Baardmannetje, Torenvalk en blauwe kiekendief

Regelmatig bezoeken we het poldergebied tussen Den Bosch en Rosmalen, genaamd de Hoefsteeg. Vaak zagen we daar leuke en soms ook bijzondere vogelsoorten. Ik fotografeerde er mijn eerste velduil, we zagen vaak bruine kiekendieven en in de winter heel veel buizerds terwijl er een stukje beschermd weidevogelgebied is (was) dat plas/dras was gezet waar ik wulpen, grutto's, groenpootruiters en de meer zeldzame bosruiter kon fotograferen. Ik zal hier zeker nog een blog aan wijden. Jammer dat afgelopen voorjaar het gebied helemaal is drooggevallen en er op gegeven moment geen vogel meer te bekennen was. Reden waarom we er dit jaar beduidend minder geweest zijn dan daarvoor.

Ik de winter van 2020 zag ik op waarneming dat er bij een plas aan de rand van het gebied die grenst aan een nieuwe woonwijk enkele baardmannetjes waren gesignaleerd. Voor mij een reden om er te gaan kijken en misschien een kans om na lange tijd weer eens baardmannetjes te fotograferen.

Bij aankomst in het gebied heb ik rond de plas een flink aantal rietkragen afgespeurd, maar, behalve heel veel wandelaars, was er geen baardmannetje te bekennen. Er was ook geen fotograaf te zien hetgeen nog wel eens een aanwijzing kan zijn waar je moet zijn. We besloten daarom eerst maar een rondje door de polder te maken om daarna te proberen de baardmannetjes te vinden.

Veel kijkgenoegen en bedankt nog voor de reacties op mijn vorige blog over de wisenten van de Maashorst (klik hier)

Groeten, Ad

In een stoppelveld zat deze torenvalk op een stengel balanceren. Dat bood mooie kansen om wat leuke gedragsplaten te maken.

Aanvankelijk zat dit vrouwtje torenvalk nog vrij rustig op die stengel rond te kijken. 

Soms zelfs een beetje verveeld. Aan het bloed aan een poot te zien had ze net een muis verorberd.

Torenvalk.

Torenvalk vrouwtje.

Onderweg naar de polder zag ik deze roodborst in mooi licht zitten.

Heel ver weg in het veld ontdekte ik een slechtvalk die zojuist een prooi geslagen had. Hij was al druk bezig het arme vogeltje (de pootjes staken omhoog) te ontleden. De darmen schijnen een extra lekkernij te zijn. Ik maakte een hele serie niet blogwaardige foto's, het was immers veel te ver weg, maar eentje wilde ik er toch even laten zien.

Doordat er wat wind stond begon de torenvalk langzaam haar evenwicht te verliezen op de gladde stengel.

Ze moest zich met haar vleugels in evenwicht zien te houden.

Maar ook de staart speelt bij vogels daarbij een belangrijke rol.

Het bood mij een mooie kans om de vogel met gestrekte vleugels en gespreide staart te fotograferen.

Torenvalk.

Torenvalk.

Zo kun je de mooie gebandeerde staart goed zien.

Even een uitstapje. Toen we verder de polder inreden wiekelde er plotseling een vrouwtje blauwe kiekendief boven de velden.

Het was intussen al wat later in de namiddag op deze januaridag waardoor het lage zonlicht door de vleugelpunten scheen.

Weer terug naar het torenvalkje dat intussen op een poot stond te balanceren.

Nu werden zowel een vleugel, de staart en een poot gebruikt om overeind te blijven.

De vleugel reikte zelfs tot op de grond, dan zie je pas hoe lang die eigenlijk zijn.

Als dit geen balanceer act is.

Tijd om maar weer eens naar de baardmannetjes op zoek te gaan. Het was intussen 16.00 u. geworden en de zon stond erg laag. Op de plek waar ik ze eerder al vermoedde vond ik vrij snel enkele baardmannetjes die in de rietpluimen hingen. Het lage strijklicht zorgde voor een gouden gloed.

Hoewel er ook enkele mannetjes zaten kon ik helaas alleen vrouwtjes fotograferen. De mannetjes bleven dieper onder in het riet hangen.

Baardmannetje in het gouden licht.

Nog geen kwartier later was de zon helemaal onder en het is opmerkelijk hoe de kleurtemperatuur van het licht dan verandert. Zonder de witbalans op mijn camera te hebben aangepast verandert het licht van goudgeel naar blauwachtig grijs. De sluitertijd verdubbelde in enkele seconden van 1/500 naar 1/250 sec.

Baardmannetje in het blauwe licht.

En omdat ik er zelf nog niet helemaal uit ben wat ik nou mooier vind, heb ik de witbalans van de vorige foto in Photoshop wat warmer gemaakt.

Baardmannetje vrouwtje.

Baardmannetje tegen de schemering.

Tenslotte nog even virtueel terug naar de torenvalk. Die had het intussen wel gezien op die stengel en ging er vandoor.

En dat bood mij de kans om nog enkele leuke vluchtfoto's te maken.

Torenvalk.

Een eind verderop in de polder troffen we nog deze torenvalk in het gras. Ik weet niet of het dezelfde is die eerder opvloog.

Slotwoord: Na dit toch weer lange blog volgend keer aandacht voor enkele vogelsoorten in het natuurgebied Kempen-Broek op de grens van Nederland en België. Tot dan.

Wisenten

Meer dan dertig jaar geleden zag ik tijdens een vakantie in Duitsland in een wildpark voor de eerste keer een wisent. Ik was gelijk onder de indruk van deze kolossale, intrigerende dieren, ook wel aangeduid als de Europese bizon. Op een info-paneel stond aangegeven dat deze dieren toen alleen nog in het wild voorkwamen in een oerbos in Polen, het Bialowieza woud en dat ze in Europa door gebrek aan geschikt biotoop en de jacht op uitsterven stonden.

