Terug naar de kust

Van Oost-Brabant tot aan de Zeeuwse kust is weliswaar een knap eind rijden, maar toch wil ik er bij tijd en wijle naar toe. Je treft er soorten die je hier in de omgeving nooit ziet en verrassingen zijn niet uitgesloten. Na een flink stuk autosnelweg rijd ik vanaf de Volkeraksluizen secundair en bezoek en passant enkele vogelhutten. Soms heb je geluk, maar meestal valt dat wat tegen. Doordat er regelmatig mensen komen blijven de vogels toch wat verder weg en bovendien heb je meestal het licht aan de verkeerde kant. Ik begrijp ook niet waarom ze die vogelhutten niet zodanig plaatsen dat je het licht achter je hebt, niet alleen voor fotografen maar ook voor waarnemers met verrekijkers en telescopen is dat tegenlicht vaak hinderlijk.
In Zeeland kun je in slootjes en op weilanden van alles aantreffen en met een bezoek aan de Grevelingen, de Brouwersdam  en de Oesterdam is de kans dat je succes hebt en met leuke soorten op je geheugenkaartje thuiskomt niet denkbeeldig. Maar je moet er wel wat voor over hebben, op zo'n dag staat de km.-teller van de auto op 450.
Deze week was ik weer eens daar, maar eerst wil ik nog een serie laten zien die ik in oktober vorig jaar tijdens een rondje Zeeland schoot.
Veel kijkgenoegen en bedankt nog voor de leuke reacties op mijn vorige blogbericht waarin ik enkele van mijn betere foto's over 2014 liet zien (klik hier)

Vriendelijke groeten,
Ad

Onderweg zag ik o.a. een paartje torenvalken op en in een meidoornstruik waaraan nog enkele kleurige herfstblaadjes zaten. Het vrouwtje zat bovenop de struik, maar het mannetje bleef in de struik zitten zodat ik er geen goede foto van kon maken.

In een plasje scharrelde deze tureluur rond, je ziet ze helaas steeds minder. Het verenkleed is in de herfst en winter duidelijk minder getekend.

Aan de rand van dit plasje hield een paartje smienten zich schuil tussen de roodgekleurde zeekraal. Boven het vrouwtje, onder het mannetje.

Bij een klein natuurgebiedje zat een mannetje tapuit op een paal. Zo te zien heeft hij er vaker gezeten.

Deze aalscholver werkte lekker mee en wilde wel even poseren.

Scholeksters zijn er altijd wel te vinden. Geen spectaculaire foto, maar ik vond de onscherpe herhaling in de achtergrond wel aardig.

Een grote groep drieteenstrandlopertjes rustte dan weer uit op de basaltblokken aan de waterlijn om vervolgens massaal op te vliegen en een stukje verder weer neer te strijken.

Deze foto wat kleiner opgenomen omdat de scherpte op het randje is.

Er is er altijd wel een die zich verheven voelt boven de rest.

Omdat die zo mooi in het licht zat tenslotte nog een opname uit de serie van de torenvalk.