Steenuilen (vervolg)

In mijn vorige blogbericht heb ik een paartje steenuiltjes gevolgd op en bij een oude schuur. Ik hoopte dat ze daar een legsel zouden hebben en jongen zouden krijgen en grootbrengen. Dit is ook gebeurd, maar..., terwijl ik ze toch enkele weken vrij intensief geobserveerd heb, heb ik ze nimmer met muizen of ander voer in de weer gezien en ook geen enkel signaal gezien wat er op zou kunnen wijzen dat er op dat moment al jongen waren. Groot was dan ook mijn verbazing toen ik plotseling een al redelijk uit de kluiten gewassen jong op de nok van het dak zag zitten. De kop is duidelijk nog pluiziger dan van een volwassen uil en hij maakte piepgeluidjes (waarschijnlijk bedelgedrag) die ik nog niet eerder bij steenuiltjes had gehoord. Maar ondanks dat maakte de oudervogel gedurende enkele uren geen aanstalten om het jong te gaan voeren. Jammer, maar ik denk dat ik het hiermee moet doen, hoewel ik ze de komende tijd toch nog blijf volgen.
Voor de puristen heb ik een serie foto's gemaakt van een oudervogel die een houten schutting regelmatig als uitvalbasis c.q. rustplaats gebruikte en daarbij in verschillende interessante houdingen voor de fotograaf poseerde. Het heeft mij in elk geval, behoudens leuke foto's, veel informatie en kennis opgeleverd van het gedrag van deze fascinerende vogels.

Hartelijke dank voor jullie complimenteuze opmerkingen op mijn vorige bericht van deze leuke uiltjes. (klik hier)

Vriendelijke groet,
Ad

De priemende blik van een steenuil.

Regelmatig rommelt hij ergens in het houthok en komt dan met zijn snavel en kop vol spinnenwebben op de schutting zitten en begint zich uitgebreid te poetsen, waarbij hij me heel verwijtend leek aan te kijken.

De omgeving wordt goed in de gaten gehouden op eventuele aanwezigheid van roofvogels.

Opmerkelijk is het verschil in pupilgrootte vergeleken met de vorige twee foto's.

Ook wordt even achterom in het hok gekeken of zich eventuele prooien aandienen.

Soms maken ze vreemde kopbewegingen en grimassen waarbij ze een dunne nek en kleine kop lijken te hebben......

...om vervolgens de kopveren weer op te zetten. Je zou niet zeggen dat het dezelfde vogel is.

Zo klein als hij is komt hij zo toch best nog dreigend over.De spinnenwebben die eerst aan zijn kop hingen zitten nu aan de poten.

Hier wordt het typisch miauwende roepje uitgebracht. Het heeft hem hier in de omgeving zijn bijnaam katuil opgeleverd.

Ook de vleugels worden uitgebreid gepoetst.

Weer die priemende blik.

Nog wat rek- en strekoefeningen....

om vervolgens de veren nog wat op te schudden....

om vervolgens weer die dreigende houding aan te nemen....

en de omgeving weer te observeren.

Tenslotte nog twee foto's van het jonge steenuiltje waarvan ik het grootbrengen helaas gemist heb. Steenuilen zijn standvogels, ik troost me maar met de gedachte dat ik volgend jaar wellicht een herkansing krijg.