Inmiddels is er gelukkig een bewustwordingsproces op gang gekomen en is dit mooie dier via gerichte fokprogramma's, ook in Nederland, voor uitsterven behoed. Jaren na mijn eerste waarneming kon ik in een wildpark bij Lelystad weer een wisent bewonderen. Inmiddels zijn er op meerdere plekken in Nederland wisenten uitgezet, ik zag o.a. al mooie foto's voorbij komen van deze dieren in het duingebied het Kraansvlak bij Zuid-Kennemerland, maar ook in het gebied de Maashorst, hier niet ver vandaan, leeft tegenwoordig een populatie. Al enkele jaren stond op het programma om daar eens te gaan kijken en evt. wat foto's te maken. 

Half maart van dit voorjaar was het zover. Na me te hebben georiënteerd waar we de dieren mogelijkerwijs konden treffen hebben we daar een flinke wandeling gemaakt, maar behalve veel fietsers en een groep taurusossen (ook mooi overigens maar niet onze doelgroep) hebben we geen wisent gezien. Reden om eind maart nog maar eens terug te gaan naar een ander gedeelte van het gebied, maar ook daar na een lange wandeling geen wisent te bekennen. Tijdens die wandeling troffen we een aardige vrijwilligster van het lokale IVN die ons wat meer informatie kon geven en na een autoritje van 15 km. zag ik vanaf een zandpad plotseling een groepje wisenten lopen. 

De dieren waren te voet goed te benaderen en op gepaste afstand maakte ik, uiteraard met telelens, een flinke reportage. Een klein deel daarvan laat ik hier zien waarbij ik af en toe in Photoshop op de creatieve toer gegaan ben. Veel kijkgenoegen en bedankt nog voor de leuke reacties op mijn vorige blog over de bruine kiekendief. (klik hier)

Groeten, Ad

Als openingsfoto een kopportret van een wisent.

In de Maashorst lopen de wisenten op de open vlaktes tussen de bossen, een totaal andere setting dan van de wisenten die ik voorbij zag komen in het duingebied van het Kraansvlak. 

De linker wisent is blijkbaar nogal dominant, als hij in de buurt komt gaat het het groepje verderop op de loop.

Maar al snel haalt hij het groepje in en doet wat hij niet laten kan, een paring of spielerei van enkele koeien, ik weet het niet.

Deze stier keek eens vervaarlijk mijn kant op alsof hij wilde zeggen wat moet die voyeur hier. Wat een imposant beest, het is een bonk spieren die je niet graag op je af ziet komen, dus toch maar op gepaste afstand blijven.

Hij bleef zijn dames in de gaten houden en achtervolgen.

Ik had zodanig positie gekozen dat ik het licht schuin van voren had zodat het licht mooi door de vachtharen heen scheen.

Langzaam kreeg ik in de gaten dat het toch wel goedaardige dieren zijn en durfde ik wat dichterbij te komen.

Verderop graasde de kudde rustig door.

In het gebied is een flinke poel waar ze, net als Schotse Hooglanders, graag in gaan staan. Eind maart was het niet echt warm weer, maar ze kunnen er met die dikke vacht goed tegen. Ik kon hier het moment mooi "pakken" dat ze dezelfde kant op keken.

Ik vond hier de interactie tussen deze twee dieren wel leuk in een min of meer diagonale compositie.

De dieren kwamen soms dicht bij elkaar wat ik ook hoopte zodat ik een geïsoleerd donkere omgeving een portret kon maken

En dat lukte op een gegeven moment ook.

Met behulp van topaz en nikfilters heb ik er een wat abstracte draai aan gegeven.

Helemaal tevreden was ik nog niet, ik wilde een kopportret in warm tegenlicht maken, ik hoopte dat dit tweetal mee wilde werken.

Dit begon er een beetje op te lijken, maar was het nog niet echt.

Omgezet in zwart/wit leverde dit beeld op.

Wisentkop met donkere achtergrond in tegenlicht een beeld waar ik naar op zoek was.

Uiteindelijk was ik met deze detailopname van de kop met hoorn en oog het meest tevreden.

Moeder met jong bij het water.

Jonge wisent aan het water terwijl op de achtergrond een ander jong gevoed wordt.

Wisent in de herhaling.

Wisent stier, de baas van het eiland, wat een spierbundels, een en al oerkracht

Ze rennen graag door het water en dan zijn ze voor zo'n groot, zwaar dier nog behoorlijk snel.

In het water zwommen ook een paar grauwe ganzen.

Dat vond deze wisent koe niet zo'n goed idee en liep er dreigend op af. 

Dit jong vond het allemaal wel goed en stond het rustig af te kijken.

Als je deze wisent ziet staan roept het bij mij associaties op aan een muskusos, het zou zo maar familie kunnen zijn.

De grauwe ganzen worden tot op zekere hoogte gedoogd, maar worden wel steeds in de gaten gehouden.

Wegwezen jij, toch nog vogels in dit blog, het bloed kruipt waar het niet gaan kan.

Synchroon grazen.

Dit jonge dier nam op een gegeven moment een houding aan die erop duidde dat er iets aan zat te komen.

En jawel hoor, niets dierlijks is deze wisent vreemd. Het leek erop of hij me verontschuldigend aankeek.

Wat een opluchting.

Tot slot nog twee kopportretten waarvan deze in zwart/wit.

En deze laatste bewerkt met topaz in Photoshop.

Slotwoord: Een lang blog met slechts een klein deel van de reportage die ik van de wisenten maakte.  Volgend keer weer aandacht voor vogels al weet ik op dit moment nog niet welke. Tot dan.