Door op een foto te klikken krijgt u een vergrote weergave. De foto, vooral de scherpte, is dan echt van veel betere kwaliteit.

Op mijn beelden rust copyright (© advanduren) en ze mogen niet voor andere doeleinden worden gebruikt dan waarvoor mijn schriftelijke toestemming is verleend.

maandag 30 mei 2022

Biddende ijsvogel, geelgors en heidelibel

Hoewel de titel anders doet vermoeden draait dit blog voornamelijk om de biddende ijsvogel. De andere foto's heb ik niet alleen toegevoegd om wat variatie in het blog te brengen, maar ook omdat ik deze foto's op dezelfde dag gemaakt heb en ze zodoende samen in een mapje zitten.

In het gebied de Luijsen in Kempenbroek waar ik al jaren kom was het tot voor kort zo dat het al heel gek moest gaan als je daar tijdens een sessie niet tenminste een ijsvogel zag. Er stonden voor de diverse vogelhutten diverse takken en stammen van waaraf ze kwamen vissen. Ik maakte daar in de loop der tijd dan ook talloze ijsvogelfoto's. Enkele jaren geleden hebben ze het gebied opnieuw ingericht en de meeste takken die dichtbij de hutten stonden zijn weggelaten. Je ziet er momenteel dan ook veel minder vaak een ijsvogel.

Maar, omdat ik al zoveel ijsvogels op takken en stammen heb gefotografeerd leek het me tijd worden en ook een mooie uitdaging om eens te proberen een ijsvogel in de lucht te fotograferen. IJsvogels kunnen n.l, net zoals torenvalken even stil en biddend in de lucht hangen voordat ze het water induiken om een visje te verschalken. En omdat nu de takken en stammen waren weggehaald had ik wellicht een kans dat ze, bij gebrek aan een zitplaats van waaruit ze gaan vissen, nu even in de lucht bleven hangen voordat ze het water in doken.

Het was even uitproberen welke sluitertijd snel genoeg was om ze te "vangen" zonder het beeld helemaal te bevriezen, er mocht immers wel wat beweging in de vleugels te zien blijven. Uiteindelijk bleek 1/1000 sec. wel voldoende. Maar een ander probleem diende zich al snel aan. Ik ging aan de slag met m'n 300 mm. lens met 2.0 converter daar tussen. Het bleek nagenoeg onmogelijk om met dat brandpunt van 600 mm. de vogel in de korte tijd dat hij stil hing in de focus te krijgen. Converter er tussenuit dan maar. Gevolg was wel dat de vogel eigenlijk wat te klein in beeld kwam en ik de foto's daarom redelijk moest croppen waardoor er uiteraard kwaliteitsverlies optreedt. Maar ik vond ze toch goed genoeg om er een blogje aan te wijden.

Veel kijkgenoegen en bedankt nog voor jullie leuke reacties op het vorige blog over de Klapekster enz. (klik hier)  

Groeten, Ad


Biddende ijsvogel, toeval dat hij precies op de scheiding van de witte en blauwe wolkenpartij hangt, past bij de kleur van de vogel maar maakte het belichten wel lastiger.


IJsvogel zoals hij vaak gefotografeerd wordt, zittend op een tak. Niks mis mee natuurlijk, maar als je zo al veel foto's gemaakt hebt wil je wel eens iets anders proberen.


Het is op deze foto wel duidelijk waarom hij vaak blauwe schicht genoemd wordt.


Typische houding als ze gaan vissen, loerend vanaf een tak naar een visje.


Klaar om te duiken.


Een visje gelokaliseerd dus duiken maar.


Het visje was hem kennelijk te snel af, hij moest genoegen nemen met een spinnenweb aan z'n snavel.


Op een takje voor de hut kwam dit vrouwtje van de bloedrode heidelibel zitten. Snel het bereik van de telelens op 0 tot oneindig zetten om van zo dichtbij scherp te kunnen stellen.


Vrouwtje bloedrode heidelibel, in Nederland en België een vrij algemene soort.


Vrouwtje bloedrode heidelibel, het kan toeval zijn maar ik vond het wel typisch dat het hier op een rood takje ging zitten. Zou het iets te maken kunnen hebben met het feit dat het mannetje van deze soort ook rood is.


