Brouwersdam

Als vervolg op ons tochtje door Zeeland hebben we na de Grevelingen en Plan Tureluur (klik hier) de Brouwersdam aangedaan. De Brouwersdam is een typische winterlocatie, in het voorjaar, de zomer en de herfst moet je daar als natuurfotograaf niet zijn. Het is er dan vergeven van de toeristen (vooral heel veel Duitse) met campers en caravans. Ze staan praktisch tegen elkaar en je kunt als fotograaf nauwelijks een plekje vinden om rustig te fotograferen. Vooral het stuk waar veel gekitesurft wordt is het domein van de badgasten waar je als fotograaf beter weg kunt blijven. Uiteraard zijn er dan ook nauwelijks vogels om te fotograferen, die hebben hun heil elders gezocht waar het rustiger is. Wat mij betreft zou het niet verkeerd zijn als ze daar, evenals op een camping, staangeld gingen heffen voor dagrecreatie. Nu is het gratis, waar is dat tegenwoordig nog, waardoor het massa's mensen aantrekt wat de rust en de natuur zeker niet ten goede komt.

We hadden die dag in januari geluk, niet minder dan elf soorten kon ik daar fotograferen waaronder de al lang op mijn wensenlijstje staande ijseend. Het was een hele klus om de foto's voor dit blog te kiezen. Ik selecteerde en bewerkte ongeveer 120 foto's en na lang wikken en wegen, doorselecteren en elimineren bleven er uiteindelijk 37 over.

Behalve genoemde ijseend(en) kon ik die dag een drietal soorten futen fotograferen zonder dat daar overigens de "gewone"fuut bij zat. Alhoewel ze soms wat ver weg zaten was ik heel content zowel de geoorde fuut, de kuifduiker als de roodhalsfuut te kunnen fotograferen, uiteraard allen in winterkleed.

Ik hoop dat jullie je vermaken met het bekijken van dit blog en bedank iedereen nog voor de leuke reacties op het vorige, bovenstaande blog.

Groet, Ad

IJseend woerd, het zijn prachtige eenden waarvan de mannetjes in de winter verlengde schouderveren hebben en meestal ook verlengde staartveren, een kenmerk wat ze delen met de pijlstaarten uit mijn vorige blog. Om wat voor reden weet ik niet, maar dit mannetje miste die staartveren.

Er zwommen ook enkele middelste zaagbekken. Hier het mannetje met prachtig gekleurde veren en snavel en de kenmerkende kuif.

Middelste zaagbek mannetje.

Middelste zaagbek mannetje, ik vind het samen met het mannetje van het nonnetje de mooiste vogels uit de familie van de zaagbekken.

Zo van achter gefotografeerd lijkt de kuif door het perspectief nog groter.

De vrouwtjes zijn wat minder uitbundig gekleurd, maar ook zij hebben een prachtige kuif.

Vrouwtje middelste zaagbek, trots kijkend.

Vrouwtje middelste zaagbek strekt de vleugels.

Vrouwtje middelste zaagbek, als een dirigent ging ze rechtop in het water staan, het gespitste kuifje heeft wel iets komisch.

Vrouwtje middelste zaagbek, doordat ik een klein deel van de oever mee kon fotograferen ontstaat er een contrast tussen de complementaire kleuren van de snavel en de begroeiing. Dit was overigens aan de Grevelingenkant van de Brouwersdam.

Deze zilvermeeuw had een zwaardschede gevonden die hij probeerde open te krijgen.

Zilvermeeuw.

Omdat de ijseend de "hoofdpersoon "vormt in dit blog wil ik er wat meer van laten zien, daarom heb ik ze opgedeeld in twee blokjes.

IJseend mannetje.

De veren werden volop gepoetst.

IJseend mannetje.

In de spuisluis zwommen enkele zeehonden, waaronder deze gewone zeehond, herkenbaar aan z'n ronde kop.

Ook de andere in Nederland voorkomende soort, de grijze zeehond te kennen aan z'n kegelvormige snuit, gaf acte de présence. Hier zijn z'n snorharen mooi te zien.

De enorme neusgaten kunnen ze helemaal openzetten en trekken ze weer dicht als ze onderduiken.

