Boomvalk

Al jarenlang zag ik met enige regelmaat een boomvalk op de Strabrechtse Heide. In zijn vlucht pakte hij dan een libelle om hem in de lucht alvast te ontdoen van de vleugels en hem vervolgens te verorberen. Maar altijd gebeurde dat op een behoorlijke afstand en kon ik het schouwspel slechts met de verrekijker volgen. Bovendien gebeurde dit zo verschrikkelijk snel, een boomvalk is zelfs in staat om een vliegende zwaluw uit de lucht te plukken, dat het onmogelijk was om hiervan foto's te maken. Tot ik deze zomer een plekje ontdekte waar in een ven een dode boomstam staat die door een boomvalk regelmatig wordt gebruikt als uitvalsbasis om van daaraf libellen achterna te jagen en te verschalken.
Dit ging niet altijd ongestoord, in het ven huist ook een kleine kolonie kokmeeuwen die ook wel wat van deze prooien willen meepikken. Vogels blijken, vaak nog meer dan zoogdieren, enorme pestkoppen te kunnen zijn, zeker als het gaat om het vergaren van voedsel. Ik had er nog nooit van gehoord maar recent kwam ik er achter dat dit gedrag wordt aangeduid met de term "mobben".
Ik heb van de vangst van libellen en het gedrag van de boomvalk een serie foto's kunnen maken, weliswaar nog van een redelijk verre afstand waardoor niet altijd de details helemaal scherp zijn, maar ik ben toch erg blij met deze foto's die ik graag wil laten zien, per slot van rekening zie je niet elke dag een boomvalk.

Bedankt nog voor de leuke reacties op mijn vorige serie over de steenuilen (klik hier)

Vriendelijke groet,
Ad

Rustig zittend op de stam, prachtig getekende vogel met een zwart masker op een witte bef, een rode broek en gespikkelde borst. Verder heeft hij een mooie geel gekleurde oogring en poten.

Spiedend of er zich een prooi in de omgeving bevindt.

Af en toe zijn grijpgrage klauwen tonend.

Om vervolgens razendsnel uit te halen.

En met een prooi, in dit geval een libelle, in zijn klauwen terug te keren.
Dit gaat allemaal razendsnel. Ik wist intussen dat de vogel weer op dezelfde plek terug zou keren en om mijn kansen op een scherpe foto te verhogen had ik van tevoren scherpgesteld op de stam. En dan nog belandt het merendeel van de foto's in de prullenbak.

De maaltijd kan beginnen.

Maar dat duurde niet lang........ kapers op de kust.

Van alle kanten wordt hij belaagd.

Uiteindelijk lukte het me om de jager met zijn belager in een foto vast te leggen. Graag had ik nog een fractie van een seconde eerder afgedrukt toen de kokmeeuw zich nog voor de boomvalk bevond om de interactie nog meer te benadrukken, maar met name met deze foto ben ik toch heel content.

Slotwoord: Om snelheid te winnen heb ik deze foto's op een vrij hoge iso-waarde genomen met mijn 12,3 megapixel camera. Intussen heb ik de beschikking over een 24,5 megapixel camera en ik hoop hiermee nog eens zulke kansen te krijgen, temeer ook om met minder kwaliteitsverlies te kunnen croppen. Maar vooralsnog ben ik zeker niet ontevreden met deze foto's, maar vooral erg content om dit schouwspel te kunnen beleven.

Steenuilen (vervolg)

In mijn vorige blogbericht heb ik een paartje steenuiltjes gevolgd op en bij een oude schuur. Ik hoopte dat ze daar een legsel zouden hebben en jongen zouden krijgen en grootbrengen. Dit is ook gebeurd, maar..., terwijl ik ze toch enkele weken vrij intensief geobserveerd heb, heb ik ze nimmer met muizen of ander voer in de weer gezien en ook geen enkel signaal gezien wat er op zou kunnen wijzen dat er op dat moment al jongen waren. Groot was dan ook mijn verbazing toen ik plotseling een al redelijk uit de kluiten gewassen jong op de nok van het dak zag zitten. De kop is duidelijk nog pluiziger dan van een volwassen uil en hij maakte piepgeluidjes (waarschijnlijk bedelgedrag) die ik nog niet eerder bij steenuiltjes had gehoord. Maar ondanks dat maakte de oudervogel gedurende enkele uren geen aanstalten om het jong te gaan voeren. Jammer, maar ik denk dat ik het hiermee moet doen, hoewel ik ze de komende tijd toch nog blijf volgen.
Voor de puristen heb ik een serie foto's gemaakt van een oudervogel die een houten schutting regelmatig als uitvalbasis c.q. rustplaats gebruikte en daarbij in verschillende interessante houdingen voor de fotograaf poseerde. Het heeft mij in elk geval, behoudens leuke foto's, veel informatie en kennis opgeleverd van het gedrag van deze fascinerende vogels.

Hartelijke dank voor jullie complimenteuze opmerkingen op mijn vorige bericht van deze leuke uiltjes. (klik hier)

Vriendelijke groet,
Ad

De priemende blik van een steenuil.

Regelmatig rommelt hij ergens in het houthok en komt dan met zijn snavel en kop vol spinnenwebben op de schutting zitten en begint zich uitgebreid te poetsen, waarbij hij me heel verwijtend leek aan te kijken.

De omgeving wordt goed in de gaten gehouden op eventuele aanwezigheid van roofvogels.

Opmerkelijk is het verschil in pupilgrootte vergeleken met de vorige twee foto's.

Ook wordt even achterom in het hok gekeken of zich eventuele prooien aandienen.

Soms maken ze vreemde kopbewegingen en grimassen waarbij ze een dunne nek en kleine kop lijken te hebben......

...om vervolgens de kopveren weer op te zetten. Je zou niet zeggen dat het dezelfde vogel is.

Zo klein als hij is komt hij zo toch best nog dreigend over.De spinnenwebben die eerst aan zijn kop hingen zitten nu aan de poten.

Hier wordt het typisch miauwende roepje uitgebracht. Het heeft hem hier in de omgeving zijn bijnaam katuil opgeleverd.

Ook de vleugels worden uitgebreid gepoetst.

Weer die priemende blik.

Nog wat rek- en strekoefeningen....

om vervolgens de veren nog wat op te schudden....

om vervolgens weer die dreigende houding aan te nemen....

en de omgeving weer te observeren.

Tenslotte nog twee foto's van het jonge steenuiltje waarvan ik het grootbrengen helaas gemist heb. Steenuilen zijn standvogels, ik troost me maar met de gedachte dat ik volgend jaar wellicht een herkansing krijg.