Dit is beter, uiteindelijk vond ze haar partner, het mannetje bloedrode heidelibel, de kleur waaraan de soort zijn naam dankt en waarmee ze dit paringswiel vormde.


Een beetje een vreemde eend in de bijt van dit blog, deze jonge Turkse tortel fotografeerde ik die ochtend in onze tuin.


Terug naar het hoofdonderwerp van dit blog, de biddende ijsvogel. Hier hangt hij mooi frontaal voor me in de lucht.


Naar vis speurende, biddende ijsvogel.


Het is mooi om te zien hoe ze nagenoeg stil hangend toch allerlei houdingen kunnen aannemen.


Biddende ijsvogel, ik moest in de nabewerking genoegen nemen met een niet te forse uitsnede omdat het anders teveel kwaliteitsverlies opleverde. 


Biddende ijsvogel.


De houding zoals ik hem het meeste aantrof.


Biddende ijsvogel.


Na enkele seconden, want niet veel langer duren bovenstaande scenes, heeft hij een visje gezien en duikt hij in een noodvaart naar beneden. 

De plons in het water en het weer boven komen heb ik die keer niet kunnen vastleggen, maar daar heb ik eerder al eens een blog aan gewijd.


Toen ik eerder die middag naar de hut liep zag ik deze geelgors in een struik zitten.


Hij zat op z'n gemak rond te kijken zonder aanstalten te maken om te gaan zingen.


Deze foto's maakte ik in juli 2020, recent kon ik uitgebreid en van heel dichtbij foto's maken van een zingende geelgors, waarover later meer.


Na enige tijd hield hij het voor gezien en kon ik nog deze vluchtfoto maken.

Slotwoord: Intussen ben ik alweer even bezig met het bewerken van foto's van roofvogels die ik eveneens al enkele jaren geleden maakte in een vogelhut in Brabant en die komen volgend keer aan de beurt. Tot dan.

vrijdag 20 mei 2022

Klapekster, waterpieper en grote zilverreiger

Net weer terug van enkele dagen fotograferen op een van onze favoriete locaties t.w. Texel waar ik weer enkele leuke soorten aan mijn portfolio kon toevoegen. Na de laatste twee blogs een uitstapje gemaakt te hebben naar de landschapsfotografie deze keer weer een blog over mijn favoriete tak van natuurfotografie, te weten de vogels, aangevuld met nog enkele abstracte beelden.

In de winter heb ik een middagje fotograferend doorgebracht in een openbare vogelhut in de Luijsen in België, een gebied dat deel uitmaakt van een groter natuurgebied op de grens van Nederland en België waar ik de afgelopen tien jaar met vrij grote regelmaat gefotografeerd heb. Je kunt daar van alles treffen, enkele keren heb ik daar heel prominent een roerdomp voor de lens gehad, liet de waterral zich regelmatig zien en was de ijsvogel een vrijwel permanent aanwezig fotomodel. In vorige blogs heb ik daar al foto's van laten zien en in een van m'n volgende blogs besteed ik weer volop aandacht aan de ijsvogel.

Gedurende die winterse middaguren heb ik alleen vertoevend in die hut mogen genieten van een klapekster die acte de présence gaf en kon ik er een leuke reportage van maken. Tevens liet zich, weliswaar wat ver weg, een waterpieper zien, een soort die ik nog niet eerder fotografeerde en die ik ook nog niet eerder gezien had. Voor mij een primeur dus. Verder haalde een grote zilverreiger wat vreemde capriolen uit, ook leuk om vast te leggen en in de late winterse middaguurtjes te stoeien met het schaarse aanwezige licht.

Veel kijkplezier en bedankt nog voor jullie leuke reacties op het vorige blog met de landschappen van de Strabrechtse Heide. (klik hier)

Groeten, Ad 


Klapekster, de klauwier die in de wintermaanden, zij het in geringe getale, in ons land te vinden is. Als broedvogel is hij hier helaas uitgestorven. Zijn soortgenoot, de grauwe klauwier neemt het in de zomermaanden van hem over en broedt dan, eveneens in zeer geringe aantallen, hier in Nederland. Als zeldzame bezoeker of doortrekker zien we hier dan af en toe ook de roodkopklauwier en de Dauwrische of Turkestaanse klauwier.