Als je naar die ogen kijkt dan weet je waarom ze het een hond noemen. De lichtomstandigheden waren hier overigens abominabel. 

Buiten de ijseend was de kuifduiker voor mij best wel een bijzondere soort om te kunnen fotograferen.

Je herkent hem niet alleen aan het rode oog want dat hebben wel meer soorten o.a. de geoorde fuut zoals verder hieronder blijkt, maar vooral ook aan het witte puntje aan zijn snaveluiteinde. Verder is de kruin vrij vlak met een puntje aan de achterkant.

In winterkleed is de kuifduiker best al een hele mooie vogel, maar wat zou ik hem graag eens in zomerkleed fotograferen met die oranje kuif en zwarte wangflappen. 

Een andere soort van de familie van de futen is de roodhalsfuut, goed te onderscheiden van de andere futensoorten door de gele snavelbasis en de de donkere hals die bij de "gewone" fuut wit is. Deze foto is een behoorlijke crop, maar ik wilde hem er graag bij hebben, niet alleen omdat het mijn eerste waarneming is, maar vooral om het verschil tussen de diverse soorten futen te duiden.

De laatste soort is de geoorde fuut met zijn kenmerkende opgewipte snaveltje en steile voorhoofd. Deze soort fotografeerde ik talloze malen in zomerkleed, maar mooi is hier te zien hoe hij in winterkleed zo gelijkend is op zijn soortgenoten uit de futenfamilie. 

Geoorde fuut, evenals de kuifduiker rode ogen dus en zoals alle leden van de futenfamilie een flinke dot poederdons aan z'n kont. 

De druppel op z'n rug vond ik wel een leuke bonus.

Zoals gezegd nog een blokje van de ijseend.

Er werd volop aan het verenonderhoud gedaan, meestal een teken dat een vogel goed gezond is.

IJseend.

IJseend.

IJseend, hier zijn goed de verlengde schouderveren te zien. Jammer nogmaals dat hij die lange staartveren mist, maar dan blijft er voor de toekomst qua fotografie van deze soort nog wat te wensen c.q. te verbeteren.

Een (nog) wat vaker voorkomende soort is de scholekster, maar zoals met zoveel soorten gaat het ook met deze soort helaas steeds slechter.

Scholekster, altijd een uitdaging om vogels vliegend te fotograferen, maar hier was ik eigenlijk een fractie laat, dan heb je de vogel schuin van achteren.

Steenlopers zie je eigenlijk altijd wel aan de kust, hier volop badderend.

En om snel weer droog te worden geldt maar een devies: flink met je vleugels wapperen.

Als laatste deze buizerd als opstapje naar het volgende en (voorlopig) laatste blog over Zeeland dat zal gaan over het gebied rond Koudekerke en de Prunjepolder. 

Tot dan.

Grevelingen en Plan Tureluur

Los van de regelmatige vakanties die we in Zeeland doorbrengen ondernemen we elk jaar een aantal dagtochten naar de mooie Zeeuwse eilanden om daar vooral vogels te spotten en te fotograferen.

Enkele vogelhotspots zoals o.a. de Brouwersdam en de Grevelingen mogen daarbij niet ontbreken. De komende drie blogs wil ik daar dan ook aan wijden, vandaag om te beginnen de Grevelingen en Plan Tureluur. 

De Grevelingendam is de verbinding tussen Goeree Overflakkee en Schouwen Duiveland en als je over de parallelweg rijdt langs het Grevelingenmeer zijn daar altijd wel enkele leuke soorten te spotten. 

Plan Tureluur ligt aan de zuidkust van Schouwen Duiveland grofweg tussen Zierikzee en Serooskerke en is in de negentiger jaren van de vorige eeuw ontwikkeld ter compensatie van het verlies van natuurgebied door de aanleg van de stormvloedkering in de Oosterschelde. En rijdend door het gebied zie je, met name in het najaar, vaak hele grote groepen steltlopers die daar opvetten voor de grote tocht naar het zuiden.

Bijgaande foto's maakte ik op 20 januari van dit jaar, hartje winter dus. Omdat de grote groepen trekvogels dan al weg zijn ben je vooral aangewezen op overwinteraars, standvogels die hier zomer en winter verblijven en vogels die uit het noorden hier de winter doorbrengen. 

