Enkele weken geleden volgde ik een webinar van de Pixfactory, de organisatie die ook het blad Natuurfotografie Magazine uitgeeft, over steltlopers. Hierbij werd met name stilgestaan bij het verschil tussen de verschillende soorten steltlopers en de herkenning daarvan. Telkens werden twee soorten met elkaar vergeleken die volgens de presentator, waarvan ik de naam helaas vergeten ben, erg sterk op elkaar leken. Zo ook een onderdeeltje met vergelijkingen van en verschillen tussen de groenpootruiter en de bosruiter.
Nou heb ik beide soorten al vaker gefotografeerd en als je die dan in het echie gezien hebt en daar een serie foto's van hebt geschoten en die vervolgens in de nabewerking talloze malen je scherm hebt zien passeren dan is het verschil wel duidelijk en de herkenning niet zo moeilijk meer.
Omdat ik toch nog enkele mappen had staan met deze soorten en daar altijd nog eens een blog van wilde maken leek me dit wel een mooie aanleiding om daar nu eindelijk eens uitvoering aan te geven.
Ik heb deze foto's destijds gemaakt in polder de Hoefsteeg bij Rosmalen waar in die tijd een weidevogelvriendelijke boer elk jaar een stuk weiland plas/dras zette en het is natuurlijk niet toevallig dat in het webinar deze twee soorten naast elkaar gezet werden omdat ze niet alleen enigszins op elkaar lijken maar ook in hetzelfde biotoop voorkomen. Intussen is deze boer overigens om voor mij onbekende reden helaas met deze activiteit gestopt.
Veel kijkgenoegen bij deze foto's en bedankt nog voor jullie leuke reactie op mijn vorige blog over de ijsvogel (klik hier)
Groeten, Ad
Toen we bij het plas-dras gebiedje aankwamen zag ik al gauw deze groenpootruiter tussen het opgeschoten gras rondscharrelen.
Buiten het anders getekende rugdek kun je de groenpootruiter goed onderscheiden van de bosruiter door de ietwat opgewipte snavel. De bosruiter heeft een rechte snavel die bovendien ook korter is.
Als ze al wandelend foerageren hebben ze met die lange stelten al snel een flinke afstand afgelegd.
Hier zie je heel duidelijk hoe belangrijk het is dat het plas-dras de juiste diepte heeft, ze moeten immers met hun snavel nog wel de bodem kunnen bereiken om te foerageren.
Even verderop liepen ook enkele scholekster in het gebiedje.
Ik wachtte even omdat ik het wel leuk vond om ze gezamenlijk in beeld te krijgen, ook al vielen de scholeksters niet in het scherptedieptebereik.
Ineens zag ik een vogel lopen die wel enigszins leek op de groenpootruiter, maar al gauw zag ik dat hij niet alleen een slag kleiner was dan de groenpoot, maar ook een totaal anders getekend rugdek had n.l. veel meer gespikkeld waardoor het ook veel harder overkomt, de bosruiter.
Ik had deze vogel al wel eens eerder gezien, maar nog nooit echt goed op de plaat kunnen zetten omdat het meestal te ver weg was. Ik was dus wel blij met deze kans.
Deze vogel foerageert ook in een andere zone van het gebied meer in het slik aan de randen van het plas-dras waarschijnlijk ook omdat hij met z'n aanzienlijk kortere snavel de bodem niet kan bereiken.
Tijdens het foerageren wordt voortdurend de lucht in de gaten gehouden op de aanwezigheid van predatoren, bosruiters zijn door hun kleinere formaat natuurlijk een prima prooi voor kiekendieven.
Bosruiter, een mooie en afwijkend getekende, meer geparelde verenkleed.
Even later zag ik dat er nog een bosruiter rondliep en het lukte me om ze beiden op een plaatje te krijgen.
Plotseling werd mijn oog getrokken door een grote groep overvliegende wulpen.
Die wilde ik toch ook wel even meepikken.
Er liepen ook meerdere groenpootruiters in het gebied, hier zie duidelijk een anders getekende vleugel die meer donkere velden bevat. Het is me niet helemaal duidelijk of dit een geslachtskenmerk is.
Hier zie je duidelijk waar deze mooie vogel z'n naam te danken heeft, die groengele poten.
Het ligt natuurlijk ook aan de lichtval, maar soms denk je dat "geelpootruiter" een betere benaming was geweest.
De groenpootruiter heeft een opvallend torpedovormig lijf.
Wellicht mede daardoor dat hij zo elegant oogt.
Plotseling verscheen er ook een grutto op het toneel.
Ondanks de aanwezigheid van de weidepalen, het riet en het gras in de achtergrond kreeg ik haar toch redelijk scherp in beeld. De scholekster vindt het allemaal wel best.
Ze maakte aanstalten om te landen in het water.
Even verderop stond een mannetje haar al op te wachten. Op de oever drentelde een witte kwikstaart.
Enkele weken later ben ik nog eens naar deze plek terug gegaan. Aanvankelijk zag ik geen bosruiters meer, maar ik trof wel weer een groenpootruiter. Door de totaal andere lichtomstandigheden kreeg ik heel andere foto's, maar ook had dit exemplaar een heel ander vleugelpatroon.
Het leek wel of de kop, borst en stuit ook veel lichter waren waardoor er een high-key effect ontstond.
Als ze hun veren uitzetten blijft er van die elegantie niet veel neer over.
In de veronderstelling dat de bosruiters inmiddels verdwenen waren dook er plotseling toch weer een op en strekte even lekker z'n vleugels alsof hij wilde zeggen zie mij vooral niet over het hoofd.
Toen we na deze sessie door de polder naar huis reden kwamen we deze haas nog tegen, de enige niet-vogel foto, alhoewel stond daar toch ook nog een kievit in beeld. Zonder die kievit had ik die haas waarschijnlijk niet eens opgemerkt. Vogeldeformatie??
Slotwoord: Zo zonde dat deze boer gestopt is met z'n plas-dras, het oefent een onuitstaanbare aantrekkingskracht uit op de vogels en je ziet meteen het resultaat. Hopelijk komt hij op z'n besluit terug. Nadat ik deze foto's had bewerkt en dit blog gemaakt zag ik dat ik nog enkele mappen heb met deze mooie steltlopers die zeker de moeite waard zijn om in de toekomst ook nog eens te laten zien. Tot de volgende keer.