Als eerste bezoeker kreeg ik deze wintermiddag een waterpieper te zien, zij het op een stam die wat verder weg in het water stond. Het was voor mij een nieuwe soort die ik aan m'n portfolio kon toevoegen.


Een waterpieper heeft, in tegenstelling tot de gras- en boompieper, nauwelijks flankbestreping en is verder over z'n geheel vrij kleurloos.


Waterpieper frontaal gefotografeerd, ook hier zie je dat het onderste gedeelte van de borst en de buik nauwelijks bestreping vertonen.


Ook een roodborstje kon het niet nalaten om even op die stam te komen zitten. In het verleden heeft deze stam al voor heel wat settings gezorgd o.a. met de koekoek, witte kwikstaart en boomvalk.


Ondertussen had ik gezien dat aan de overkant van de plas een klapekster in een struik was gaan zitten. Nu maar hopen dat hij wat dichterbij zou komen.



En dat gebeurde ook, na een kwartiertje kwam hij mijn kant op gevlogen en ging op een goed fotografeerbare plek voor de hut zitten. 


Het riet op de achtergrond en wat dor blad zorgden voor wat leuke kleuraccenten.


Klapekster.


Toen ik de DX modus van m'n camera vervolgens op +1,3 zette kon ik, althans in mijn beleving, de mooiste foto van die middag maken.


Na korte tijd vloog hij weg en kon ik deze, niet al te beste, vluchtfoto maken. Ik dacht dat ik hem die middag niet meer terug zou zien.


Het werd al wat later op de middag en het licht werd eigenlijk steeds mooier. Er was al enige tijd geen activiteit meer geweest voor de hut en ik besloot om met de telelens wat te experimenteren met camerabewegingen op de bosrand in de verte.


Er stonden wat mooie witte berkenstammen met nog niet afgevallen blad van eikenbomen en dat zorgde voor leuke kleurcontrasten.


Wat minder kleur maar wel een wat "strakkere' compositie.


Toen er voor de hut een grote zilverreiger verscheen heb ik m'n geëxperimenteer maar gestopt. Hier zie je goed hoe weinig een reiger om het lijf heeft, of eigenlijk hoeveel hij om het lijf heeft want het is meer veren dan wat anders. Des te opmerkelijker dat hij zo'n grote prooien aankan.


De reiger gaf als een kraanvogel een onvervalste dansshow weg.


Door het meelicht viel de schaduw van z'n kop en hals op de vleugel.


De rest van z'n show laat ik hier verder zonder commentaar passeren.


Dansende grote zilverreiger.


Dansende grote zilverreiger.


Dansende grote zilverreiger. Zelf vond ik dit qua houding de mooiste.


Dansende grote zilverreiger.


En de laatste grote zilverreiger, want plotseling werd mijn oog getrokken toen ik op een andere stam de klapekster weer zag zitten.


Wat ik niet verwachtte zat de klapekster plotseling weer op een voor vogels neergezette stam in de grote voormalige visvijver tegen de achtergrond van de bosrand.


Omdat het wat ver weg was zette ik de camera weer op de DX-stand. Niet dat dat nou zo heel veel uitmaakt want met hetzelfde effect kun je de foto ook gewoon croppen. Immers op de DX-stand gebruik je gewoon een kleiner gedeelte van de sensor.


Klapekster.


Klapekster.


En net zo plotseling als hij gekomen was verdween hij ook weer om aan de overkant van de vijver in een struik te gaan zitten en kon ik nog deze foto van de klapekster in z'n omgeving maken.


Slotwoord: Misschien een beetje vreemd om in deze tijd een blog van een typische wintervogel te maken, maar ik had deze bewerkte serie al even staan terwijl ik nog niet toegekomen ben om mijn voorjaarsfoto's af te werken. Volgende keer een serie over een vogel die wat meer aansluit bij deze tijd, al zou zijn naam dat niet doen vermoeden: de ijsvogel. Tot dan.

p.s: fijn dat blogger blijkbaar weer wat heeft gedaan om wat makkelijker op blogs te kunnen reageren, de laatste tijd was aan het aantal reacties duidelijk merkbaar dat sommige bloggers daar moeite mee hadden.