Veel kijkplezier bij dit blog en bedankt nog voor jullie reacties op het vorige blog over de grauwe klauwier. (klik hier)

Groet, Ad

Gelijk bij aankomst bij de Grevelingendam zag ik in een hoekje van het meer tussen het riet enkele paartjes pijlstaarten scharrelen. Het is een prachtige eendensoort die zijn naam uiteraard dankt aan de verlengde staartpennen van de woerd. Het vrouwtje, de eend, lijkt er in de verste verte niet op en toont best gelijkenis met het vrouwtje van de wilde eend. 

Het is een heel elegant en sierlijk eendje, vandaar dat het ook wel de hazewindhond onder de eenden wordt genoemd.  

Kenmerkend zijn ook de sierlijk afhangende vleugeldekveren.

Ze broeden vooral in het hoge noorden van Noord- en Oost-Europa op steppen en toendra's.

Ze foerageren een stuk bedachtzamer dan de meeste andere eenden, een enkele keer spatten er wat druppels op.

Langzaam zwommen ze weg uit de hoek van het meer waar de zon op stond.....

.......waardoor ik heel andere foto's kreeg door het koelere licht.

Een eindje verderop scharrelde een kanoet tussen het gras op de slikken. Omdat ik thuis geen referentiekader meer had v.w.b. de grootte twijfelde ik even tussen een bonte strandloper in winterkleed en een kanoet. 

Bij de volgende foto bleek het toch overduidelijk een kanoet in winterkleed. 

Foeragerende kanoet. 

De kanoet, ook een wintergast die in hoogarctische gebieden broedt.

Kanoeten, een lager standpunt is meestal mooier, maar hier werkten de spiegelingen wel lekker mee.

Kanoeten tussen de slikbegroeiing. 

Wulpen zijn er in de Grevelingen ook vrijwel altijd te vinden.

Het gaat niet goed met de wulp, tegenwoordig alleen nog te zien in kustgebieden. In heidegebieden waar hij van oorsprong voorkomt en broedt is hij niet meer te vinden. Hij is dan ook op de Rode Lijst opgenomen.

Wulp met foeragerende scholekster in de voorgrond.

Na even hield hij het voor gezien....

....en rende de vegetatie in, een mooi spiegelbeeld in het water achterlatend.

Een rotgans hield de pijlstaarten gezelschap.

Een andere vloog laag over langs de kustlijn.

En even later kwam nog een groepje aan vliegen. Heb hier bewust gekozen voor een panorama uitsnede om door de langgerektheid de compositie beter uit te laten komen.

Bij Plan Tureluur was ditmaal niet zoveel te beleven, maar als je dan in een omgeploegde akker een kleine zilverreiger ziet staan wil je daar toch wel even voor stoppen. 

Ik heb nog nooit zoveel moeite gehad om in de nabewerking het wit goed tot zijn recht te laten komen. Aanvankelijk had ik de foto's 's-avonds bij lamplicht bewerkt. De volgende dag bleken de foto's bij daglicht weer veel te donker te zijn zodat ik ze vervolgens toch weer een stuk lichter gemaakt heb, om ze daarna toch maar weer een tintje lichter te maken omdat het witte er wat smoezelig uitzag. Nog ben ik er niet helemaal uit, moeilijk om de juiste balans te vinden tussen niet uitbijten en een grauwsluier.

Kleine zilverreiger met z'n kenmerkende gele tenen.

Close-up van de kleine zilverreiger.

Ik vond het wel mooi hier te zien hoe de prachtige sierveren aan de kop de lijn van z'n lijf volgen.

Op dezelfde akker stond een eind verderop een nog jonge lepelaar, te zien aan de rozerode spatel.

De kleine zilverreiger hield het uiteindelijk voor gezien en vloog weg....

....om een eindje verderop bij een jonge lepelaar neer te strijken. Het gaf mij de kans om ze samen op de plaat te zetten.

Slotwoord: tot zover de foto's van de eerste twee gebieden van ons dagtochtje naar Zeeland. Volgende keer aandacht voor de vogels van de Brouwersdam met o.a. de ijseend. Tot dan.