IJsvogel

In de loop der jaren heb ik al heel wat ijsvogels gefotografeerd. In de beginperiode ging ik naar het riviertje de Aa hier in mijn woonplaats. Nadat ik dan mijn auto op een vrij afgelegen plek had geparkeerd moest ik met mijn spullen nog honderden meters sjouwen om bij die ontdekte plek te komen. Dat was overigens wel een mooie plek, er kwam geen sterveling en ik kon er ongestoord mijn gang gaan. Een lid van het plaatselijke IVN had er een ijsvogelwand aangelegd waardoor de aanwezigheid van de ijsvogel verzekerd was. Maar het gesjouw met die zware spullen begon me op een gegeven moment tegen te staan. Dat was niet het belangrijkste om daar weg te blijven, op de parkeerplek bleek de auto van een mede-fotograaf, die daar ook wel eens kwam, opengebroken te zijn, voor mij een reden om die plek te mijden. 

In mijn tuin heb ik een grote vijver met goudvissen, kikkers, salamanders enz. Tot mijn vreugde, maar niet die van de vijverbewoners uiteraard, ontdekte de ijsvogel die op een gegeven moment ook zodat ik in de loop der jaren ook hier talloze ijsvogelfoto's maakte. 

Later ontdekte ik het prachtige natuurgebied Kempen-Broek op de grens van Nederland en België met in het gedeelte de Luijsen een drietal openbare vogelhutten. Ik moest er wel een heel stuk verder voor rijden, maar tot voor enkele jaren geleden was je daar verzekerd van ijsvogels, hoe vaak en wanneer je er ook kwam. Ze waren daar zo prominent aanwezig dat ik er op een gegeven moment, na duizenden opnames, geen foto's meer van maakte. Wat een ongekende luxe denk ik nu wel eens achteraf. Toen zich afgelopen najaar weer een ijsvogel liet zien wilde ik ook eens wat andere foto's maken dan een ijsvogel op een tak en omdat ik de laatste tijd vooral bezig was met vliegende vogels besloot ik om te proberen de ijsvogel vliegend te fotograferen.

Veel kijkgenoegen bij deze foto's en bedankt nog voor jullie leuke reacties op mijn vorig blog over de patrijzen. (klik hier)

Groeten, Ad

Een ijsvogelmannetje kwam redelijk dichtbij op een tak zitten. Ik maakte alvast enkele foto's en hoopte dat hij op een gegeven moment zou gaan vissen.

Hij zat daar zo heel erg op z'n gemak met doorgezakte pootjes en het zag er niet naar uit dat hij al snel in actie zou komen.

Fluffy ijsvogel.

Gaandeweg werd hij iets onrustiger, zou hij dan toch gaan vissen.

Er werd eens omhoog gekeken of de kust wel veilig was en er geen roofvogels in de buurt waren.

Had hij dan toch eindelijk een visje ontdekt?

Toch nog onverwacht vloog hij van de tak op om te gaan vissen, dacht ik..........

Ik zat er voor klaar en het leverde in ieder geval alvast een leuke foto op zo met die gespreide vleugels.

Even voor de afwisseling een paar foto's tussendoor. Deze grote zilverreiger stond een end verderop een kolgans in de gaten te houden.

Een andere grote zilverreiger banjerde door de ondiepe plas op zoek naar vis.

Terwijl deze wilde eend op haar gemakje stond toe te kijken.

Maar, i.p.v. te gaan vissen vloog de ijsvogel omhoog om daar enkele seconden te blijven hangen. En dat is wat veel mensen niet weten, ijsvogels kunnen n.l. zoals b.v. een torenvalk bidden. Dat doen ze vooral op plekken waar geen takken, riet of andere oevervegetatie aanwezig is. Ze speuren dan hangend in de lucht het water af om te zien of er een visje rondzwemt, het zijn immers zichtjagers.

Het bood mij de kans om enkele vluchtfoto's te maken. Hij hing weliswaar met z'n rug naar me toe, tegen de wind in uiteraard, maar omdat hij z'n koppie voortdurend al speurend draaide kreeg ik hem toch goed in beeld. 

Zo kreeg ik die mooie blauwe rug en vleugels in beeld, reden waarom hij ook wel de blauwe schicht wordt genoemd.

Het is natuurlijk zaak dat je op zo'n moment de instellingen van je camera goed hebt staan, vooral de sluitertijd, het gaat razendsnel allemaal. Hier gebruikte ik een sluitertijd van 1/2000 sec.

En als je handmatig belicht op spotmeting dan maakt het ook niet uit tegen welke achtergrond de vogel vliegt, immers de vogel blijft hetzelfde belicht.

Na enkele seconden trok hij z'n vleugels wat in, kennelijk had hij toch een visje gezien. Opletten dus, want tijd voor actie.

En ineens dook hij naar beneden. Het vervolg van actie heb ik niet kunnen fotograferen, hetgeen me eerder wel ooit lukte. Maar ik was tevreden, deze beelden zouden mooi aansluiten bij die eerder gemaakte duikbeelden, missie geslaagd dus.

Slotwoord: Ook volgende keer weer archiefbeelden, want net als velen wellicht ben ik er met het vervelende weer van de laatste tijd niet veel op uit geweest. Tot de volgende keer.