Wintervogels 1

Als ik zie wat er allemaal al voor moois op de diverse blogs voorbij gekomen is tijdens deze winterse dagen kan en wil ik niet achterblijven. In dit blog heb ik wat soorten opgenomen die redelijk vaak voorkomen en over het algemeen dan ook niet zo moeilijk te vinden zijn. Een aantal daarvan heb ik dan ook in eigen tuin kunnen fotograferen. In een volgend blog wil ik wat minder algemene soorten laten zien.
Hartelijk dank voor jullie reacties op mijn reportage van de prooi verslindende buizerd.

Groeten,
Ad

Ringmus, ik had hier het geluk dat een tweede exemplaar in nagenoeg dezelfde houding erachter ging zitten zodat ik die in de onscherpte kon mee fotograferen.

Nog een ringmus die ik in een ringvormige tak van een vijgenboom kon fotograferen

Het onvermijdelijke roodborstje, hier een beetje zielig kijkend in een sneeuwbui. Door een wat langere sluitertijd komen de sneeuwvlokken als strepen over.

Ze hebben ogenschijnlijk weinig last van de kou.

Koude voeten is blijkbaar alleen maar menselijk.

Koolmees bij de bevroren elzenproppen.

Pimpelmees in de besneeuwde takken van een schijnbeuk.

Een vrouwtje groenling in zachte pasteltinten.

Staartmees, een bolletje van slechts enkele grammen. 's-Nachts gaan ze dicht tegen elkaar aan zitten om warmte te besparen. Regelmatig vallen ze met een groep van wel 15 exemplaren op de vetbollen, dit duurt slechts heel kort en in een mum van tijd zijn ze met zijn allen weer weg.

Heggenmus, die na het eten zijn visitekaartje achterlaat in de verder smetteloze sneeuw.

Zelfs reigers, toch vrij opportunistisch, hebben het moeilijk in deze tijd.

Een aalscholver zwemt wat in een wak rond om te zien of hij nog een visje kan verschalken.

Houtduif in een sneeuwbuilandschap.

Patrijs, vogel van het jaar 2013. Hieronder een groepje van 3, ik heb ze al enige jaren geobserveerd in de sneeuw en ondanks dat hun aantal flink terugloopt kunnen ze zich in barre winterse omstandigheden goed handhaven. Ze krabben met hun poten de sneeuw opzij om bij het gras te kunnen.

Als afsluiter een jong nijlgansje, eenzaam en verlaten op deze ijsvlakte.

Feestmaal voor een buizerd

Enkele winters geleden ontdekte ik bij het voorbij rijden van een doodlopende weg in de berm een buizerd die zich tegoed deed aan een haas die, vermoed ik, kort daarvoor was doodgereden maar er nog redelijk gaaf uitzag. Ik ben er met de auto voorzichtig naar toe gereden en telkens, met al geopend raam en mijn camera in de aanslag, een klein stukje dichter genaderd tot ik op ongeveer 5 meter afstand stond. De buizerd ging zo op in zijn schranspartij dat hij mijn aanwezigheid duldde. Totdat er een oude man met de fiets aankwam die de buizerd wegjoeg en de haas doodgemoedereerd in zijn fietstas wilde stoppen. Hij had mij niet gezien, maar op mijn vraag wat hij ging doen antwoordde hij dat zo'n haas erg lekker is en dat hij hem dan ook wilde meenemen om op te eten. Toen ik zei dat ik de buizerd die hij zojuist weggejaagd had aan het fotograferen was legde hij de haas weer neer en vertrok. De buizerd was kennelijk zo opgegaan in zijn feestmaal dat hij na een kwartier weer terugkeerde en mij nog enkele leuke foto's gunde. Het was een zeer zonnige zondagmorgen in januari en ik had de grootste moeite om het contrast onder controle te houden.

Hartelijk dank nog voor jullie leuke reacties op mijn vorige blog over de krantenfoto's.

De buizerd komt met groot machtsvertoon aanvliegen om vanaf een goede positie zijn prooi te lijf te gaan. Even later zou hij de haas gaan mantelen om hem af te schermen tegen belagers.

Aanvankelijk vertrouwde hij het niet helemaal en keek alsmaar rond of de kust wel veilig was.

Nog altijd erg schuw en wantrouwig, maar vastberaden om deze prooi niet meer af te geven.

Klaar voor de maaltijd.

Even later klom hij er bovenop om van daaruit met zijn uitvallen te beginnen. Hier lijkt het of hij wat meewarig naar de haas kijkt alsof hij er medelijden mee heeft.

Hier toont hij zijn suprematie door bovenop zijn prooi te gaan staan.

Het begin is gemaakt, stukken vlees en huid worden er uit de haas gerukt, hier nog vrij rustig, maar allengs ging het met meer geweld gepaard.

Hier wordt de haas "gemanteld" om hem af te schermen tegen een paar eksters die op de loer stonden.

Hier met gespreide vleugels vol in de aanval om enkele hapklare brokken uit de haas te scheuren.

Soms ging dat met zoveel geweld gepaard dat de stukken vlees in het rond vlogen.

Nog een uitval waarbij hij zich helemaal schrap zet om er nog een stuk uit te scheuren.

Vol overgave en zich totaal niets meer aantrekkend van zijn omgeving en mijn aanwezigheid.

Tot slot nog een laatste stukje huid en haar voordat hij zijn schranspartij afsluit en voldaan en wel gevoed weer op de wieken gaat en mij met een prachtige, onvergetelijke ervaring achterlaat.

Goed begin

Het ED (Eindhovens Dagblad) publiceert in elke zaterdageditie in de rubriek Spectrum een natuurpagina. Behalve leuke artikeltjes over de natuur in de regio wordt deze pagina wekelijks opgesierd met een foto die ingezonden is door een van de lezers. Ook ik stuur af en toe een of enkele foto's in voor deze rubriek en, nadat ik in de afgelopen jaren twee keer eerder met een foto deze rubriek mocht opluisteren, werd mijn foto van een putter afgelopen zaterdag hiervoor geselecteerd. Altijd weer leuk als je wat van je werk, als bekroning op de vele uurtjes die je hieraan besteedt, aan een wat breder publiek kunt laten zien, zeker aan het begin van een nieuw jaar.
Ik heb een deel van het krantenartikel met de foto hieronder opgenomen, alsmede de originele foto omdat het krantenpapier toch altijd wel wat afbreuk doet aan de kwaliteit. Tevens heb ik de eerder gepubliceerde foto's nog even in deze blog opgenomen.

Ik bedank hierbij iedereen hartelijk die de moeite genomen heeft om mijn foto's van de staartmezen in mijn vorige blog te bekijken en met name degenen die hierbij een berichtje hebben achtergelaten.

Groeten,
Ad

De krantenfoto.

De originele foto.

Nog enkele foto's uit dezelfde serie.

Foto's die eerder op de natuurpagina van het Eindhovens Dagblad werden op genomen, boven een kramsvogel hangend in de Gelderse roos en onder een kievit in een plas/drasgebied.