen inmiddels terug naar de auto, het was al ver na 21.00 u en het licht was bijna weg. De kwakken waren naar de rand van een andere plas gevlogen om daar te gaan foerageren.

In het laatste avondlicht kon ik nog deze foto's maken. Tijd om huiswaarts te keren.

Slotwoord: Erg veel foto's van een soort, ik had van de hele serie ong. 200 foto's bewerkt en deze zijn overgebleven. Ach, ik heb deze maand maar 1 blog geproduceerd dus vond ik dat deze wel wat langer mocht zijn. Bovendien had ik de foto's nodig ter ondersteuning van mijn verhaal. Tot de volgende keer.